Íslendingaþættir Tímans - 26.04.1973, Blaðsíða 11

um. Var hún ávallt mikil snyrtikona i
klæðaburöi.
En „á skammri stund skipast veður
ilofti”. Sumarið 1970ferSigmundur að
kenna lasleika enn á ný og eftir miklar
rannsóknir fær hann þann úrskurð, að
hann sé með berkla og verði tafarlaust
að fara á hæli, og þangað fer hann
samdægurs og verður að dveljast þar
eitt ár og þaðan á Landspitalann og
gangast undir mikinn lungnaupp-
skurð.
betta siðasta veikinda-áfall varð
Sigrúnu ofraun. Þrekið var lamað, hún
gat ekki risið undir meiri veikindum.
Upp úr þessu fór hún að kenna þess
sjúkdóms, sem nú hefur lagt hana i
valinn. Eftir langvinnan sjúkdóm er
hún nú horfin inn á annað tilverustig,
þar sem vinir hennar mæta henni og
þar verða fagnandi endurfundir.
Þangað fylgjum við henni i huganum
og litum i hjartri trúarvissu á fram-
hald lifsins.
Þeim hjónum varð fjögurra barna
auðið, sem öll eru uppkomin. Þau eru
Sveinn Björgvin, Rúnar Heiðar, Guð-
mundur Pétur og Elisabet. bau eru
mannvænleg myndarbörn, sem hafa
unnið sér álit i starfi og kynningu. Þau
hafa verið foreldrum sinum mikil
gleði, og meiri gæði en góð og elskuleg
börn öðlast enginn. bau ásamt góðum
föður, syrgja nú ástrika eiginkonu og
móður, sem vildi allt fyrir ástvini sina
gera, til þess að þau mættu öölast sem
beztan andlegan og likamlegan þroska
og verið ættjörð sinni til gagns og
sóma.
Við Guðmundur heimsóttum þau
hjón á Akureyri siðastliðið sumar og
tóku þau okkur afar vel, en þá var Sig-
rún farin að heilsu, hún aðeins klædd-
ist með hjálp, en mátturinn var allur
að þverra. Hún var þó andlega heil-
brigð og fylgdist vel með öllu, bæði
sjónvarpi, útvarpi og blöðum en gat
varla haldið á bók, en sjónin var sæmi-
leg.
Ég minnist þess með hrifningu, hve
Sigmundur maður hennar, svo lasinn
sem hann var, var ávallt reiðubúinn að
veita henni alla þá hjálp og umönnun,
sem hún þurfti, og sjá um að hún mætti
njóta alls, sem hægt var að láta henni i
té.
Þessar linur eiga aðeins að vera
þakklætisvottur og kveðjuorð frá okk-
ur og dóttur okkar, og við vottum
eiginmanni, börnum og barnabörnum
hennar okkar innilegustu samúð við
burtför hennar.
Hún var jarösett i Fossvogskirkju-
garði að viðstöddu fjölmenni. Ættjörð-
in skrýddist hvitu trafi og vottaði hinni
látnu þannig virðingu sina, og um leið
og kistan var sett niður hellti sólin sin-
um geislum yfir kistuna og mannfjöld-
ann, sem stóð við gröfina. Þannig var
hún kvödd hinztu kveðju hér á jörð.
Guð blessi minningu þina, vina min.
Ragnheiður Jónsdóttir
frá Melum
t
Þegar ég sezt niður til þess að skrifa
stutta minningargrein um fóstursyst-
ur mina Sigrúnu Guðmundsdóttur
.-.koma fram i huga minum bjartar og
ljúfar endurminningar frá glaðværum,
áhyggjulausum æskudögum og
ánægjurikum samverustundum full-
orðinsáranna. Sigrún kom 10 ára göm-
ul frá Ólafsvik til for?ldra minna og
átti hún fyrir sumartima að passa okk-
ur yngri börnin. örlagaþræðirnir eru
margslungnir, dvalartiminn varð
lengri en til var ætlazt, þessi yndislega
ljóshærða telpa varð sem einn með-
limur fjölskyldunnar og dvaldi að
heita mátti á heimili foreldra minna
þar til hún giftist og stofnaði sitt eigið
heimili. Snemma bar hún góðum gáf-
um hjá Sigrúnu, hún var námfús og
átti hægt með að læra. Fáguð hæ-
verska og töfrandi látleysi voru meðal
höfuöeinkenna þessarar hugljúfu
konu, róleg glaöværð, sem yljaði sam-
ferðamönnum og hjartagæzka til alls
— og allra, ekki sizt þeirra sem minna
máttu sin i lifsbaráttunni. hún var ein
af þeim fómfúsu konum sem allt af eru
reiðubúnar að hjúkra og hjálpa með-
bræðrum sinum.
Sigrún fæddist i Ólafsvik 21 júni 1895.
Foreldrar hennar voru Vigdis Bjarna-
dóttir og Guðmundur Asgrimsson.
Sigrún fluttist svo með foreldrum
minum fyrst aö Litla-Múla i Dalasýslu
og siöar aö Arnesi i Strandasýslu, og
dvaldi hún i Arnesi i mörg ár, fyrst hjá
foreldrum minum og siðar sem hús-
móðir á þessum stað.
Sigrún giftist 1931 Sigmundi Guð-
mundssyni frá Melum i Arneshreppi,
duglegum ágætismanni. Þau bjuggu
fyrst i Árnesi en fluttu sfðar að Melum
i sömu sveit. Þau voru bæði samstillt i
dugnaði, ráðdeild og fyrirhyggju að
öllu sem búskapinn varðaði, enda bún-
aðistþeim vel. Heimili þeirra var ann-
álað fyrir festrisni og snyrtimennsku
úti og inni, jörðin endurbætt með mikl-
um ræktunaraðgeröum og hús byggð,
og börnunum fjórum komið til
mennta.
bau eignuðust 4 börn, Svein B.
gjaldkeri i prentsmiöjunni Eddu,
kvæntur Jóhönnu Ingólfsdóttur, Rúnar
H. Viðskiptafræðingur, kvæntur Helgu
Sigfúsdóttur, Guðmundur kennari,
kvæntur Guðfinnu Benjaminsdóttur og
Elisabet fulltrúi hjá Hagstofu Islands.
öll eru börnin vel gefin, duglegt náms-
fólk, reglusöm og góðir borgarar, enda
ekki við öðru að búast þar sem þau
áttu slika foreldra.
1962hættu þau Sigmundur og Sigrún
búskap, börnin voru þá komin
heiman að, og fluttu til Akureyrar, þar
sem Rúnar sonur þeirra hafði stofnað
heimili. Sigmundur starfaði hjá KEA á
Akureyri meðan heilsa hans leyfði. A
Akureyri egnuðust þau vistlegt og að-
laðandi heimili enda var Sigrún mjög
heimilisrækin og framúrskarandi hús-
móðir, heimilið og fjölskyldan
var henni allt.
Við lútum öll lögmáli náttúrunnar.
Eftir sólrikan dag færast kvöldskugg-
arnir yfir og nú hefur sól brugðið
sumri.
1969 veiktist fóstirsystir min af sjúk-
dómi þeim, sem leiddi hana til dauða.
Hún tók sinum veikindum meö sér-
stakri hugarró og kjarki, hún var lika
studd og hjúkrað af sinum ágæta eig-
inmanni af sérstakri umönnum og
hjálpfýsi dag og nótt þar til yfir lauk.
Við fráfall fósturstyrur minnar hef-
ur gleðin orðið að vikja fyrir sorginni.
Langri og innilegri samfylgd verður
ekki slitið án sorgar og varanlegs
trega. Að lokum þökkum við systkinin
fóstursystur okkar samverustundirn-
ar og biðjum guð að blessa þig.Sig-
mundur minn, og þina fjölskyldu og
gefa ykkur styrk i þungri sorg.
Kr. Sveinsson.
Q Haukur
smásaman slógu á þrótt hans, en fyrir
sjúkdóm hans varð ekki komizt og
* andaðist hann hér á Borgarspitalanum
12. febrúarsiðastliöinn. Hann gerði sér
fullkomlega ljósar allar staöreyndir,
æðrulaus, og sá hvað framundan var.
Við sjúkrabeð hans sat oft nótt sem
dag hans prúða og ágæta eiginkona
Kristjana Káradóttir, með þeirri
sönnu fórnfýsi, sem ein kona getur i té
látið, þótt sjálf hafi hún ekki verið heil
heilsu um ára ráðir. Það er svo oft að
það, sem bezt er gert, er unnið bak við
lokaðar dyr og verður þvi fáum kunn-
ugt. Við.vinir Hauks Daviðssonar,
sendum eiginkonu og öðrum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur og
vonum, að við megum nota setning-
una, „1 komandi heimi eilift lif”.
Borgarsjúkrahúsinu 20. marz 1973.
Guðmundur Björgúlfsson
frá Norðfirði.
islendingaþættir
11