Íslendingaþættir Tímans - 26.04.1973, Blaðsíða 17

Íslendingaþættir Tímans - 26.04.1973, Blaðsíða 17
afgreiðslunni stóð. En það var, þegar að rikisstjórn Ernils Jónssonar, sem tók við störfum rétt fyrir áramótin 1959 og starfaði að fjárlagaafgreiðslu þann vetur, vegna ársins 1959 og átti þá ekki nema 1 fulltrúa i 9 manna fjár- veitinganefndinni. Karl stýrði meiri- hlutanum við þessa fjárlagaafgreiðslu og tókst með myndarskap, lagni og eðlilegri kurteisi og samstarfsvilja að afgreiða fjárlögin i samráði við markaða stefnu þeirrar rikisstjórnar, er þá réði rikjum og hann var i andstöðu við. Ég þekki ekki til nema þessa eina dæmis i minni þingsögu, þar sem for- maður fjárveitinganefndar hefur verið i andstöðu við starfandi rikisstjórn, eins og þá átti sér stað. En það var fleira en það, sem mér er minnisstætt frá samstarfi við Karl og sannaði samningsvilja hans við þá, sem hann starfaði með. Nefni ég sem dæmi frá fyrsta formannsári hans i fjár- veitinganefnd, að þeir eldri úr hópnum, sem lengi höfðu starfað i nefndinni, svo sem þeir, sem ég áðan nefndi, eins og Halldór Asgrimsson, Karl Kristjánsson og fulltrúar Sjálf- stæðisflokksins þeir Pétur Ottesen, Jón Kjartansson og Magnús Jónsson, þeir höfðu þá notið þess að fara i boði flugfélaganna til ýmissa borga viðs- vegar um heiminn. Það leyndi sér ekki þennan vetur, að sérstaklega þessir úr hópnum, sem höfðu kynnzt þessum ferðum, höfðu mikinn áhuga á þvi, að ein slik ferð yrði farin vorið 1958. Þeir, sem fremstir stóðu i þessari áhuga- sveit, voru Halldór Ásgrimsson, Karl Kristjánsson og Pétur Ottesen. Hugur þeirra stefndi til Rómaborgar og það var sérstakur áhugi, ekki sizt Péturs Ottesen, að gengið yrði á fund páfa. Nú munu margir ætla það, að maður með lifsskoðun þá, sem Karl Guðjóns- son hafði tileinkað sér, hefði ekki sér- stakan áhuga á ferð á fund páfans i Róm. En hvort sem það hefur verið eða ekki, sem ég kann ekki skil á, þá sýndi það sig, að hann hafði áhuga á þvi, að standa drengilega með sinum samstarfsmönnum og vinna að þvi með þeim, aðþessi ferð yrði farin, sem raun varð á. Um hana urðu mikil blaðaskrif, sem kunnugt er. Það skipti Karl Guðjónsson engu máli. Hann hafði tekið ákvörðun um að styðja að þvi að nefndarmenn nytu þessarar ferðar og hann hafði forystu um það, og lagði sig verulega fram um að sjá þá staði i Rómaborg, sem samstarfs- fólkið og samferðamennirnir höfðu áhuga á. Hann gekk með hópnum á fund páfa með sama helgisvip og hátiðatilbrigðum og við hin, er i hópnum voru. Hann reyndist i þessari ferð hinn skemmtilegi ferðafélagi i alla staði. Ekki þarf ég hér orðum i það að eyða, að Karl Guðjónsson var maður vel gefinn. Hann var sérstaklega ritfær og góður ræðumaður. Vöktu útvarpsræður hans oft athygli hlust- enda, ekki sizt fyrir hvað málfariö og málið var snjallt. En ég held lika, að með sanni megi segja, að Karl Guðjónsson hafi verið góður drengur, sem gott var að kynnast og vinna með. Hann sýndi samstarfsmönnum sinum alltaf sömu tillitssemina og sama samstarfsviljann. 1 öllum þeim verkum, sem ég vann með honum, meðan okkar samskipti voru veruleg, — en það voru þau þann tima, er við sátum báðir i fjárveitinganefnd og ýmsum nefndum i sambandi við störf fjárveitinganefndar, — voru samskipti og samstarf okkar mjög gott, sem ég minnist með ánægju. Þessum linum minum er ekki ætlað að vera nein æviskráning á störfum Karls Guðjónssonar, vegna þess að hér er getið þess þáttar eins, sem ég F. 9/4 1898 D. 11/1 1973 Árin liða hratt i skaut aldanna. Vinirnir hverfa ört af sjónarsviði. Á sumri komanda eru liðin 32 ár frá þvi fundum okkar Árna Vilhjálmssonar bar fyrst saman og finnst mér það sem örskotsstund. Ég var þá nýbakaður kandidat og umsækjandi um prestsembættið á Seyðisfirði. Hann var þá útvegsbóndi á Háeyri við Seyðisfjörð. Ég kom á heimili hans i þvi skyni að afla mér fylgis. Ekki er ofsagt, að ég kom á gott og myndarlegt heimili. ‘Aldrei munu mér, úr minni liða áhrifin af þessum fyrstu kynnum við fjölskylduna á Háeyri, en þau áttu eftir að verða löng og góð. sjálfur kynntist. Siðustu kynnj okkar Karls Guðjónssonar voru þau, að ég sótti ráðstefnu hjá bandalagi starfs- manna rikis og bæja s.l. haust að Munaðarnesi. Þeirri ráðstefnu stjórnaði Karl. Sama einkennið var á stjórnsemi hans á ráðstefnu þessari, sem fyrr, festa, hófsemi, tillitssemi og skemmtileg framsetning var yfir- svipurinn á hans fundarstjórn. Eins og að likum lætur gerði ég mér það ekki i hugaríund þá, eða leiddi að þvi hugann að þetta yrði siðasta sinn, sem ég sæi Karl Guðjónsson. Þó varð sú raunin á. Mér finnst, að þegar ég lit yfn ' ynni okkar, þá fari vel á þvi að endirinn i endurminningum minum um hann, skuli vera i samræmi við upphafið. Að Karl sæti i forsæti með háttvisi og skörungskap. Ég votta konu hans og börnum inni- lega samúð okkar hjóna. 1 minningu minni er Karl Guðjónsson maður myndarlegrar gerðar, sem féll langt fyrir aldur fram. Ekki var heimilið rikmannlegt mið- að við ibúðarhætti nútima útvegs- hölda, en smekkvisi og hlýleiki mætti manni i hverjum krók og kima. Árni bjó þarna með elskulegri og myndarlegri konu sinni, Guðrúnu Þorvarðardóttur, og börnum þeirra fjórum, Vilhjálmi og Tómasi, nú þekktum lögfræðingum, Þorvarði, framkvæmdastjóra einnig kunnum athafnamanni hér i bæ og Margréti, sem einnig er hér framkvæmdastjóri. Ógleymanlega elskuleg var þessi fjölskylda. Ég skynjaði undir eins ein- drægnina, sem rikti á heimilinu og góðviljann i garð náungans. Ég gleymi ekki hinni einlægu hlýju, hressilegu glaðværð, hinu bjartsýna lifsviðhorfi og drengilega og háttvisa viðmóti. Eftir að hafa þegið góðgerðir, bauð Halldór E. Sigurðsson. r Arni Vilhjálmsson islendingaþættir i 17

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.