Íslendingaþættir Tímans - 28.10.1970, Blaðsíða 10

MINNING
Stefanía Stefánsdóttir,
Hringbraut 52, Reykjavík
Fædd 9. nóvember 1903.
Dáin 1. júní 1970.
Hér hvílir væn og göfug grein
af gömlurn, sterkum hlyni;
hún lokaði augum hugarhrein
með hvarm mót sólar skini.
Hún dæmdi ei hart,
hún vildi vel,
í vinskap, ætt og kynning.
Hún bar það hlýja, holla þel,
sem hverfur ekki úr minning.
E. Ben.
t Ljóðmælum Einars Benedikts-
sonar er að finna þetta erindi.
Þykir mér hlýða, að hirta það, er
ég í fáum orðum minnist tengda-
móður minnar, Stefaníu Stefáns-
dóttur, sem lézt í byrjun sumars-
ins sem nú er að kveðja Ég veit
að hún hafði miklar mætur á
skáldinu, þvi að margt kunni hún
utan að í Ljóðmælum Einars.
Stefanía Stefánsdóttir fæddist í
Galtarholti í Borgarfirði 9. nóv.
efni, þótt slikir menn, sem lok-
ið hafa giftudrjúgu ævistarfi, fái
hvíld frá þjáningum, sem ekki
verða læknaðar, en söknuður sit-
ur eftir eigi að siður. Og nú, er
leiðir hafa skilizt, vil ég þakka
honum og þá um leið ekkju hans,
frú Ingigerði, dýrmæta vlnáttu í
fjörutíu ár. Hjá þeim var ég ein-
att sem í foreldrahúsum
Jóhannes var etoki allra vinur,
en það var betra en ekki að eiga
hann að vini. Og á þá vináttu,
sem hann sýndi mér óverðskuldað,
bar aldrei skugga. En hann var
stundum ómyrkur í máii og sagði
mér til syndanna, ef honum mis-
líkaði við mig, en jafnan á þann
veg, að manni kom i hug hið
forna orðtak: vinur er sá, er til
vamms segir. Og um leilí og ég
kveð þennan gamla vin, /æri ég
ekkju hans, börnum og öðrum
vandamönnum dýpstu 6amúð-
arkveðjur.
1903. Hún var dóttir hjónanna
Stefáns Jónssonar og Ingibjargar
Jónsdóttur, sem lengi bjuggu í
Sauðagerði hér í Reykjavík. Stef-
anía var elzt 10 systkina, sem kom-
ust til fullorðinsára.
Stefán faðir Stefaníu, var sonur
Jóns hreppstjóra Jónssonar í Galt-
arholti, en frá Jóni hreppstjóra er
nú kominn mikill ættarmeiður.
Stefanía ólst upp hér í Reykja-
vík. Hún átti þess ekki kost að
ganga menntaveginn, sem taldist
til forréttinda í hennar uppvexti.
Hún bætti sér það upp með sjálfs-
námi, var víðlesin og margfróð.
Ég hef ekki fyrirhitt um mína
daga marga jafningja hennar varð
andi þekkingu á ljóðum eða yfir-
leitt ritvertoum íslenzkra góðskálda.
Stefanía giftist 17. júní 1926,
Axel Gunnarssyni frá Eyrarbakka,
syni hjónanr.a Gunnars Jónssonar
og Ingibjargar Guðmundsdóttur.
Foreldrar Axels voru velþekkt á
sinni tíð á Eyrarbatoka. Höfðu þar
Jóhannes Kristjánsson dvaldist
allan sinn aldur í vestanverðri
Tungusveit. Þaðan blasir Mælifells
hnjúkur við, traustur, virðulegur
og sviphreinn. Einhvern veginn
finnst mér, að verið hafi skyld-
leifki milli ásýndar fjallsins og
þess manns sem Jóhannes var. En
hann kaus ekki „að deyja í Mæli-
fell“, enda heyrir slíkt til sög-
unni. Að viðstöddu miklu fjöl-
menni var hann, 21. ágúst sl bor-
inn til grafar heima í Reykja-
kirkjugarði, þar sem
„lækur niðar
í laut við hólinn“
og
„kvöldsvalt grasið
hin græna breiða
hylur moldu
og menn og tiðir
unz allt um síðir
sefur í foldu“.
Sigurður Egilsson
frá Sveinsstöðum.
ýms umsvif, m. a. gistihússrekst-
ur og fl.
Stefanía og Axel bjuggu i far-
sælu hjónabandi í nær 44 ár og
eignuðust fjögur börn. Þau eru:
Ingibjörg gift Árna B. Jóhanns-
syni. Gunnar kvæntur Hjördísi
Þorgeirsdóttur. Unnur gift Hirti
Hjartarsyni. Axel Stefán kvæntur
Maríu Jónsdóttur.
Með Steíaníu er gengin góð og
gagnmerk kona. Lýsingarorð læt
ég ekki fara hér fleiri, enda veit
ég að það var ekki henni að
skapi. Hún vann sin störf í þágu
heimilisins, manns og barna svo
og barnabarna. Hún var ein þess-
ara sterku stofna, sem byggðu upp
í kyrrþey þá þjóð, sem við hin
yngri tókum í arf, og ef við stkil-
um okkar pundi eins og hún
gerði, þá er vel.
Ég leita nú aftur á vit skálds-
ins og ég og mínir kveðjum góða
móður, tengdamóður og ömmu
með síðasta erindinu í ljóðinu, sem
byrjað var á:
Allt metur rétt hin mikla náð
um manna hug og vilja
eitt hjartans orð um eilífð skráð
á orku, er himnar skilja.
Nú les hún herrans hulin ráð
um hlut og örlög þjóða,
þar sést í lífsbók sérhver dáð
hins sanna, fagra og góða.
18. október 1970.
Hjörtur Hjartarson.
10
iSLENDINGAÞÆT MR