Íslendingaþættir Tímans - 26.04.1973, Síða 5

A A
Lára Agústa Olafsdóttir Kolbeins
Fædd 26/3 1898.
Dáin 18/3 1973.
Ég lit yfir liðnu árin
langt er siðan það var.
Um þig i æskublóma
á ég ylhlýjar minningar.
Sem barn, ég man svo margar
mætar stundir hjá þér,
i kring um þig kært var að una,
þií kenndir og leiðbeindir mér.
Ég þakka af heilum huga
þær hlýju stundir meö þér,
i dagsins önn, ortir þú sögur
og ævintýr handa mér.
Nú ert þú lögð upp i langferð
lifsins á æðra stig.
Almáttkur guð þig annist
og englar hans leiði þig.
Margrét Eyjólfsdóttir.
f
Frú Lára Agústa ólafsdóttir Kol-
beins, Skeiðarvogi 157, Reykjavík, til
grafar borin 26. marz 1973, var fædd að
Hvallátrum á Breiðafirði 26. marz
1898, fyrir réttum 75 árum siðan.
Foreldrar hennar voru Ólafur Aðal-
steinn Bergsveinsson, bóndi og báta-
smiður og kona hans Ólina Jóhanna
Jónsdóttir.
Einn sumardag, er Lára var að
mjólka i kvium i Hvallátrum, kom nýi
presturinn i Flatey, séra Halldór
Kristján Eyjólfsson Kolbeins á kvia-
vegginn. Þau kynni, sem þá tókust
með hinum unga sóknarpresti og
heimasætunni i Hvallátrum, leiddu til
giftingar þeirra 26. júli 1924 og bjuggu
þau fyrst i Flatey, þar til Halldór fékk
brauðið i Súgandafirði 1926. Siðan
fluttu þau að Mælifelli i Skagafirði 1941
og að Ofanleiti i Vestmannaeyjum
1945, þar til þau fluttu til Reykjavíkur I
fardögum 1961. Halldór þjónaði Nes-
kaupstaðarprestakalli siðar, eða apríl
til desember 1963. Entust samvistirnar
sem hófust i kjölfar fyrstu kynna á
kviaveggnun i Hvallátrum, unz Halld-
or andaðist 9. nóvember 1964.
Þegar sá, er þetta ritar, flutti til
Vestmannaeyja haustið 1949, var það
ekki litils virði aö kynnast heimilinu að
Ofanleiti. Þar bjuggu þá séra Halldór
og kona hans, Lára, með börnum
sinum á æskuskeiði á leið til mann-
dómsára. Allt andaði af mannkær-
leika og græskulausu gamni. Heimilis-
faðirinn, Halldór, var einhver stór-
brotnasti menningarfrömuður. Spor
hans lágu daglega milli sóknarbarn-
anna, og með glaðværð sinni, bjartsýni
og hvatningum til dáða hafði hann
áhrif, sem seint fyrnist yfir. Skipti
engu, hvort hann ræddiviöNóbelsskáld
og fyrirmenn eða litt mótuð ungmenni.
En kona hans, Lára, átti ekki siður
hlut að og lagði ekki siður hönd á
plóginn. í preststarfinu, sem sinnt var
af svo mikilli reisn og myndarskap,
sem séra Halldór gerði, mæddi ekki
siöurá eiginkonunni. Lára skaraði þar
og fram úr. Hún var einstaklega
gestrisin og veitti gestum beina eins og
enginn hlutur væri sjálfsagðari og allir
fundu sig velkomna. Hún söng við
skirnir og brúðkaup, jafnt heima fyrir
og i kirkju. Þótt Lára væri i framkomu
hógvær og léti litið yfir sér, var hún
gædd sérstökum gáfum, átti létt með
að tjá hugsanir sinar skýrt, bæði i
rituðu máli og ræðu. Hún hafði
sérstakan áhuga á lfknar- , og
menningarmálum. Tók þátt i kven-
félögum og góðtemplarareglunni.
Lára var einstaklega vel liðin og vin-
mörg og trölltrygg. Erfiða sjúkdóms-
legu hefur hún borið til hinztu stundar
meö sama æðruleysinu og létta hugar-
fari sem áður.
Lára hefur reist sér óbrotgjarnastan
minnisvarða með uppeldi barna sinna
og fósturbarna, sem öll eru framúr-
skarandi menningarfólk, en þau eru:
Ingveldur Aðalheiður Kolbeins, sem
gift er Sæmundi Kristjánssyni
verkstjóra, Patreksfirði, Gisli H. Kol
beins, sóknarprestur á Melstað i Mið-
firði, kvæntur Sigriði Bjarnadóttur frá^,
Brekkubæ, Hornafirði, Erna Kolbeins,
gift Torfa Magnússyni, skrifstofu-
manni, Skeiðarvogi 157, Reykjavfk,
Eyjólfur H. Kolbeins, Kaup-
mannahöfn, kvæntur Ragnhildi
Hannesdóttur frá Sarpi i Skorradal,
Þórey Kolbeins, gift Baldri Ragnars-
syni, kennara, Sogavegi 170, Reykja-
vík, Lára Ágústa Kolbeins, gift Snorra
Gunnlaugssyni, verzlunarmanni,
Patreksfirði, Guðrún Guðmundsdóttir,
fósturdóttir, gift Jóni G. Scheving,
þvottahúseiganda, Oldugötu 29,
Reykjavik og Olafur Valdemar
Valdemarsson, fóstursonur, bóndi að
Uppsölum i Miðfirði, kvæntur Onnu
Jörgensdóttur.
Þau hjónin, Halldór og Lára, voru
bæði aufúsugestir og heimilisvinir
okkar hjóna alla tiö, sem þau bjuggu i
Vestmannaeyjum. Fyrir þann
menningarskerf, sem þau deildu
okkur, verður aldrei fullþakkað. Það
var ekki bara þær stundirnar, er séra
Halldór gaf okkur saman I Landa-
kirkju og frú Lára söng undir, eða
þegar börnin voru skirð né heldur á
hátiðum og tyllidögum, sem hér verða
þakkaðar. Heldur ekki siður hvers-
dagskynnin. Og frú Láru er hér
sérstaklega þökkuð órofa vinátta og
tryggð til hinztu stundar. Blessuð sé
hennar minning.
Jón Hjaltason.
islendingaþættir
5