Íslendingaþættir Tímans - 03.01.1976, Blaðsíða 3

b f y | 11 NG
Séra ] Björn ( D. Björnsson
Fæddur 21. janúar 1895.
Dáinn 29. september 1975.
„Faðir! Gef oss að verða þér auðsveip
og hugumstór börn vegna trausts og
elsku í nafni þins elskulega sonar, Jesú
Krists. Amen.”
Björn O. Björnsson fyrrum sóknar-
prestur lézt f sjúkrahúsinu á Akureyri
hinn 29. september sl. Hann hafði
nokkrum dögum áður dvalizt um hrið
á Hálsi i Fnjóskadal með vildar-
vini sinum og frænda séra Friðrik A.
Friðrikssyni á Húsavik. Þar kenndi
hann til verkjar i brjósti, en hafði ekki
orð á til þess að ekki félli skuggi á sól-
skinsstundir þeirra tvimenninganna.
Hann veiktist svo snögglega eftir að
Vigfús sonur hans hafði sótt hann að
Hálsi og hlaut mildan dauða eftir
skamma sjúkdómslegu. Hið heiðrika
göfugmenni kvaddi þennan heim um-
vafinn ástriki barna sinna, sem hurfu
ekki frá beði hans, fyrr en eftir að yfir
lauk.
Björn Hannes Ragnar 0. Björnsson
var fæddur i gamla miðbænum f Kaup-
mannahöfn hinn 21. janúar 1895 og
skirður i Frúarkirkju. Hann var elztur
fjögurra barna þeirra hjónanna Odds
Björnssonar prentmeistara og Ingi-
bjargar Björnsson Benjaminsdóttur.
Næstelzt er Ragnheiður Ö. Björnsson
kaupmaður á Akureyri, nær áttræð að
aldri og er hún ein á lifi þeirra syst-
kina, ern og hress sem áður. Yngstir
voru Sigurður prentsmiðjustjóri og
Þór lengi deildarstjóri hjá KEA.
ar, Guðný, Þórarinn, Guðrún, Ingi-
björg Guðrún, sem lézt 1967, og sú sem
ritar þessi orð. Barnabörnin eru 34 og
barnabarnabörn eru 19. Mig langar að
lokum að þakka Þórarni bróður mín-
um og Sigriði konu hans, og börnum
þeirra, gott sambýli og umönnun við
foreldra mina. Þó þau væru aldrei al-
veg upp á aðra komin, þá hefðu þau
ekki getað verið án umhyggju þeirra
né umsjár, svo öldruð sem þau voru
orðin. Einnig þakka ég öllum sem
minntust þeirra og fylgdu þeim siðast
spölinn. Ég er þess fullviss að þau eru
sæl saman i eilifðinni, ásamt ættingj-
um og vinúm. ,,Þvf þar biða vinir i
varpa, sem von er á gesti”.
Stefanla Ragnheiður.
Islendingaþættir
Þau systkin eru komin af góðu, hún-
vetnsku bændakyni. Ingibjörg var
dóttir hjónanna Benjamins bónda á
Mörk i Laxárdal Guðmundssonar og
Ragnheiðar Arnadóttur bónda þar.
Móðir Ragnheiðar, Ketilriður, var
systir Natans og Guðmundar Ketils-
sona. Oddur prentmeistari var fæddur
og uppalinn að Hofi i Vatnsdal, sonur
hjónanna Björns bónda þar Oddssonar
bónda á Marðarnúpi Björnssonar frá
Stærra-Arskógi og Rannveigar Sig-
urðardóttur frá Eyjólfsstöðum i
Vatnsdal.
Snemma bar á þvf, að Björn O.
Björnsson var óvenju bókhneigður og
fróðleiksfús. Er til marks um það, að
þá er hann var aðeins þrettán ára að
aldri var honum falin umsjón Amts-
bókasafnsins um sumarið. Þá voru
bókaverðir hjónfn Guðrún og Jóhann
Ragúels og hafði Guðrún farið með
mann sinn til Hafnar til lækninga
vegna augnveiki. Hefurhún sfðar sagt
svo frá, að Björn hafi rækt starf sitt
vel, enda enginn á Akureyri jafnkunn-
ugur safninu og hann. Enn skal rifjað
upp, að Stefán skólameistari Stefáns-
son lét þess getið i skólaslitaræðu, að
Björn væri viðlesnasti gagnfræðingur,
sem hann hefði útskrifað.
Björn O. Björnsson varð stúdent 18
ára að aldri, sem var óvenjulegt á
þeirri tíð. Hann haföi lagzt f taugaveiki
um vorið, svo aö stúdentsprófið frest-
aðist til haustsins og komst Björn á
fætur til að ljúka þvi hálfum mánuði
áður en hann sigldi til Hafnar. Þar
lagði hann stund á jarðfræði og landa-
fræði við háskólann og hafði að hliðar-
greinum eðlis- og efnafræði, og lauk
kennaraprófi i þeim 1917. Haustið 1918
settist hann i guðfræðideild Háskóla
Islands og varð kandidat 1921 og gengu
þeir upp einir og saman .frændurnir
séra Friðrik A. Friðriksson og hann.
Um haustið varð Björn stundakennari
við Menntaskólann i Reykjavik, en
vigðist að Ásaprestakalli i Skaftár-
tungu 1922.
Ásprestakall var á þessum tima
mjög erfitt yfirferðar, en Skaftfell-
ingar tóku snemma til þess, að Björn
þótti dugandi og kjarkmikill ferða-
maður og lét hvorki jökulvötn, hraun
né sanda aftra för sinni. Sérstaklega
þótti hann glöggur á straumhvörfin i
fallvötnunum, svo að með ólikindum
þótti um mann eins og hann, sem alizt
hafði upp við bæjar- og borgarlif.
Sjálfur kvaðst hann hafa haft gaman
af að riða vötn og sjá þau út. Björn
naut þess einnig, að hann átti jafnan
merka og góða hesta, þótt þeir, sumir
hverjir, væru ekki allra meðfæri, og
bar umhyggju fyrir þeim. — Það má
nærri geta, að Björn lenti oft i hrakn-
ingum á ferðum sinum um Meðalland
og Verið i misjöfnum veðrum. Það
bitnaði kannski mest á Guðriði konu
hans og kveðst Vifdús oft muna móður
sina kvlðafulla undir slikum kringum-
stæðum, þar sem hún fór út að gá,
hvort ekki sæizt til bónda sins.
Arið 1933 varð Björn sóknarprestur
á Brjánslæk á Barðaströnd. Hann undi
sér strax vel i hinni kostariku og fögru
náttúru vestur þar, fór vitt um Breiða-
fjörð á opnum bátum og þótti ekki sið-
ur kjarkmikill til sjóferða en i glim-
unni við fallvötnin áður. Hann
dreymdi djarfa drauma um umsvif og
meiriháttar búskap á Brjánslæk og
var kominn vel áleiðis með að gjöra
þær draumsýnir að veruleika á þeim
tveim árum, sem hann bjó þar. Hefur
hann siðar sagt svo frá, að hann hafi
•arla tekið nokkuð nær sér en að verða
að flytja þaðan, en kringumstæðurnar
knúðu hann til þess.
Áriö 1935 varð Björn sóknarprestur
að Höskuldsstöðum á Skagaströnd, en
lét af prestskap árið 1941 og hóf á nv
3