Íslendingaþættir Tímans - 26.04.1973, Síða 21

Sveinssonar, sem allan sinn búskap
bjuggu á Rauðafelli. — 22. nóvember
1906 gengur Skæringur i hjónaband
með Kristinu Ámundadóttur, dóttur
hjónanna Ragnheiðar Eyjólfsdóttur og
Amunda Filippussonar er bjuggu á
Bjólu i Holtum. Kristin var annáluð
friðleikskona eins og margt fólk i
þeirri ætt, glaðværð hennar og fáguð
framkoma olli þvi að hún var aufúsu
gestur hvar sem hún kom á manna-
mót, og hana þótti gott heim að sækja
eins og fyrr er getið.
Þau hjón hófu búskap á Hrútafells-
koti i Austur-Eyjafjallahreppi og
bjuggu þar fyrstu 5 árin við þröngan
efnahag þvi kotið var landlitið og er nú
komið i eyði. Eftir það flytja þau að
Rauðafelli, og búa þar upp frá þvi alla
sina samverutið. Arið 1932 i septem-
ber, verður Skæringur fyrir þeirri lifs-
reynslu að missa konu sina, þá nýbúna
að fæða sitt siðasta barn.
Hinn hviti dauði varð henni að aldur-
tila eins og svo mörgum áður fyrr.
Næstu 6 árin heldur hann áfram bú-
skap með aðstoð barna sinna, sem þá
voru sum orðin uppkomin, þá er hann
þrotinn að kröftum og orðinn heilsu-
veill. Fær hann þá búið i hendur elzta
syni sinum Sigurþóri, en sjálfur flyzt
hann eftir áralöng veikindi og oft á
sjúkrahúsum til Vikur i Mýrdal til
Rúts sonar sins og Bjargar konu hans,
sem reyndist honum sem bezta dóttir.
1 Vik stundaði hann smiðar um skeið
bæði heima fyrir og úti i sveitum i
Skaftafellssýslu, og oftast i samvinnu
við Rút son sinn. Eftir nokkurra ára
dvöl þar flyzt hann til Vestmannaeyja
til Georgs sonar sins og hans konu
Báru Sigurðardóttur, mikillar myndar
og gæða konu sem bjó að honum öldr-
uðum og þrotnum að heilsu, eins og
bezt varð á kosið, og sem hann rómaði
og kunni vel að meta. Oft varð hann
hin siðari ár að leita sér lækninga tii
Rvik, og liggja á sjúkrahúsum um
tima, og nú siðast i vetur lagðist hann
inn á sjúkrahúsið á Selfossi, og þar lezt
hann 27. febrúar s.l. 87 ára að aldri.
Börn þeirra hjóna urðu 14, af þeim
eru 10 á lifi, allt mesta manndóms og
gæða fólk, sem brotið hefur sér braut i
lifinu af miklum dugnaði. Þegar ég nú
lit yfir æviferil Skærings heitins, tel ég
þrátt fyrir harða lifsbaráttu hans og
mikla reynslu langrar ævi, hafi hann
verið gæfumaður. Hann eignaðist góða
og ástrika konu, sem ól honum mörg
mannvænleg börn, hann ávann sér
vináttu samferðamanna sinna, og eftir
hann liggur mikið og vel unnið dags-
verk. Hann fékk að lifa og hrærast með
þeirri byltingu, sem mest og örust hef-
ur orðið i atvinnu og lifnaðarbaráttu
þjóðarinnar frá þvi land byggðist. Og
Jón Mathiesen
kaupmaður
Góður drengur er genginn. Hollvinar
er að minnast. Jón Mathiesen setti
svip sinn á söguspjöld Hafnarfjarðar i
nærri sex áratugi. Vann bæjarfélagi
sinu lengi og farsæl ævistörf á mörg-
um sviðum og reyndist raungóður og
sannur sonur Hafnarfjarðar.
Rifjast nú upp á skilnaðarstundu lið-
in samleið og vinátta, er við kunningj-
ar hans nutum i nærveru hans og
varpa ljóma og birtu á liðnar sam-
verustundir.
Jón Mathiesen fæddist i Bröttugötu 6
i Reykjavik, ?7. júli 1901. Foreldrar
hans voru Arnfriður Jósefsdóttir frá
Akranesi og Matthias Á. Mathiesen
skósmiðameistari. Tólf ára gamall
fluttist Jón með foreldrum sinum til
Hafnarfjarðar. Systk. Jóns voru þrjú
og öll dáin á undan Jóni, Árni, lyfja-
sveinn og siðar verzlunarstjóri, Theó-
dór læknir og Svava húsfrú. 011 búsett i
Halnarfirði til æviloka.
Jón Mathiesen naut ekki skóla-
göngu. þvi starfið til aðstoðar heimil-
inu kallaði fljott á þátttöku hans. Ell-
efu ára, siðasta ár hans i Iteykjavik,
vann hann á rakarastofu að ,,sápa
inn". Starf unglinga, sem þá var til, en
þekkist ekki nú til dags og reyndar
ekki um mörg ár að undanförnu. Á
mölinni i Hafnarfirði hóf hann fisk-
vinnu og vegavinnu siðar hjá Sigur-
geiri Gislasyni verkstjóra næsta ár. 1
þjónustu hans á fermingaraldri keyrði
Jón i eitt ár hestvagn milli Hafnar-
fjarðar og Reykjavikur, árin 1915 og
1916 og flutti þá mannskap og matvæli
auk annars varnings, en i þá tið voru
ekki á vegakerfi landsins önnur farar-
tæki. Oft heyrði ég Jón minnast þess-
ég hygg að á honum sannist, að ham-
ingja lifsins verður ekki keypt fyrir
peninga, heldur verður hún að koma
innan frá, hjartanu sjálfu.
Nú hafa jarðneskar leifar hins látna
fengið leg i eyfellskri mold, þar sem
framliðnir ættingjar og vinir hvila.
Hann er kominn heim.
Guð blessi hann á þeim vegum, sem
við dauðlegir menn kunnum ekki skil
á, og þökkum honum samfylgdina.
Gissur Gissurarson.
ara æskuára af sannri gleði og sem
merkum áfanga.
Fimmtán ára gamali réðst hann
búðarþjónn til Kaupfélags Hafnlirð-
inga i þjónustu Péturs V. Snælands og
siðar Sigurðar Kristjánssonar kaupfé-
lagsstjóra. Þá mat hann báða mikils
að verðleikum sem góða húsbændur.
Hugur Jóns stefndi snemma að þvi
að verða ungur eigin húsbóndi. Tvitug-
ur að aldri fór hann á fund Magnúsar
bæjarfógeta Jónssonar i Hafnarfiröi
og æskti þess að kaupa borgara bréf,
til þess að geta stofnaö eigið fyrirtæki.
Bæjarfógeta leizt vel á hinn unga
svein, gjörvulegan á velli og góðlegan
á svip, en til öryggis áður en fógeti
skrifaði undir borgarabréfið spurði
hann Jón um aldur en borgarabréf var
háð 21 árs aldri. Þegar hann fékk að
vita hið sanna sagði fógeti við Jón, þú
átt sannarlega borgarabréf skiliö
mörgum fremur, en þeir sem orðnir
eru 21 árs gamlir.
Þvi trausti, er honum var þarna
ungum auðsýnt brást hann aldrei og
engum alla ævi.
Jón Mathiesen hóf verzlunarrekstur
að Strandgötu 13 i Hafnarfirði 8. april
islendingaþættir
21