Íslendingaþættir Tímans - 03.01.1976, Blaðsíða 22

Þau sorgartiðindi bárust okkur
kvenfélagskonum, að ein úr okkar hópi
hefði látizt af slysförum.
Það er erfitt að trúa þvi, að hún þessi
gjörvulega kona sé horfin yfir landa-
mærin. Við sátum með henni kven-
félagsfund daginn áður en hún lézt,
hún var ætið svo kát og virt af öllum.
Það var sama hvenær til hennar var
leitað ætið gat hún lagt lið. En það er
eins og sumir segja. Þeir sem guðirnir
elska deyja ungir.
Kristjana var aðeins 15 ára gömul
þegar hún gekk i Kvenfélag Sval-
barösstrandar, sú yngsta sem gengið
hefur i félagið, og var hún virkur þátt-
takandi til hinztu stundar. Hún gengdi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir félagið,
núna siðast var hún formaður þess.
Eirrnig hefur Kristjana starfað fyrir
Slysavarnadeildina Svöluna, og var
hún ritari hennar siðustu árin.
Kristjana Ingibjörg fæddist að
Neðri-Dálksstöðum 11/11 1930, dóttir
hjónanna Kristjönu Vilhjálmsdóttur
og Halldórs Albertssonar.
Kristjana giftist eftirlifandi manni
sínum Inga Þór Ingimarssyni 5. júni
1949. Hjónaband þeirra var mjög
farsælt, hlýja og virðing einkenndi
það. Þau eignuðust fimm börn, Björn,
Ómar Þór, Ingu Marfu, Hönnu Dóru og
Huldu Hrönn.
A heimili þeirra hjóna var gott að
koma Þar rikti þessi islenzka gestrisni
og hlýja, enda hjónin afar samhent.
70 ára
Benedikt
Guðmundsson
Þann 30. nóv. sl. átti sjötugsafmæli
Benedikt Guðmundsson, bóndi að
Staðarbakka iMiðfirði. Hann er sonur
þeirra merku heiðurshjóna, Margrét-
ar Benediktsdóttur og Guðmundar
Gislasonar, er þar bjuggu um langt
skeið við mikla rausn og vinsældir
sinna sveitunga og þeirra mörgu, er
þann garð gistu, meðan landpóstar
enn héldu uppi ferðum milli Borgar-
ness og Akureyrar. Var heimilið róm-
að fyrir gestrisni og myndarskap,
enda kirkjustaður og fyrrum prestset-
ur. Þó eigi væri um mikla skólamennt-
un að ræða á unglingsárum Benedikts,
frekar en þá tiðkaðist yfirleitt i sveit-
um landsins, voru þroska- og menn-
ingarskilyrði góðra heimila slik, að
vart varð á betra kosið, enda þá ekki
til i málinu orðið kynslóðabil. Þvi nýtt-
ist hinum ungu vel áunninn visdómur
hinna eldri, frá kynslóð til kynslóðar.
Við konur i Kvenfélagi Svalbarðs-
strandar söknum hennar sárt, enda
vandfyllt það sæti. Við þökkum'
Kristjönu af alhug vináttu hennar og
allt samstarf.
Sár harmur er kveðinn að
eiginmanni, börnum, foreldrum,
móðursystur hennar og systrum. Við
vottum þeim og öðrum vandamönnum
okkar dýpstu samúð.
Megi Guð blessa ykkur og styrkja.
Kvenfélagskonur.
Jakobína S.
V ilhj álmsdóttir
„Hún Jakobina er dáin”. Þessi orð
voru sögð við mig á morgni 7. nóvem-
ber 1975, og mér fannst næstum að ég i
annað >sinn hefði misst móður.
Þeir, sem skrifa minningar- eða
afmælisgreinar í íslendingaþætti,
eru eindregið hvattir til þess
að skila vélrituðum handritum,
ef mögulegt er.
Jakobina vann mörg ár sem starfs-
stúlka á Elliheimilinu Grund, og fékk
ég lengi að njóta hennar góðu og hlýju
aðstoðar, hennar góðu samúðar var
gott að njóta og nú finnst mér sem
rökkurskuggar skammdegisins leggist
enn fastar að sálu minni en áður, en
Guöi sé lof að framundan er birta jói-
anna og eftir skugga kveids og nætur
kemur bjartur og fagur eilifðarmorg-
unn.
Vertu sæl, vina min kæra,
vil ég nú þakka
handtökin hlýju og mildu
og hugar þins blfðu.
Verk sérhvert vannstu með sóma,
varst aldrei gleymin.
Sál þina ljóssins til sala.
Sonur Guðs leiði.
Guðrún Guðm undsdóttir
frá Meigeröi.
22
islendingaþættir