Morgunblaðið - 06.09.2004, Page 19

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. SEPTEMBER 2004 19
glæsilegur stál* ísskápur
frá Indesit
Indesit Kælir/frystir
Gler hillur,
181x60x60 cm,
213 L. kælir,
93 L. frystir
*stál líki Skútuvogur 2 :: 104 Reykjavik
Sími: 522-9000 :: Fax: 522-9001
Opnunartími:
Mán-föst 11-18.30
Laugard 10-18
Sunnud 13-17
69.900.-
HÚS & HEIMILI
SÍÐASTLIÐINN föstudag var
krabbameinssjúkur öryrki borinn
út með lögregluvaldi úr leiguhús-
næði í eigu Reykjavíkurborgar eft-
ir langvarandi vanskil á greiðslum.
Viku fyrr hafði formlega verið farið
fram á að útburði yrði frestað um
nokkra mánuði á meðan ástand
mannsins yrði kannað betur og
leitað lausna. Fallist var á að fresta
útburði um eina viku svo trúnaðar-
lækni borgarinnar gæfist færi á að
skila greinargerð um málið. Engu
að síður voru, áður en læknisrann-
sókn fór fram, gerðir út af örkinni
menn til að loka fyrir rafmagn í
íbúð mannsins. Af hálfu borgarinn-
ar hefur enginn grennslast fyrir
um afdrif þessa einstaklings eftir
að hann var rekinn á dyr. Af þessu
tilefni óska ég eftir að eftirfarandi
verði upplýst opinberlega:
Í fyrsta lagi, hve algengt er að
efnalítið fólk sé borið út úr húsnæði
á vegum Reykjavíkurborgar vegna
vanskila?
Í öðru lagi óska ég eftir upplýs-
ingum um hvern skilning borgaryf-
irvöld leggja í 5. grein laga um hús-
næðismál þar sem segir m.a.:
„Sveitarstjórn ber ábyrgð á og hef-
ur frumkvæði að því að leysa hús-
næðisþörf þess fólks í sveitarfé-
laginu sem þarfnast aðstoðar við
húsnæðisöflun.“
Í þriðja lagi spyr ég um hversu
oft sé lokað fyrir hita og rafmagn
hjá efnalitlu fólki í Reykjavík og
hvort það sé jafnan gert í samráði
við félagsyfirvöld í borginni.
Nánar geri ég grein fyrir um-
ræddu máli á heimasíðu minni, og-
mundur.is.
Ögmundur Jónasson
Spurningar til yfir-
valda í Reykjavík
Höfundur er alþingismaður
og formaður BSRB.
ALÞÝÐUSAMBAND Íslands,
Bændasamtökin og Samtök iðn-
aðarins standa nú sameiginlega að
átakinu „Veljum íslenskt – og allir
vinna.“ Markmiðið er
að hvetja almenning,
fyrirtæki og opinber-
ar stofnanir til að
kaupa innlendar
vörur fremur en er-
lendar og er það sagt
auka atvinnu- og
verðmætasköpun í
landinu.
Meginhugsun
átaksins byggist á
þeirri hagfræðilegu
ranghugmynd að hver
þjóð eigi að leitast við
að framleiða sem
flestar vörur innan
eigin landamæra en
flytja eins lítið inn og
hægt er að komast af
með. Slíkar hafta-
stefnur í viðskiptum
hafa verið á hröðu
undanhaldi sl. áratugi
eftir því sem frelsi í
milliríkjaviðskiptum
hefur unnið á.
Átakið „Veljum ís-
lenskt – og allir
vinna“ sýnir að enn
eru til aðilar sem vilja
reisa ósýnilega tolla-
múra og fæla neyt-
endur, fyrirtæki og opinberar
stofnanir frá því að kaupa inn-
fluttar vörur með því að höfða til
þjóðernishyggju.
Neytendur hagnast
á innflutningi
Íslenskum neytendum ætti þó að
vera vel treystandi til að velja
vörur á grundvelli gæða og verðs
án utanaðkomandi hjálpar ein-
stakra hagsmunasamtaka. Þegar
sérhagsmunasamtök senda hins
vegar skipulega frá sér þann áróð-
ur að kaupa skuli vörur þeirra af
þeirri ástæðu að þær séu íslensk-
ar, má álykta sem svo að þau hafi
sjálf ekki mikla trú á að fram-
leiðsla þeirra standist samanburð
við erlendar vörur. Ís-
lenskir iðnrekendur
hljóta að vilja að var-
an sé keypt vegna
verðleika hennar en
ekki vegna slíks áróð-
urs.
Innflutningur veitir
innlendum vörum
heilbrigt aðhald og
gerir íslenskum neyt-
endum kleift að njóta
ávinnings alþjóðlegrar
samkeppni. Á hverj-
um degi vinnur inn-
flutningsverslunin að
því að bæta þjónustu
sína við landsmenn og
keppir sín á milli um
bestu vörurnar og
lægsta verðið. Þessi
þrotlausa samkeppni
skilar sér beint í vasa
neytenda og á öflugt
viðskiptalíf stóran
þátt í því að Íslend-
ingar eru í fremstu
röð þjóða þegar vegin
eru kjör og lífsgæði.
Ríkisstyrktur
áróður
Nú er auðvitað hverj-
um og einum frjálst að hafa þá
skoðun að við innkaup eigi það að
ráða valinu hvort viðkomandi vara
er framleidd í ákveðnu landi, bæj-
arfélagi eða jafnvel póstnúmeri.
Það er hins vegar misskilningur að
slík stefna bæti lífskjör, en sýnt
hefur verið fram á að hún hefur
þveröfug áhrif. Það vekur því at-
hygli að samtökin þrjú sem standa
að átakinu „Veljum íslenskt – og
allir vinna“ njóta öll ríflegra rík-
isstyrkja til starfsemi sinnar. Op-
inbert fé er þannig notað til að
vinna að sérhagsmunum.
Það vekur einnig athygli að Al-
þýðusambandið, Bændasamtökin
og Samtök iðnaðarins skuli sam-
einast um að hvetja neytendur,
fyrirtæki og hið opinbera að
sneiða hjá innfluttum vörum. Aug-
ljóst er að með átakinu eru
Bændasamtökin og Samtök iðn-
aðarins að berjast fyrir sínum sér-
hagsmunum.
ASÍ og hagsmunir launþega
Illskiljanlegt er hins vegar af
hverju Alþýðusambandið styður
átakið sérstaklega enda eiga al-
mennir launþegar sennilega mest
undir lágu vöruverði sem er best
tryggt með frjálsum viðskiptum og
heilbrigðri samkeppni á markaði.
Minni höft – betri lífskjör
Frekar en að hvetja neytendur,
fyrirtæki og opinberar stofnanir til
að sneiða hjá innfluttum vörum
væri nær að Alþýðusambandið og
stjórnmálamenn hæfu baráttu fyr-
ir málefnum sem skila íslensku
launafólki raunverulegum ávinn-
ingi. Enn eru við lýði margvísleg
höft í verslun og viðskiptum sem
hækka vöruverð. Þeir sem raun-
verulega vilja bæta kjör almenn-
ings ættu að berjast fyrir auknu
frelsi í landbúnaði og gegn of-
urtollum á innfluttar landbúnaðar-
afurðir. Einnig mætti berjast fyrir
lækkun eða afnámi tolla á ýmsar
vörur sem lagðar eru á í líki vöru-
gjalda, fyrir afnámi stimpilgjalds,
lækkun virðisaukaskatts og svo
má áfram telja. Það væri þjóðráð
að efna til landsátaks um þessi
málefni og lýsir FÍS sig reiðubúið
til slíks samstarfs við Alþýðu-
sambandið og fleiri aðila. Slíkt
átak gæti heitið: „Veljum við-
skiptafrelsi – og allir vinna.“
Veljum viðskiptafrelsi
– og allir vinna
Andrés Magnússon
skrifar um viðskipti
’Það væri þjóð-ráð að efna til
landsátaks um
þessi málefni og
lýsir FÍS sig
reiðubúið til
slíks samstarfs
við Alþýðu-
sambandið og
fleiri aðila.‘
Andrés Magnússon
Höfundur er framkvæmdastjóri FÍS.
Skólavörðustíg 21, Reykjavík
sími 551 4050
Glæsileg
brúðarrúmföt
í úrvali
Fáðu fréttirnar
sendar í símann þinn