Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1970, Blaðsíða 13

veriS aðaláhu'gamálið, en á áru*
uim 1925—40 voru erfiðir tímar,
svo að nokkuð dróst að draumur
inn rættist. Erfðagóss var ekki fyr
ir hendi og ekkert um að ræða
annað, en að bjargast af eigin ram-
lei'k. Og Valtýr fór hægt af stað
og gáði vel til veðurs, stundaði
smíðar, smábátaútgerð og sveitabú
skap, gerðist hlutgengur á sviði
félagsmála, aflaði sér reynslu og
hagnýtrar þekkingar. í lok við
skiptakreppunnar miklu, rétt fyr-
ir stríðið, var þó teningnum kast
að, og fyrsti síldarbáturinn hans,
happaskipið Gylfi, hljóp af stokk
unum. Hagsýni var beitt og heppn-
in var með. Sótt var fram og út
gerðin færðist í aukana. Árangur
inn þekkir samtíð Valtýs, enda
hafa nú starfsbræður hans úr hópi
útvegsmanna. o.fl. ritað af skiln-
ingi og velvild um hann í blöðin.
Auk þess fjölmenntu féagar úr
L.Í.Ú., við jarðarför hans, vottuðu
hinum látna á sérstakan og hlýleg
an hátt virðingu sína, en aðstand-
endum vir.semd og samúð. Allt var
þetta vel við hæfi. Valtýr gegndi
trúnaðarstörfum fyrir L.Í.Ú. og
var framarlega í félagsmálum
þeirra samtaka um árabil. Naut
hann þess að verðugu, hve hann
var gTöggskyggn á málefnin og góð
ur félagi. Framkvæmdir sjálfs
hans stóðu líka sterklega að baki
öllum þeim afskiptum. Veiðiskip
hans urðu fimm, srldarsöltunar
stöðvar brjár og svo kom síð
ast hraðfrystihúsið á Seyðisfirði.
Enn skal þess getið, að hann hóf
fyrstur útvegsmanna flutning á
sjósaltaðri síld af fjarlægum mið
um og þurfti til þess að leigja er-
lent skip. Reyndist þetta hin þarf
asta nýjung og vakti verðskuld
aða athygli. Allt til hins síðasta,
var atorkan og framkvæmðtihráin
mikil, og kom hann flestu ef ekki
öllu fram, sem hann ætlaði sér.
En Valtýr stóð ekkl einn í
rtarfl að sínum framfcvæmdamál
um. f fyrsta lagi stóð hans ágæta
kona, Dýrleif Ólafsdóttir frá Stein
koti á Árskógströnd, dyggilega við
Mið eiginmanns síns f öllum um-
svifuim, stjórnaði heimili þeinra af
rausn og myndarskap og var löng
um bæði bóndi og húsfreyja þeg-
ar Valtýr var langdvölum annars
staðar. Svo komst Hreiðar, sonur
þeírra snemrna inn í störf föður
síns og stóð síðan alla tíð við hlið
hans í stjórn og framkvæmdum,
aflaði sér fljótt bæði álits og virð
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
íngar hjá starfsmönnum fyrirtæfcj-
anna. Hefur hann, hið síðari ár, eft
ir að faðir hans misstl smám sam
an heilsuna, staðið við stýrið «g
farizt það vel úr hendi. Fyllir
hann nú skarð föður síns með
sóma, svo að á starfseminni sér
enga brotalöm, þó að víkingurinn
sjálfur sé í val fallinn.
Þau Valtýr og Dýrleif giftust
heima á Litlu-Hámundarstöðum,
en fluttust fljótlega til Akureyrar
og áttu þar heima nOkkur ár. Þá
Iosnaði úr ábúð „landnámsjórð11
Þorsteins Vigfússonar, Rauðavík-
in. Fluttu þau þangað vorið 1927,
keyptu jörðina og hófu þar bú
skap og síðar útgerð. Mun þá hafa
verið ætlun þeirra, að staðsetja
þar fyrirhugaðan stærri atvinnu-
rékstur, enda hljóp hann af stokk
um rúmum áratug síðar. Hálfan
annan áratug bjuggu þau á Rauðu
vfk, en fluttu svo alfarin aftur til
Akureyri árið 1943. Hvorugu
þeirra hjóna mun þó hafa verið
ljúft að hverfa frá Rauðuvík, en
útgerðin krafðist aðstöðu og oft
langdvalar á Akureyri, svo að
þetta varð ekki umflúið. Reistu þau
hús sitt í Fjólugötu 18, hafa búið
þar síðan og haft þar skrifstofu og
miðstöð fyrirtækja sinna.
Síðustu árin, sem Valtýr var
á Rauðuvík, var , hann oddviti
hreppsnefndar þar í sveit. Jafn-
snemma og hann kom í hrepps
nefndina var verið að hefja bygg
ingu skóla og samkomubússins að
Árskógi. Verður ekki sagt með
sanni annað. en að það var í mik-
ið ráðizt á erfiðum tímum. Hrepps
félagið fámennt og fátækt, en stór
hugur í mörgum og þörfin brýn.
Oddvitinn var sjálfkjörinn aðal-
framkvæmdastjóri bv<jcringar
innar'og reyndist Valtýr þar hinn
traustasti. Kom vel í Ijós á þeim
árum, hve vel hann var til for-
ystu fallinn, og leysfi hann odd
vitastörfin af hendi með prýði. Í
síkum störfum nýtist vel árvekni
og dugnaður, nokkur fastheldni,
hreinsklptni og orðheldni. Valtýr
Þorsteinsson var auk þessa hinn
prúðmannlegasti í framfcomu, glað
legur I viðmóti, djarfmannlegur,
rökvís og vel máli farinn. f hópl
góðra vina var hann oft hrófcur
alls fagnaðar, broshýr og hlátur
mildur, orðlieppinn, hjálpfús og
sfcemimtilega liðtælkur, hvað sem á
dagskrá var. Þannlg munum við
hann einfcum, féTagarnir f ung-
mennafélaginu Reyni. Meðan sjúfc
dómsáföi og ikamleg fötl'un efcfcí'
hindruðu, var Vatýr aðsópsmikill
verkstjóri og starfsmaður I bát og
á bryggju, ýtinn nokkuð, eirns og
íftt er um áhugamenn, og kröfu
harður um vandvirkni. Á síldarár
unuim miklu var oft talað um þenn
an eyfirzka athafnamann, og marg
ir voru þá í starfi hjá þeim feðg
um og á mörgurn stöðum í senn,
Gladdi það oft gamla vini og Ár
skógströndunga hvers konar orð
fór af þeim Rauðvíkingum og at-
vinnurekstri þeirra, bæði nær og
fjær. Það var allt á einn veg Brá-
sagnavert og til fyrirmyndar. Mun
Valtýr verða mörgum minnisstæð
ur fyrir stjórnsemi og dugnað, út-
sjónarsemi, kjark og seiglu, en
þessir eðliskostir komu skýrt fram
í störfum hans. Þjóð vorri er
margra muna vant, en fárra elns
og fleiri slíkra manna.
Ekki verður hjá þvi komizt, að
sakna manna eins og Valtýs Þor
steinssonar, og fátækara er samfé-
lagið við fall slíks skörungs. En
hvort tveggja er, að lengi mun
jafnan lifa minningin um góðan,
vaskan dreng, og svo er sannfær
ingin um, að einhvers staðar I
Guðs allieimsgeimi, muni hann
halda áfram að skipa vel rúm
hins starfandi, vakandi mánns.
Valtýr og Dýrleif eignuðust tvö
börn, bæði hin mannvænlegustu.
Hreiðars útgerðarstjóra, hefur ver-
ið getið fyrr í þessu greinarkorni.
Valgerður Þóra lézt uppfcomin, frá
eiginmanni og ungum syni. Hún
var yndisleg fcona, og varð öllurn
harmdauði, sem til þekktu. Bjuggu
þau systkinin við mikið ástríki for-
eldra sinna og hlutu hjá þeim gott
uppeldi. Einkenndist heimilið af
gagnkvæmri alúð og umhyggju
semi, ást og virðingu.
Frú Dýrleif og Hreiðari, svo og
öllum nánum vinum Valtýs og
vandamönnum, votta ég samúð
mína. Hinum látna bið ég blessun-
ar Guðs.
Jóhanncs Óli Sæmundsson.
13