Íslendingaþættir Tímans - 28.10.1970, Qupperneq 12

MINNING
Sigbjörn Guðmundsson
frá Borgarfirði eystra
Sigbjörn Guðmundsson andað-
ist að heimili sínu í Reykjavík 31.
ágúst síðastliðinn. Hann hafði að
vísu kennt nokkurs lasleika öðru
hvoru síðustu tvö árin. Þó kom
öllum, sem hann þekktu, fráfall
hans mjög á óvart. Hann var mað
ur ekki kvartsár og hafði litið orð
á lasleika sínum. Þess vegna höfð
um við, sem þekktum hann
ef til vill ekki litið á
þennan lasleika lians jafn
alvaj-legum augum og ástæða
hefoi annars verið til. Til síðustu
stundar varðveitti hann óbreytta
framkomu sína, hina hljóðlátu
gleði sína og stillingu, sem var
höfuðatriði í allri framkomu hans.
Hann fæddist í Húsavík í Borg-
arfjarðarhreppi-eystra 15. marz
1904 og var, því á sextugsta
og sjöunda aldursári, er
hann lézt. Foreldrar hans
kreppan mikla grúfði utan dyra.
Á þeim timum var efnahagur
þurrabúðarfólks í kaupstöðum
vægast sagt þröngur. Pálínu tókst
þó listilega að leysá þá þraut að
gera ailt úr engu.
Manni verður ósjálfrátt á að
hugsa til hinnar miklu breytingar,
sern á er orðin. Nú virðist sann-
arlega ekki vera mikill vandi að
vera húsinóðir.
Starfsgleði og hressandi and-
blær lék jafnan um Pálínu í Odda,
meðan hún hélt fuiium starfskröft
um og heilsu, og þessa gætti ekki
einungis á hlýlegu heimili hennar.
Hún var meðal annars drífandi
kraftur í Kvenfélagi Reyðarfjarð-
ar, ósérhlífin og hjálpsöm, ef á
þurfti að halda í félagsmálum sem
öðru, er verða mátti til að hressa
upp á samstarf og gleðistundir í
fábreytiléika þorpsins. Þessi glað-
væra kona var öll af vilja gerð til
að láta ætíð gott af sér leiða. —
Svartsýni og barlómur var henni
fjarri skapi, slíkar umræður leiddi
voru Guðmundur Pálsson
bóndi á Daliandi í Húsavík og
kona hans, Ragnheiður Hjörleifs-
dóttir. Faðir hans dó þegar Sig-
björn var kornungur, og ólst hann
upp nieð móður sinni á ýmsum
stöðum í Borgarfirði eftir það.
Hann naut í uppvexti þess venju-
lega barnaskólalærdóms, sem þá
tíðkaðist. En kjörin voru kröpp,
sem að líkum lætur, og varð hann
að fara að vinna fyrir sér urn
fefmingaraldur. En um tvítugsald-
ur fór hann í unglingaskóla, sem
Þorsteinn M. Jónsson rak þá um
nokkurt skeið á Borgarfirði. Ég
minnist þess nú, að hann hafði
eitt sinn orð á því við mig, að af
þeirri skólagöngu hefði hann og
margir aðrir haft mikið gagn. Sig-
björn var mjög múkíkalskur
maður og hafð yndi af söng. Ingi
T. Lárusson var þá um skeið á
hún hjá sér.
Það er styrkur fyrir samferða-
fólkið, mannbætandi hverjum ein-
staklingi að kynnast slíkum per-
sónuleika, ekki sízt á atvinnule.ysis-
og krepputímum, þegar mest reyn
ir á þolrifin í lífsbaráttunni.
Um leið og við minnumst Pálínu
Þorsteinsdóttur, skulum við vona
og óska þess, að íslenzka þjóðin
eignist fleiri slíkar konur, góðar
konur og fyrirmyndarhúsmæður,
sem tekst með elju og nægjusemi
að móta hlýtt og virðulegt heimili,
hvað sem ytri kjörum Jíður.
Hér með sendi ég, fjölskylda
mín, systkini og við öll Reyðfirð-
ingar innilegar samúðarkveð.jur til
barna og ættingja frú Pálínu. —
Ég held ég megi segja, að henni
var vel tekið á Reyðarfirði, þegar
hún kom þangað, ung og óþekkt,
en henni auðnaðist líka að launa
þær móttökur í ríkum mæli.
Þökk sé henni og heimili henn-
ar.
E.B. Malmquist.
Borgarfirði og hafði mjög örvandi
áhrif á allt sönglíf þar meðan
hans naut við. Þá lærði Sigbjörn
eitthvað að þekkja nótur. Það var
hin eina undirstaða, sem hann
fékk á því sviði. Hún dugði hon-
um til þess að hann varð allgóð-
ur orgelspilari, sem sést af því að
hann varð forsöngvari í Borgar-
fjarðarkirkju og gengdi því starfi
um tugi ára, eða þar til hann flutli
frá Borgarfirði 1962. Sömuleiðis
æfði hann kóra í sveitinni og hafði
alla forgöngu um það sönglíf, sem
þar var iðkað og um allt var hann
virkur maður í gleðskap og félags-
lífi í sveitinni. Áf því, sem 'nú er
sagt, má ljóst vera að hugur hans
rnuni hafa staðið til meiri mennta,
því að greind og aðra hæfileika
hafði hanm næga til þess, en eína-
hagserfiðleikar meinuðu honum
það, eins og svo mörgum öðrum á
þeim árum. Bókhneigðui var hann
í bezta lagi og las allt það, er hann
náði í, og varð vel að sér á ýmsum
sviðum, einkuni á sviðum þjóð-
legra fræða ýmissa og eignaðist
sjálfur með áranna fjöld milkið og
gott bókasafn. Mun hann á þann
hátt hafa bætt sér upp að mjög
miklu leyti þann skort á skóla-
göngu, sem hann leið f.yrir á æsku-
árum.
Sigbjörn var að eðlisfari prýði-
lega verki farinn maður og þegar
á unga aldri stóð hugur hans til
smíða, enda «rðu smíðar hans að-
alstarfssvið og hafði hann á hendi
byggingu flestra húsa sem reist
voru á Borgarfirði og nágrenni
um langt skeið og þegar hann
fluttist til Reykjavíkur, urðu smíð-
ar hans aðalstarf. öll þau störf
sem og önmur, er hann tók að sér
/eysti hann af hendi af fyllstu sam-
vizkusemi og vandvirkni.
Það lætur að líkum að svo vel
greindur maður og athugull öðlað-
ist traust sveitunga sinna, enda
voru honum falin ýms trúnaðar-
■törf. Þegar hafnargarður var
12
ÍSLENDINGAÞÆFTiR