Heimilistíminn - 19.10.1978, Blaðsíða 21

$
Viktoria kronprinsessa og synir hennar
þrir, Gustaf Adolf, Wilhelm og Eirfkur.
Hiin haföi ekki áhuga á ööru en þeim hvar
svo sem hdn var niöurkomin i heiminum.
sér mynd annars manns. Brúökaupiö fór
þó fram 20. september áriö 1881 og þá var
brúöurin 19 ára gömul.
Þaö kom i ljós fyrr en varöi aö kalt
vetrarloftslagiö i Stokkhólmi var allt
annaö en heppilegt fyrir veikbyggö
öndunarfæri Viktoriu. Fljótlega varpaöi
heilsuleysi hennar skugga á lifiö i höllinni
og oft dvaldist hún langtimum saman
suöur i löndum af heilsufarsástæöum.
Fljótlega eftir fæöingu Eiriks prins
uröu foreldrarnir fyrir miklu áfalli.
Prinsinn var flogaveikur og ólæknandi aö
þvi er læknar sögöu. Þess vegna varö aö
fylgjast meö honum og gæta hans af mik-
illi kostgæfni og natni-
Fólk hvislaöi sin á mflli aö lyfin sem
læknarnir höföu neytt móöurina til þess
aö taka inn á meöan hún gekk meö barniö
heföu haft þessi skaölegu áhrif á fóstriö.
Sjálf sagöi Viktoria:
— Hann Eirikur minn var barn sárs-
aukans og sorgarinnar lönguáöur en hann
fæddist og þess vegna er hann mér svo
kær.
Hún þjáöistmikiöaf þvi aö fylgjastmeö
sjúkleika yngsta sonar sins. Hún kvaldist
af þvi aö þurfa aö fela öörum umsjá
drengjanna og þeirgrétuhástöfum i hvert
skipti sem móöir þeirra hvarf á brott frá
þeim... i augum barnsins eru sex, átta
mánuöir heil eilifö og þeir elskuöu móöur
sina óendanlega heitt.
— Kemur sumariö snemma i ár? spuröi
Wilhelm einu sinni grátandi. En á sumrin
máttu bræöurnir eiga von á aö hafa
móöur slna hjá sér.
Bræöurnir þrir höföu þó hjá sér konu
sem var þeim mikil huggun.Louise Rin-
man sem kom til þess aö vera hjá fjöl-
skyldunni. Þetta var hlýleg og góö kona
og þeir gátu snúiö sér til hennar og trúaö
henni fyrirsorgum sinum. I faömi Louise
Rinman gátu drengirnir þrlr grátiö án
þess aö skammast sin fyrir þaö. Hún var
hjá þeim á meöan hún liföi.
Stóri bróöir, Gustaf Adolf, kallaöi barn-
fóstruna „Vass”. Einu sinni geröist þaö
aö.hinn gráskeggjaöi Oskar II reyndi aö
lokka drenginn til sin:
— Komdu og seztu á hné afa þins.
— Vass lika, hvlslaöi litli prinsinn
angistarfullur.
ATitaf talaöi Gustaf VI Adolf um Eirik
sem „litla bróöur” sinn. Einangrun
bræöranna var algjör. Þeir höföu aöeins
hver annan og gjarnan voru þeir klæddir I
hvitu matrósa fötin sin sem hentuöu ekki
allt of vel i leik litilla drengja.
Mesturtimi Vassfór I aö húgsa um Eir-
ik. Fariö var aö kenna drengnum „einum
sér” i Stokkhólms-höll áriö 1896. Sjúk-
dómur hans kom i veg fyrir aö honum
væri ætlaö aö taka þátt I alls kyns opin-
berum hátiöahöldum og ööru álika sem
konungabörn þurfa annars gjarnan aö
gera. Hann kom siöast fram opinberlega
ekki iöngu áöur en hann dó þegar honum
var faliö aö afhenda verölaun eftir kapp-
hlaup sem fram fór á Lindarengi.
Hann var oft kallaöur „prinsinn ein-
mana ” en hann var þó ekki alveg eins ein-
mana og margir héldu... jafnaldrar hans
og félagar sem höföu veriö valdir handa
Framhald á 25. siöu.
iÍM

Ballingsholm, heimili Eiriks prins. Hann
var mjög hrifinn af hinni fögru náttúru
umhverfis heimili sitt.