Íslendingaþættir Tímans - 03.01.1976, Blaðsíða 20

Vilhjálmur Sigurbjörnsson
Vilhjálmur Sigurbjörnsson fram-
kvæmdastjóri á Egilsstöðum lézt af
slysförum 28. okt. s.l. Otför hans var
gerð frá Egilsstaðakirkju að viðstöddu
miklu fjölmenni.
Vilhjálmur fæddist i Gilsárteigi i
Eiðaþinghá 1. júní 1923. bar bjuggu
foreldrar hans Gunnþóra Sigurðar-
dóttir og Sigurbjörn Snjólfsson allan
sinn búskap og þar sleit hann barns-
skónum.
1 Gilsárteigi voru mikil umsvif um
þærmundir. Systkinin voru 13ogflest i
uppvexti heima. Búið varð að vaxa
með aukinni ræktun og húsabótum og
gerði það sannarlega. Sigurbjörn er
félagsmálamaður af lifi og sál, glögg-
skyggn og laginn og brautryðjandi á
ýmsum sviðum. Hann var löngum
stundum af bæ að sinna þeim þáttum
mannlifsins, sem svo oft hvila að
mestu á fárra herðum.
Að loknu námi i Alþýðuskólanum á
Eiðum fór Vilhjálmur til Akureyrar,
tók þar gagnfræðapróf 1944 og útskrif-
aðistúr Kennaraskóla tslands 1946, Þá
gerðist hann kennari á Eiðum fram til
1955 að undanskildum árunum 1948 til
1950, sem hann stundaði nám við
Kennaraháskólann i Kaupmannahöfn.
Hann réðst skattstjóri á Isafirði 1955
og i Neskaupstað 1956 til 1962. En frá
1963 var hann framkvæmdastjóri
Byggingafélagsins Brúnás á Egils-
stöðum.
Um leið og ég nefni þessa þrjá þætti
i ævistarfi Vilhjálms Sigurbjörnssonar
þá hlýt ég að undrast, hvað litið sú
upptalning segir af sannleikanum um
Vilhjálm Sigurbörnss — Það er t.d.
hægt að stýra fyrirtæki i 13 ár og það
sem nú voru aö byrja að skoða
heiminn. Blessuð sé minning þeirra
allra.
Veran i skólanum varð ekki nema
tveir mánuðir, en minnisstæðir eru
prófdagarnir þegar Bjarni kennari
kom að prófa kunnáttu okkar systkin-
anna á Læk. Það var tilhlökkun
blandin nokkrum kviða um frammi-
stöðu barnanna sem ekki sóttu skól-
ann.
Mörgum árum siðar átti ég þvi láni
að fagna að aðstoða Bjarna við próf i
skóla sinum. Lögskipaður prófdómari
var forfallaður og hann kallaði mig til
aðstoðar sér með samþykki fræðslu-
20
dregur ekki til tiðinda, starfsemin
gengur sinn gang og búið. En hér varð
önnur saga, sem sýnir hvað unnt er að
gera, þegar saman fer þróttmikil for-
ysta og gott samstarf stjórnanda og
starfsliðs. Kemur þetta glöggt fram i
fáorðri frásögn Péturs Stefánssonar i
minningargrein, sem birtist á útfarar-
degi.
Tveir megindrættir sýnast mér
auðkenna starfsferil Vilhjálms öðrum
fremur:
Hann var óvenju heilsteyptur fé-
lagsmálamaður frá unglingsárum til
hinztu stundar. Ungmennafélagið i
sveitinni var fyrsti vettvangurinn og á
siðari árum var hann virkur þátttak-
andi hinna nýrri félagshreyfinga.
Hann tók þátt i landsmálabaráttu
þannig að um munaði og eftir var
tekið. Hann vann og að sveitarstjórn-
armálum i Neskaupstað og á Egils-
stöðum, bæði sem borgari og sem
sveitarstjórnarmaður og sparaði sig
þá hvergi. Um félagsmálastörf
Vilhjálms gildir svo sannarlega hug-
takið: „Ómæld yfirvinna”, nema þar
voru ekki fram lagðir reikningar. Og
ef einhverjum detturi hug að þau störf
hafi einvörðungu verið fólgin i fundar-
setum og ræðuhöldum þá er það mikill
misskilningur. Þvi Vilhjálmur var
ætið reiðubúinn að ræða málin og
skiptast á skoðunum þess utan, virtist
alltaf hafa til þess nægan tima. Hefir
það verið talinn aðall félagshyggju-
manna fram til þessa, hvað sem siðar
kann að verða
Hitt meginauðkennið er svo hin
traustu tengsl mannsins við uppruna
og átthaga. Þar fór saman náið og
innilegt samband við foreldra og
yíirvalda. Þeir dagar gleymast ekki
enda kynntist ég þá betur lifsskoðun og
lifsstefnu mins gamla kennara auk
þess að vera þá móttækilegri fyrir
fræðslunni, en niu ára staulinn fyrr-
um.
Bjarni Þorláksson, ég þakka þér
samfylgd og góða kynningu og sér-
staklega þó þá fyrstu er ég byrjaði að
skoða heiminn utan foreldrahúsanna.
Undir það veit ég að margir gamlir
nemendur þinir munu vilja taka.
Konu þinni, börnum og öðrum að-
standendum votta ég dýpstu samúð
mina' 18.11.1975.
Ól. J. J.
annað ættfólk, tryggðin við Gilsárteig,
jörðina, þar sem hann vann öllum
(lausum) stundum á Eiðaárunum,
tengsl við gamla skólann hans á Eið-
um og ævilöng barátta fyrir vexti og
viðgangi heimabyggðar og alls
Austurlands. — Þeir sem þannig
starfa og þenkja eru einnig góðir synir
ættjarðar sinnar.
Það var og eftirtektarvert, hversu
mikil itök ættarland eiginkonunnar,
Finnland, átti í Vilhjálmi Sigurbjörns-
syni. Kjörog menning Finna voru hon-
um hugstæð og hann minntist ætiö
hetjubaráttu finnsku þjóðarinnar með
mikilli virðingu.
Það bar upp á sama tima að ég fór
fyrst erinda Framsóknarflokksins um
S-Múlasýslu — og kynntist nafna
mínum. Hann var þá 15 ára gamall en
tók þátt i umræðum á fundi i Sam-
virkjafélagi Eiðaþinghár, þannig að
athygli vakti. Siðan höfum við margt
sýslað saman nafnar í félagsmálum og
byggðamálum og svo i pólitik. At-
vinnumál umhverfisins voru honum
hugstæð. Mótun og uppbygging Sam-
bands sveitarfélaga i Austurlands-
kjördæmi. Framfaramál fjórðungs-
ins: menntaskóli, orkumál, heil-
brigðismál.
Þegarégleiði hugann að þætti nafna
mins í flokksstarfi okkar framsóknar-
manna þáereinnig margs að minnast.
Tökum t.d. Atlavikursamkomurnar.
Ar eftir ár lagði fjölskyldan i Gilsár-
teigi búskapinn til hliðar um stund
hvernig sem á stóð. Og söm voru
viðbrögð nafna eftir að hann fór úr
föðurgarði. Hann var einnig driffjöðr-
in i stofnun Austra og ritstýrði blaðinu
árum saman og ritaði af miklu. Kjör-
dæmissambandið, stjórnarstörf og
önnur störf og sivakandi áhugi. Og
vandasamasta og vanþakklátasta
verkið i öllum stjórnmálasamtökum:
forustuna i framboðsmálum m.a. með
formennsku i uppstillinganefndum.
Aikoslog æöi uieysi settu svip á störf
nafna að félags- og stjórnmálum i
heild og i hverju einstöku tilviki. Og fé-
lagsmálabarátta hans var háð málefn-
anna vegna — ekki annars. Það er ekki
sizt þess vegna hversu viða verða
vandfyllt skörð við brottför hans.
Vilhjálmur var löngum störfum
hlaðinn og einkum var álagið mikið
eftir að hann tók við forstjórastarfi.
Samt varð ég litið var við i hibýlum
islendingaþættir