NT - 04.09.1984, Blaðsíða 11

Alþýðubandalagiö á Vestfjörðum:
Breytum Seðlabankanum
í peningaprentsmiðju!
■ „Stefna ríkisstjórnarinnar
hefur þegar leitt til byggöa-
röskunar og mun á skömmum
tíma leggja stóran hluta lands-
byggðarinnar í eyöi,“ segir
m.a. í stjórnmálaályktun Al-
þýðubandalagsins á Vestfjörð-
um sem samþykkt var á Kjör-
dæmisráðstefnu nýlega.
Rakið er hvernig kjör launa-
fólks hafi verið skert um 25-
30% og hvernig skerðingin
ásamt niðurskurðinum í félags-
legri þjónustu bitni harðast á
lágtekjufólki, öryrkjum, sjúk-
lingum og ellilífeyrisþegum.
Þá hafi þessar fórnir ekki leitt
til bættrar stöðu frumatvinnu-
veganna, sjávarútvegs og land-
búnaðar, heldur safnist fjár-
munir í hendur braskara og
milliliða á Reykjavíkursvæð-
inu. Harðlega er gagnrýnd sú
hágengisstefna sem ekki tekur
mið af hagsmunum sjávarút-
vegsins sem skapar þjóðinni
yfir 70% heildargjaldeyris-
tekna. Bent er á hvað gengis-
skráningin, vaxtastefnan,
frjáls álagning þjónustuþátta
og okur á flutningskostnaði
mergsjúgi sjávarútveginn og
beini öllu fjármagni sem þar
myndist yfir í eyðslugreinar
þjóðfélagsins. Ávextir af striti
liinnar tiltölulega fámennu
stéttar sjómanna og fisk-
vinnslufólks falli til þeirra er
síst skyldi. Dæmi um þetta
sjáist í ofvexti verslunar og
viðskiptalífi á höfuðborgar-
svæðinu. „Þar er ránsfengur-
inn niðurkominn og skal nú
njóta hæstu ávöxtunar, sem
þekkist í veröldinni."
Rækta verði með þjóðinni
raunverulegt verðmætaskyn,
og grípa til örþrifaráða ef ekk-
ert gengur, þeirra að brjóta
upp grundvöll þjóðfélagsins og
skipta landinu upp í öflugar
einingar og leggja Seðlabank-
ann niður í núverandi mynd,
breyta honum í peningaprent-
smiðju, en færa vald hans út í
byggðir landsins.
Þá voru samþykkt harðorð
mótmæli við radarstöðvar og
verkalýðsforystan hvött til
dáða.
:réttir
\ Nýjar tölur frá Bandalagi háskólamanna:
Langlægstu launin á Islandi
Háskólamenntaðir ríkis-
(starfsmenn annars staðar á
Nordurlöndunum hafa í viss-
um tilvikum allt upp í fjórföld
laun miðað við íslenska stétt-
arbrzður sína: Þetta kemur
fram i launatolum sem nýlega
voru unnar hjá Bandalagi há-
skólamanna.
BHM gerði samanburð á
J þrcm atvinnuhópum á
Norðurlöndum; iðnverka-
} mönnum, dxmigerðum há-
tskólamönnum og yfirmönnum
ríkisstofnana. Laun á íslandi
Íeru í öllum tilvikum Ixgst og
mun þaö í sjálfu sér ekki koma
mjóg á óvart. Munurinn er
hins vcgar mjög mismikill og
afgerandi langmestur á yfir-
. mönnum rikisstofnana. Með-
tan yfirmenn íslenskra ríkis-
Kstofnana losa þrjúhundruð
r þúsund í........ ' '
-a

rf
fsland
Danmörk
Finnland
Noregur
Svíþjóö
á laun dæmiger&ra
sé sú sama í báðum londunum 1
og munurinn cinfaldlcga fólg- ,
inn í þvi að í Danmorku fá i
mcnn útborgað i dónskum 1
krónum. cn danska krónan cr j
..nokkru" verðmcin cn hinl
islcnska nafna hcnnar scm|
kunnugt cr.
Skattpining er hins vegar oll 1
ónnur og mun fullkomnari i
hinum Norðurlondunum en á
landi og dónsku hátckjumenr
greiða u.þ.b. tvo þriöju hlul
tckna sinna i skatta. Engu j
síður cru fekjur þeirra ^
skattinum frádrcgnum um tvl
falt hxrri en islensku stcttfl
brxðranna.
Hjá dxmigerðum hásk
mönnum og iðnvcrkamonn!
cr munurinn að visu minni J
cngu að siður umtalsvcrður^
flcstum tilvikum ciga
mcira cítir af launum sfl
K’gai hcu..crtLhúnir að h
Frétt sú, sem Björn fjallar um í þessari grein.
Iðnverkamennirn-
ir eru á sjónum
rýftir
Jons.
Stef:
Keltli
ansson.
nahoit
■ í NT 22. ágúst segir frá
samanburði sem Bandalag
háskólamanna hefur gert á
launum þriggja atvinnuhópa
á Norðurlöndum. Einn þess1
ara hópa var iðnverkamenn.
Slíkur samanburður er hins
vegar villandi. Iðnverka-
menn á Norðurlöndum eru
burðarásinn í undirstöðu-
atvinnuvegi þjóðanna, en svo
er ekki á Islandi. Burðarásinn
í undirstöðuatvinnuvegi ís-
lendinga eru hásetar á togurum
og bátum.
Iðnrekstur sem byggði á
útflutningi á sama hátt og
sjávarútvegurinn hófst með
álverinu í Straumsvík.
Stjórnendur álversins vildu
tryggja sér stöðugt vinnuafl
fólks sem léti ekki freistast af
betri kjörum annars staðar.
Þess vegna þótti ekki nóg að
bjóða verkamönnum í
Straumsvík jafngóð kjör og
þap iðnverkafólk sem fyrir
var í landinu hafði, heldur
urðu þau að vera sambærileg
við kjör sjómanna. Sú hefur
líka orðið reyndin, að laun
verkafólks í álverinu og laun
sjómanna hafa verið mjög
svipuð.
Stóriðja íslendinga er á
sjónum og þar eru iðnverka-
menn íslands, þegar leitað er
samanburðar við önnur lönd.
Björn S. Stefánsson
•r “j
Þriðjudagur 4. september 1984
f 1
i---------------------------~
í Málsvari frjálslyndis/,
j samvinnu og félagshyggju
ÚtgefandiijNútíminn h.f.
Ritstjórar: Magnús Ólafsson (ábm)
og Þórarinn Þqrarinsson
Ritstjórn, skrifstofur og auglýsingar:.
Síðumúli 15, Reykjavík. Sími:
686300. Auglýsingasími: 18300. ,
Kvöldsímar: 686387 og 686306.
Verð í lausasölu 25 kr.og 30 kr. um
helgar.
■ Áskrift 275 kr. ‘t
Setnlhg og umbrot: Tœknidelld NT.
Prcntun: Blaöaprent hf.
Söguleg stefnumótun
■ Margt gæti bent til þess, að nýlokinn aðalfundur
Stéttarsambands bænda ætti eftir að verða talinn hinn
merkilegasti í sögu þess. Eftir vandlegan undirbúning
og ítarlegar umræður bæði fyrir og á fundinum, var
samþykkt ályktun, sem geturorðið tímamótaviðburður
í sögu íslenzks landbúnaðar.
Ályktun þessi fjallaði um stefnumótun í landbúnaði
og verða hér rakin nokkur meginatriðin.
Aðalfundur Stéttarsambands bænda telur að megin-
markmið landbúnaðarstefnunnar eigi að vera eftirfar-
andi:
1. Framleiðsla landbúnaðarvara skal fullnægja eftir
því sem tök eru á þörfum innanlands bæði er varðar
landbúnaðarafurðir til manneldis og iðnaðarfram-
leiðslu. Framleiðsla umfram það verði í samræmi við
aðstæður á erlendum mörkuðum.
2. Tryggja skal þeim sem vinna landbúnaðarstörf
sambærileg fjárhagsleg og félagsleg kjör og aðrir
landsmenn njóta.
3. Stefna skal að því svo sem unnt er, að framleiðsla
landbúnaðarafurða byggist á innlendum auðlindum.
4. Við framleiðslu landbúnaðarafurða sé ávallt tekið
tillit til hagkvæmnis og landnýtingarsjónarmiða, með
það fyrir augum að efla hag bænda og tryggja
neytendum sem beztar og ódýrastar búvörur.
5. Tryggja skal og styrkja eftir föngum núverandi
byggð í landinu.
6. Atvinnuréttindi og framleiðsluréttur þeirra er
búvöruframleiðslu stunda verði tryggður með löggjöf.
Til að þessum markmiðum verði náð, bendir fundur-
inn á eftirfarandi atriði:
1. Sett verði löggjöf sem kveði á um samninga milli
stjórnvalda og framleiðenda um árlegt magn þeirra
tegunda búvöru sem tryggt verði fullt verð fyrir.
2. Framleiðslustjórnun verði efld og öll búvörufram-
leiðsla felld inn í ramma slíkrar stjórnunar í samnings-
bundnúm áföngum. Samhliða þeirri aðlögun verði gert
stórátak í eflingu atvinnulífs svo ekki komi til frekari
byggðaröskunar.
3. Neyzlustefna verði mótuð sem taki fullt tillit til
hollustusjónarmiða og rík áherzla lögð á að búvöru-
framleiðslan sé í samræmi við óskir neytenda.
4. Nágrannaþjóðir okkar vernda landbúnað sinn með
margvíslegum aðgerðum og greiða niður búvörur til
neytenda. Fráleitt er að íslendingar skeri sig úr hvað
þetta varðar.
5. Réttur innlendrar framleiðslu á innanlandsmark-
aði verði tryggður gagnvart innflutningi á búvörum.
6. Séð verði fyrir fjármagni til eðlilegs viðhalds og
endurnýjunar í landbúnaðinum svo og til uppbyggingar
nýrra atvinnutækifæra. Ráðstöfun fjármagns verði
samræmd hinni nýju framleiðslustefnu.
7. Stuðlað verði að þeirri bústærð sem með hag-
kvæmri tækni og eðlilegu vinnuálagi geti veitt fjölskyldu
lífsframfæri sitt.
8. Nýting fjármuna til rannsókna og leiðbeiningar-
starfs verði endurskoðuð og samrýmd þeirri landbúnað-
arstefnu, sem fylgt er hverju sinni. Hagfræðilegar
rannsóknir og leiðbeiningar á því sviði verði efldaV til
muna.
9. Starfsemi og staðsetning vinnslustöðva landbúnað-
arins verði endurskipulögð með tilliti til aukinnar
hagkvæmni og framtíðarstefna mótuð í rekstri þeirra.
10. Athugað verði hvernig það fjármagn sem nú
rennur til landbúnaðarins, t.d. jarðræktarframlögin
nýtist bezt til þess aþ ná settum markmiðum í þeirri
landbúnaðarstefnu sem mörkuð verður.