Íslendingaþættir Tímans - 03.01.1976, Síða 15

Aðalheiður Þorgrímsdóttir
Skógahlíð
Fædd 11. nóv. 1912.
Dáin 12. okt. 1975.
Kveðja.
Hljóðlát þú gekkst um heimabyggðir,
hafðir að geyma margar dyggðir,
horfin ert þú til hærri sala
I heimi þar sem verkin tala.
Áttum við margar yndisstundir,
oft voru léttir gleðifundir
aldrei var misklið okkar milli,
öll okkar sambúð for með snilli.
Kveð ég þig vina kökkum rómi,
komin ert þú að minum dómi
þangað, sem allra endar strið,
er þar min heimvon sæl og blið.
Hvil i Guðsfriði.
Guðný Árnadóttir.
Skógum.
t
Hinn 18. október s.l. var til moldar
borin frá Húsavikurkirkju frú Aðal-
heiður Þorgrimsdóttir frá Skógarhlið i
Reykjahverfi. Fjölmenni fylgdi henni
til grafar, enda var hún vinsæl og vel
virt af öllum, sem henni kynntust.
Aðalheiður var af breiðfirzku bergi
brotin og stóðu að henni traustar
breiðfirzkar bændaættir i marga liði,
þótt eigi verði þær raktar hér. Hún var
fædd og uppalin að Miðhlið á Barða-
Halldór, ef hann hefði ekki átt slika
mannkosta konu sem Arndisi, sem
jafnhliða húsmóðurstörfunum tók
virkan þátt i rekstri fyrirtækisins.
Arndis tók veikindum Halldórs með
mikilli hugprýði og stillingu og gerði
allt til að gera honum þjáningarnar
sem léttbæarastar. Og hún var hjá
honum, er hann lézt.
Kæra Arndis og kæru börn, um leið
og þið kveðjið traustan eiginmann og
gððan föður, sem allt vildi fyrir ykkur
gera. Mann, sem helgaði ykkur lif sitt
og haföi alltaf efst i huga velferð
ykkar. Hann var strangur, réttlátur,
dulur, en undir þeirri skel, sem hann
islendingaþættir
strönd, ein ellefu barna þeirra hjón-
anna Þorgrims Ólafssonar og Jóninu
ólafsdóttur, sem nú lifir þessa dóttur
sina i hárri elli. Æska Aðalheiðar mun
ekki hafa verið tómur leikur og eftir-
læti i stóra systkinahópnum að Mið-
hliö, heldur reynsluskóli til að þola
bæði súrt og sætt um ófarinn æviveg.
Ekki átti Aðalheiður kost á langskóla-
námi frekar en ýmsir fleiri á þeim ár-
um, en vel mun hún hafa varðveitt allt,
er hún nam við móðurkné og i heima-
brynjaði sig með, var góður drengur.
Við hjónin sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur i ykkar miklu
sorg.
Með Halldóri er horfinn af sjónar-
sviðinu óvenjulegur maður. Hann var
friður sýnum og bjó yfir miklum per-
sónutörfum. Hann var m jög fjölhæfur,
áhugamál hans voru nærri ótak-
mörkuð og dugnaður og drengskapar-
maður var hann með fádæmum. Að
lokum vil ég þakka forsjóninni, að ég
skyldi eignast vináttu sliks manns sem
Halldór Erlendsson var.
Minningin um góðan vin er dýrmæt
og gleymist ekki. Kjartan Sveinsson
húsum, og mun það hafa verið holl
heimanfylgja á lifsins leið.
Vel var Aðalheiður vitiborin og fróð,
enda bókhneigð og viðlesin, einkum i
islenzkum bókmenntum. Hygg ég, að
húnhafi margaránægjustundir átt við
lestur bóka á hljóðum stundum. Hún
var viöræðubezt i einrúmi, en naut sin
þó vel meðal fólks.
Aðalheiður var kona hljóðlát og
barst ekki á, dul i skapi en föst I lund,
ef þvi var að skipta og skyggn á fólk.
Ung hélt hún úr föðurgarði og lá leið
hennar til Reykjavikur þar sem hún
dvaldi um árabil. Vorið 1938 réðst hún
svo ráðskona norður að Skógum i
Reykjahverfi og mátti það kallast
langræði I þá daga eins og samgöngum
var háttað.
Frá Skógum lá svo leið hennar til
Sigurðar bónda- Pálssonar frá Skóg-
um, sem þá var að byggja nýbýlið
Skógarhlið i Reykjahverfi, og siðar
varð eiginmaður hennar. Sambúð
þeirra Skógarhliðarhjóna var með
ágætum og voru þau samhent um alla
búsýslu. Sigurður gekk Unni dóttur
Aðalheiðar i föðurstað svo sem bezt
varö á kosið og reyndist umhyggju-
samurog traustur heimilisfaðir. Sam-
an varð þeim hjónum fjögurra barna
auðið, og auk þess tóku þau til fósturs
systurson Sigurðar, Björn Öfeig, sem
ekki mun hafa verið afskiptur hvað
snerti móðurumhyggju af hálfu Aðal-
heiðar, og kann hann vel að meta það.
Börn þeirra Skógarhliðarhjóna eru þvi
sex, öll samhent og mannvænt fólk.
Unnur gift Pétri Sigvaldasyni bónda I
Klifshaga i Axarfirði, Björn Ófeigur
ógifturheima iSkógarhlið, Hólmfriður
gift Jakobi Hinrikssyni sjómannai á
Akranesi, Ardis gift Tryggvaóskars-
syni bónda, Þverá Reykjahverfi og
Kristin ógift og öðrum þræði i heima-
húsum.
1 minum augum var Aðalheiður i
Skógarhlið hinn hljóði, góði og trausti
andi heimilisins, sem aldrei lét bugast
þóttá móti blési. Jafnlyndi hennar var
viðbrugðið og mun það oft hafa komið
sér vel og ekki si'zt bónda hennar, sem
er örgeðja, ákafa og tilfinningamaður
og mun oft hafa gengið nærri heildu
sinni og kröftum hvað vinnubrögð
snerti.
Starfsdagur húsfreyjunnar i Skógar-
hlið var jafnan langur, þótt eigi væri
15