Heimilistíminn - 12.12.1974, Blaðsíða 35

þegar þú kæmir, er þaðekki? Þá hefði ég ekki þurft
að vita neitt.
— Hvernig vogarðu þér? Hún sneri sér f okreið að
honum. — Hvernig geturðu trúað slíku upp á mig?
Þú getur spurt læknana á sjúkrahúsinu og alla aðra.
Ég var þar og spurðu Mary hvenær við höfum lagt
af stað. Reiknaðu út, hvað það tók mig langan tíma
að ganga yf ir akrana ef tir að ég yf irgaf bílinn, sem
var bensínlaus af þvi þú gleymdir að fylla hann. Ó,
þú....viðbjóðslegi maður!
— Skap! Skap! tautaði Luke, sem skemmti sér
konunglega.
Þá sneri hún sér að honum. — Er ég kannske ekki
líka Stonham?
Hann hló lágt, þegar hann settist upp í bílinn aft-
ur. Hann þyrfti ekki að vera hér lengur. Janet gat
ósköp vel bjargað sér sjálf. Og Neil reyndar líka. —
Ég er farinn, leiðist að blanda mér í f jölskyIduerj-
ur. Hann setti vélina í gang, hallaði sér út um glugg-
ann og leit á bálreiðan f rænda sinn. — Þetta er allt
saman rétt hjá henni, drengur minn. Svo fór hann.
I stjörnubirtunni stóðu Neil og Janet andspænis
hvort öðru. Janet skalf af misboðnu stolti og hann
var stífur af reiði því hann mundi að Luke hafði
komið til Bayways daglega meðan Janet var þar, en
ekki til Burnettia. Hann mundi líka, hvernig þau
höfðu hlegið og skemmt sér saman ótal sinnum.
— Nú, já, svo ég er orðinn viðbjóðslegur? hvæsti
hann næstum og áður en hún áttaði sig, greip hann
hana í fangið og kyssti hana hörkulega..— Nú hef-
urðu kannske einhverja ástæðu til að kalla mig það,
sagði hann og gekk hröðum skref um inn i húsið.
Janet stóð og horfði á eftir honum, með höndina
fyrir munninum og tárin í augunum. Hún hreyfði
sig ekki fyrr en hún heyrði hann skella herbergis-
dyrunum aftur. Þá læddist hún hljóðlega inn í sitt
herbergi og háttaði í myrkrinu. Mörgum sinnum
leit hún til dyranna milli herbergjanna. öll reiði
hennar var horf in og hugboð hennar sagði henni, að
nú lægi hann þarna fyrir handan og hataði sjálfan
sig fyrir það sem hann hafði gert. Líklega velti
hann f yrir sér, hvort hann hefði með þessu eyðilagt
allt sem verið hafði á milli þeirra. Hvers vegna
hafði hún ekki skilið fyrr, að hann var afbrýðisam-
ur gagnvart Luke? Og afbrýðisemi þýddi....hún
sofnaði með bros á vörum.
Nóttin var óróleg hjá Neil. Hann var f ullur iðrun-
ar vegna þess sem hann haf ði hugsað, sagt og gert,
einkum eftir að Ray kom inn til hans klukkan tvö
um nóttina og spurði skelfdur hvers vegna hann
hefði fundið bílinn standandi á vegarbrúninni níu
kílómétrum frá Burnettia. Geymirinn var tómur,
bætti hann við og hvernig komst Janet þá heim?
Gekk hún, eða hvað? Neil tautaði eitthvað um að
Luke hefði ekið henni og augnaráð Rays var þann-
ig, að hrollur fór um hann.
Hann ákvað að biðja afsökunar um morguninn,
en hann gatallsekki náð Janet á eintal. Ray borðaði
morgunverð með þeim og þá forðuðust þau að líta
hvort á annað og töluðu aðeins um daginn og veg-
inn. Það var afmælisdagur Rays og einnig dagur-
inn, sem þau Antoinette áttu að muna alla ævi, þess
vegna skyldi hann ekki gera neitt, sem skyggt gæti
á fyrir þeim. Svo kom Louise með kökudunkana
sina, síðan Mary og batt á sig svuntuna um leið og
hún kom inn í eldhúsið til að sóa engu andartaki, þá
komu Stackhjónin og rétt á eftir Antoinette og for-
eldrar hennar. Hann gat ekki sagt neitt af því sem
hann ætlaði að segja meðan allt þetta fólk var í hús-
inu.
Ekki leit út fyrir að neinn saknaði hans, þegar
hann gekk niður að ánni og settist þar og starði út á
vatnið. Skelfing hafði hann flækt alla hluti. Þetta
hafði allt saman byrjað, þegar hann rauk út frá
Phoebe frænku, ákveðinn i að framkvæma hótun
sina við þau h jón. Ekki það að hann hefði á nokkurn
hátt liðið fyrir það, hann var heppnasti maður í
heimi að haf a hitt einu konuna i heiminum, sem tók
áskoruninni og síðan hafði fest rætur í annarri
heimsálfu og skapað þar heimili. Það var Janet,
sem hafði fengið að líða fyrir skapofsa hans og
heimsku. Hvernig gæti hann nokkurn tíma sannfært
hana um að hann elskaði hana, eftir allt sem hann
hafði gert henni? Framkoma hans kvöldið áður var
alveg ófyrirgefanleg, jafn ófyrirgefanleg og það
sem hann hafði gert kvöldið góða fyrir tveimur
mánuðum. Gæti nokkur fyrirgefið slíkt og gleymt
því? Hann efaðist um það. En annaðhvort f yrirgæf i
hún honum eða ekki og hann yrði að biðja hana af-
sökunar. Hann var líka neyddur til að gefa Luke
skýringu. Frændi hans vissi miklu betur en Janet
hvers vegna hann lét svona, þess vegna yrði auð-
veldara að skýra það fyrir Luke. Niðurbeygður
gekk hann áleiðis heim og leið eins og enginn vildi
af honum vita og hann kæmi engum við.
Alfred, Nick og frú Stack voru að bera inn stóla
úr flutningabil frá Bayways. Hann gat hjálpað
þeim og gerði það fúslega. Ray sá um allt utan
dyra. Gtlit var f yrir heitan dag og þá auðvitað kvöld
og nótt líka. Margir kysu sjálfsagt að sitja úti á ver-
öndinni með Ijós í trjánum. Hann vissi, hvar hægt
yrði að fá lánuð Ijósker og ók af stað eftir þeim.
Hann var ánægður með að fá eitthvað aðgera.
35