Íslendingaþættir Tímans - 28.10.1970, Blaðsíða 20

Á þessum árum var Anna oft
sótt til Ijósmóðurstarfa miklar
vegalengdir, sem var ekki heigl-
um hent, sízt að vetrarlagi
yfir víðáttur heiðar og fjalla
að fara. En unga húsmóðirin átti
til þrek og þor til að glíma við
erfiðleika daganna. Björn var og
viðurkenndur duglegur ferða
maður. Lýsir Björn þessum ferð
um og búskaparháttum á Heiðinni
skemmtilega og lifandi i endur
minningum sínum, bókinni „Frá
Valdastöðum til Veturhúsa". Er
búskap lauk á Heiðinni, eftir
fjögur ár, flytjast bau hjónin til
Vopnafjarðar þar sem áttu heima
upp frá því.
Á Vopnafirði gerðist Björn
þegar kennari og síðar skóla
stjóri en Anna var þar liósmóðir
í all mörg ár. Jafnframt ráku
þau greiðasölu um árabil við góðan
orðstír.
Var þar oft gestkvæmt og
þurfti að taka duglega til hendi.
í litlu húsplássi í fyrstu og var
ekki alltaf óþrjótandi rými. En
þar sannaðist „þar sem er hjarta-
rúm, þar er nóg húspláss“.
Fram til síðustu ára höfðu þau
hjónin alltaf einhvern búrekstur.
Heimilið i Holti bar með sér að
dugnaður og myndarskapur hús-
móðurinnar hlaut að vera
mikill.
Það var hlutskipti önnu að
nýta krafta sína fram á síðustu
stund til farsældar fyrir heimili
sitt og hérað. Aðgerðaleysi var
ekki að hennar skapi. Megi sem
flestir hafa svo göfugar hugsjónir.
Allir sem kvnntust frú Önnu
báru tii hennar verðskuTdað
traust og virðingu. enda ekki að
ástæðulausu, hún hafði svo marga
kosti til að bera.
f fámennu kauptúni eru góðir
kraftar mikils virði fyrir féíags-
starfsemi. Þau hjónin í Holti voru
ekki utan við slíkt, hjá því hefði
ekki verið komist, þótt ekki hafi
verið eftir því sóttzt..
Frú Anna var líf og sál í kven-
félagi og leikfélagi staðarins um
árabil. Var ekki kastað hendinni
til verkanna þar fremur en á öðr-
um vettvangi. Björn Iét sinn hlut
ekki heldur eftir liggja. Var hann
ágætur söngmaður og var í karla-
kór lengi og í kirkjukór í áratugi.
Einnig kenndi Björn söng við
skólann í mörg ár.
Þau hjónin eignuðust níu börn
átta drengi og eina stúlku er lézt
j minningu
Jóns og Barða
Þótt örðugt sé að skilja
skapadóm
og skyggi að við dánar-
klukkuhljóm,
þá signir djúpið kalda Herrans
hönd
og handan þess má eygja
sólarlönd.
Þótt lífs bók ykkar lokazt
hafi skjótt
og löngu fyrr en varði kæmi
nótt,
þá góðum drengjum geisli
fylgir hlýr
og Guð í skini morgunsólar býr.
smábarn. Synirnir átta komust
allir til fullorðins ára — aUir
efnis- og dugnaðar menn. Á alli-
árum urðu þau hjónin fyrir því
áfalli að missa yngsta son sinn
af slysförum er vitaskipið Her
móður fórst.
Af þessum fátæklegu orðum
sem hér eru skráð má sjá að
mikið starf liggur að baki frú
Önnu Magnúsdóttur og Björns
Jóhannssonar. Þau lifðu á mesta
framfara- og byltingaskeiði í sögu
okkar þjóðar og voru ávallt
hinir virku þátttakendur — hinir
sterku meiðir sem aldrei lágu á
bræðranna
Brynjólfssona
Nú hefur ykkar skip á sæinn
siglt,
við sól og blæ er ykkur
heiman fylgt.
Og vinir geyma mynd í muna
sér
og minningu, sem ljós og hlýju
ber.
Og yfir bræðra hvílu birtan rís,
nú birtist engill Guðs úr
Paradís,
er læknar und og hnýtir
brostin bönd
og brosa lætur fögur sumar-
kvöld.
29. ágúst 1970.
Jórunn ólafsóttir
frá Sörlastöðum.
liði sínu til uppbyggingar fyrir
komandi kynslóðir.
Margs er að minnast en þó ef
til vill fleira að þakka frá sam-
verustundum í Holti.
Sá tími er liðinn og kemur ekkl
aftur, fremur en annað er fram-
hjá er farið.
Við hjónin minnumst góðra vina
og dýrmætra, ógleymanlegra
kynna.
Hinum stóra hópi afkomenda
óskum við blessunar á komandi
tímum.
Drottinn blessi minningu hjón-
anna frá Holti.
Sigurgeir Magnússon.
20
ISLENDINGAÞÆniR