Íslendingaþættir Tímans - 03.01.1976, Blaðsíða 9

Þórhildur Jónsdóttir
kennari
Kveftja frá Sambandi islenzkra barna-
kennara.
Þau sorgartiðindi bárust stjórn
Sambands islenzkra barnakennara
mánudaginn 27. okt. s.l., að tveir
stjórnarmanna hefðu Iátizt af slysför-
um kvöldið áður.
Það tók langan tima að átta sig á þvi
og trúa, að Þórhildur Jónasdóttir og
Svavar Helgason voru látin. Nokkrum
dögum áður hafði stjórnin undirbúið
fundahöld með barnakennurum viðs
vegar um landið og stjórnarmenn
höfðu skipt með sér að sækja fundina.
Það kom i hlut þeirra Þórhildar og
Svavars að sjá um fundahöldin á Vest-
fjörðum og þau voru á heimleið, er bif-
reið þeirra fór út af veginum við
Vatnsdalsbrú i Vatnsfirði á Barða-
strönd með fyrrgreindum afleiðing-
um.
Við,sem eftir lifum, eigum æði erfitt
með að sætta okkur við það, þegar fólk
er hrifið burt mitt úr dagsins önn, fólk
sem er fullt af starfsorku og sem virð-
ist eiga ólokið ótal verkefnum.
Frammi fyrir likum atburðum finnum
við vel hvað við erum litil og van-
megnug. Við drúpum höfði i auðmýkt
og reynum að hugga okkur við það, að
Þórhildur og Svavar hafi verið kölluð
til starfa að háleitari og göfugri verk-
efnum en við i skammsýni okkar hugö-
um biöa þeirra okkar á meðal.
Þórhildur hóf kennslu við Laugar-'
nesskólann að loknu kennarapróíi.
Hún'reyndist ágætur kennari og sam-
band hennar við börn og foreldra var
gott. Fyrir þvi hefi ég orð mæts
manns, sem átti barn sitt hjá henni i
skóla.
Þórhildur var kjörin i stjórn Sam-
bands islenzkra barnakennara á full-
trúaþingi samtakanna árið 1974.
Hún hafði mikinn áhug á félagsmál-
um og var ágætum hæfileikum búin til
að sinna þeim . Framkoma hennar var
á þá lund, að hún vann traust manna
við fyrstu kynni. Hún var alltaf boðin
ogbúin að taka að sér verkefni, og hún
vann að þeim af hrifandi áhuga, þann-
ig að samstarfsmennirnir hrifust með.
Þvi kom það af sjálfu sér, að Þórhildi
voru stöðugt falin fleiri og fleiri störf i
þágu samtakanna.
íslendingaþættir
Hún var fulltrúi i nefnd sem undirbjó
fridag kvenna, hún var fulltrúi i samn-
inganefnd Bandalags starfsmanna
rikis og bæja og hún átti sæti i
samninganefnd Sambands islenzkra
barnakennara, svo að nokkur dæmi
séu nefnd.
Nú er skarð fyrir skildi. Þórhildur er
horfin af sjónarsviðinu. Kennarastétt-
in er fátækari eftir en áður.
Við hana voru miklar vonir bundnar.
Hún var ein af þeim sem var líkleg
til að þoka málefnum stéttarinnar
áleiðis i framtiðinni.
Við samstarfsmenn hennar i stjórn
Sambands islenzkra barnakennara
söknum hennar sárt.
Við vottum eiginmanni hennar, syn-
inum unga, foreldrum og öðrum að-
standendum innilega samúð.
Ingi Kristinsson.
t
1 örfáum orðum viljum við fyrstu
nemendurnir, sem Þórhildur kenndi,
votta þakklæti okkar fyrir frábæra
kennslu veturna 1967—’72.
Þórhildur var okkur jafnt vinur sem
kennari og kennslustundirnar voru á-
vallt skemmtilegar og óþvingaðar. í
Katlagilsferðum var hún jafnan sem
ein úr okkar hópi, samt svo sterk og
traustvekjandi. Þórhildur var alltaf
tilbúin að hjálpa okkur og gefa ráð-
leggingar, jafnvel eftir áð við lukum
barnaprófi 1972 Fyrir henni bárum
við þá virðingu sem fyrirmyndarkenn-
ari á skilið. Allar minningar okkar um
hana eru ljúfar.
Eiginmanni hennar og syni vottum
við okkar dýpstu samúð og vonum að
góður guð styrki þá á þessum erfiðu
stundum. 6. B. 1972
t
Annað skarðið hefur verið hoggið i
hóp okkar bekkjarsystranna i IV. bekk
Z, sem lukum saman námi frá
Kvennaskólanum i Reykjavik vorið
1963.
Stundum eru staðreyndir svo
óhugnanlega kaldar, að það er eins og
eitthvað innra með okkur neiti að trúa
þeim. Þannig varð okkur, skólasystr-
um Hildu, innanbrjósts, þegar fréttin
um hið sviplega fráfall hennar barst
okkur. Það er erfitt að trúa þvi, að
hún, þessi glæsilega og vel gefna unga
kona, sé horfin, hún, sem var svo
mörgum góðum kostum búin og hafði
svo mikið að lifa fyrir. Á okkar aldri
viröist dauðinn svo órafjarlægur, en
framtiöin blasa við full af fyrirheitum,
og Hilda var vissulega búin aö leggja
traustan grundvöll að framtiðinni,
ásamt Stefáni, eiginmanni sinum.
Eftir samveruna i Kvennaskólanum
skildu leiðir, og við héldum út i lifiö,
hver á sina braut. En alltaf héldum við
hópinn og á bekkjarkvöldunum rifjuð-
um við upp gamlar minningar og
treystum vináttuböndin. Þá var lika
oft rætt um ýmis mál, sem voru ofar-
lega á baugi þá stundina. Það var
ávallt gaman að heyra sjónarmið
Hildu, þvi hún hafði svo lifandi áhuga
á mörgum málefnum, þá sérstaklega
öllu, sem laut að kennslu- og skólamál-
um, sem voru hennar sérgrein. Allur
málflutningur hennar einkenndist af
hreinskilni og skynsemi, hleypidómar
og fljótfærnislegar ályktanir voru
9