Morgunblaðið - 06.09.2004, Page 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. SEPTEMBER 2004 25
Það er snemma
morguns og ekki orðið
bjart. Ég fer á fætur því
nú er það minn dagur
að sækja kýrnar. Kýrnar eru upp í
fjalli ásamt kindunum. Ég trítla sem
leið liggur upp á fjall. Þegar upp á
fjall er komið skima ég í kringum mig
í leit að kúnum. Þá birtast mér í hálf-
rökkrinu ótal augu sem stara á mig.
Það grípur mig hræðsla og ég hleyp
til baka heim í bæ. Ég læðist að rúmi
föður míns og vek hann hljóðlega og
segi honum frá augunum á fjallinu.
Hann klæðir sig og við göngum sömu
leið og ég hafði farið. Við hlið föður
míns virka augu kindanna ekki leng-
ur ógnvænleg og við höldum heim
með kýrnar. Við skulum ekkert
minnast á þetta við neinn, segir faðir
minn.
Þannig var faðir minn, hjálpsamur
og alltaf tilbúinn að leggja öðrum lið
þegar eitthvað á bjátaði. Hann var
bóndi af lífi og sál og sínar bestu
stundir átti hann með skepnunum
sínum. Hann þekkti allar sínar kind-
ur og þær komu þegar hann kallaði á
þær. Það var gott að fara í fjáhúsið
með honum og heyra hann tala við
sína ferfættu vini. Þarna var hann
kóngur í ríki sínu. Ein af hans síðustu
ferðum í fjárhúsið var með Tristan
langafabarni sínu og mér þar sem
hann var að gefa lömbunum mjólk úr
pela. Hann var þá orðinn mjög veikur
en ferðin í fjárhúsið styrkti hann og
maður sá gleðina skína úr andliti
hans.
Pabbi, nú ert þú farinn. Minningin
um góðan föður á eftir að lifa í hjarta
mínu um ókomna tíð.
Jóhanna Harðardóttir.
Það er margs að minnast þegar
aldraður maður fellur frá. Þegar ég
var barn og unglingur minnist ég
þess að heyra talað um af bræðrun-
um á Reykjum, hvað það mjólkaði
mikið hjá honum Herði í Stóru-Más-
tungu og hvernig hann færi að því?
Það varð svo mörgum árum síðar að
ég tengdist hans fjölskyldu með því
að giftast frænda hans Ara Einars-
syni, systursyni Harðar og gerast
bóndi sjálf, þá fóru þessar minningar
að fá merkingu.
HÖRÐUR
BJARNASON
✝ Hörður Bjarna-son fæddist í
Stóru-Mástungu í
Gnúpverjahreppi 18.
febrúar 1920. Hann
lést á heimili sínu,
Stóru-Mástungu II,
sunnudaginn 22.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Stóra-Núps-
kirkju 27. ágúst.
Ari, maður minn, vill
meina að Hörður
frændi sinn hafi verið
mörgum árum á undan
sinni samtíð í búskap.
Aðferðin er sú að gefa
nóg af góðum heyjum
og fóðurbæti. Hann var
einnig mikill nostrari og
hafði þetta næma auga
fyrir ræktun og uppeldi
skepna sinna. Ekki var
hann síðri í hrossarækt-
inni. Margir tamninga-
menn og unnendur
hrossa hafa notið krafta
Harðar á því sviði.
Ég átti svo því láni að fagna, vil ég
segja, að kynnast þessu heimili þegar
Hörður og Heiða kona hans þurftu á
aðstoð að halda þegar ellin færðist yf-
ir. Það var alltaf viðkvæðið hjá Herði
þegar ég kom til að þrífa hjá þeim:
,,Vertu ekki neitt að þreyta þig mikið
á þessum þrifum, sittu frekar hjá
okkur og talaðu við okkur. Ég tel tím-
anum betur varið svoleiðis.“ Hörður
átt margar sögur að segja manni af
dýrunum sínum, hann virtist muna
allt sem dýrin hans gerðu eða vildu.
Aldrei þurfti Hörður að gorta af góð-
um verkum, allt sem gekk honum í
hag, var ekki endilega honum að
þakka, það var óvænt ánægja og eitt-
hvað í þeim dúr eða Heiðu að þakka.
Það lýsir Herði vel finnst mér sagan
sem við heyrðum af honum fyrir
fáum árum síðan að hestarnir hans
hefðu sloppið út úr girðingu um ára-
mótin eftir alla flugeldana, hann fór
þá gangandi með snærisspotta í vas-
anum, fann hrossin, batt upp í þann
sem hann treysti best fyrir sér og
reið þannig heim. Þetta gerðist eftir
að hann varð 80 ára.
Hann var sannur og trúr. Bundin á
þessari jörð, Stóru-Mástungu og gaf
henni líf sitt heill og óskiptur. Nær-
vera við þessi hjón varð okkur hjón-
um ávallt til góðs. Fórum við alltaf
ríkari frá þeim en þegar við komum.
Heiða mín, söknuðurinn eftir góð-
an maka er sár, en við vitum að trú
þín á endurnýjun þeirra daga verður
þér huggun. Megi góður guð styrkja
þig og fjölskyldu þína um ókomna tíð.
Kveðja,
Þórdís og Ari.
verkalýðsráðs Sjálfstæðisflokksins
sem er grundvallareining í flokkn-
um. Það er mér ljúf skylda að þakka
Pétri, fyrir flokksins hönd, umfangs-
mikil og leiðandi hlutverk innan
flokksins. Mér er kunnugt um að fyr-
irrennarar mínir, bæði borgarstjórar
í Reykjavík og ekki síst flokksfor-
menn, leituðu oft í smiðju Péturs,
ekki síst þegar átök á vinnumarkaði
voru hvað viðkvæmust og hörðust á
árum fyrr. Sagði Pétur þeim sína
skoðun hverju sinni kurteislega en
umbúðalaust, og þá ekki endilega
það sem þeir vildu helst heyra, ef
þannig stóð á. Ekki síst þess vegna
var fengur að sjónarmiðum hans og
stöðumati, enda vitað að hann naut
trausts sinna manna.
Á kveðjustund eru Pétri þökkuð
störf og liðveisla við þann málstað
sem hann fylgdi af eindrægni, um
leið og samúðarkveðjur eru fluttar
frú Guðrúnu og fjölskyldu hans allri.
Davíð Oddsson.
Kveðja frá málfunda-
félaginu Óðni
Fallinn er frá Pétur Hannesson
fyrrverandi deildarstjóri hjá Reykja-
víkurborg. Félagar í málfundafélag-
inu Óðni minnast Péturs best sem
formanns Óðins og þeirra ára sem
hann starfaði þar. Pétur gegndi
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
Sjálfstæðisflokkinn og sat einnig í
verkalýðsráði hans. Hann átti oft
sæti í kjörnefndum flokksins og hafði
þar áhrif á útlit og gæði framboðs-
lista flokksins. Á síðari árum sat
hann í stjórn félags eldri borgara í
Reykjavík.
Pétur hafði mikla innsýn í fé-
lagsmál. Hann var hygginn og
fylginn sér og naut trausts þeirra
sem með honum störfuðu. Það var
lán fyrir málfundafélagið Óðinn að
njóta starfa hans. Pétur gjörþekkti
öll mál sem snerta verkalýðsbarátt-
una, var sjálfur vörubílstjóri hjá
Þrótti um árabil og sat í stjórn þess
félags. Pétur fylgdist vel með allri
þróun sem snerti launþega í Reykja-
vík. Hann var því virkur þáttakandi í
að móta verkalýðsbaráttuna með
störfum sínum í Óðni.
Saga Óðins, málfundafélags laun-
þega í Sjálfstæðisflokknum, er svo
samofin störfum Péturs, að hún mun
ávallt geyma nafn hans í forystu-
sveitinni. Til hans er líka óspart vitn-
að af félagsmönnum, jafnvel þeim
sem ekki voru samtíma félagsmenn.
Málfundafélagið Óðinn geymir
minningu mæts manns og þakkar
honum farsæla forystu félagsins.
Félagar í Óðni og stjórn málfunda-
félags launþega í Sjálfstæðisflokkn-
um senda eftirlifandi konu Péturs,
börnum og öðrum aðstandendum
innilega samúðarkveðju.
F.h. stjórnar Óðins,
Ívar Andersen, form.
Kveðja frá Gáma-
þjónustunni hf.
Pétur Hannesson kom til starfa
hjá Gámaþjónustunni hf. hluta úr
degi þegar hann hafði þegar skilað
dyggilegu ævistarfi hjá Reykjavík-
urborg. Kynni höfðu tekist með Pétri
og Benóný Ólafssyni framkvæmda-
stjóra Gámaþjónustunnar við stofn-
un fyrirtækisins fyrir rúmlega 20 ár-
um en þá var Pétur forstöðumaður
Hreinsunardeildar Reykjavíkur-
borgar. Pétur féllst á að vera í mót-
töku fyrirtækisins og við símvörslu
og þannig fylgdist hann með dagleg-
um störfum í fyrirtækinu betur en
margir aðrir meðan hann naut enn
fullrar heilsu.
Frá persónu Péturs stafaði hlýju
og virðuleika sem hafði góð áhrif á
starfsmenn og viðskiptavini fyrir-
tækisins. Daglega gekk Pétur úr og í
vinnu þ.e. frá Fossvoginum þar sem
hann bjó og yfir í Súðarvog þar sem
Gámaþjónustan er til húsa og var
ótrúlega léttur til göngu og lét ekki
misjöfn veður aftra sér.
Stjórn og starfsmenn Gámaþjón-
ustunnar hf. þakka traust Péturs,
störf og góð kynni um leið og þeir
minnast hans með virðingu og hlýj-
um huga.
Elías Ólafsson,
Benóný Ólafsson.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar
því tíminn mér virðist nú
standa í stað
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár,
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
HELGA HRÖNN
UNNSTEINSDÓTTIR
✝ Helga HrönnUnnsteinsdóttir
fæddist á Króksstöð-
um í Kaupangssveit í
Eyjafirði 21. júní
1933. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 2.
ágúst síðastliðinn og
var Sálumessa í Kaþ-
ólsku kirkjunni á Ak-
ureyri 10. ágúst.
er blunda í hjarta og í brjósti
hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar
gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og
pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta
og kvöl
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað
til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson
frá Gilhaga.)
Elsku Helga Hrönn, við þökkum
þér samfylgdina og sendum fjöl-
skyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning þín,
Einar og María.
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og langam-
ma
UNA KJARTANSDÓTTIR
Sjafnargötu 4,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Víðinesi 4. september
síðastliðinn. Útförin verður auglýst síðar.
Sigrún R. Jónsdóttir, Ólafur Emilsson
Kjartan Jónsson,
Þrúður Jónsdóttir, Þorsteinn Guðmundsson,
Guðný Jónsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Alla amma átti langa
og góða ævi. Þegar
hugsað er aftur birtast
margar minningar.
Flestar tengjast þær
Ásgarði þar sem amma bjó heimili
með afa og ellefu börnum, ásamt
tengdaföður, tengdamóður og mág-
konu. Heimilið á Víkurgötunni var
ávallt iðandi af mannlífi og fasta-
gestir voru þar margir. Þorsteinn
langafi sat ávallt á sama stað á
bekknum góða og Ingveldur gamla
sat í hinu horninu þegar hún kom í
Hólminn á sumrin. Amma fylgdist
ávallt vel með öllu, var mjög ræðin,
vinmörg og skemmtileg, eins og fólk
af Víkingslækjarættinni er þekkt
fyrir. Jólaboðin eru mér hugleikin.
Samræður gátu á stundum orðið líf-
legar og háværar en ætíð friðsamar
enda undir röggsamri stjórn ömmu.
Kökuhlaðborðið var einstakt, sér-
staklega er mér minnisstætt hvað
brauðtertan var góð og hvergi ann-
ars staðar fengum við laufabrauð
um jólin. Það var gott að vera hluti
af þessari stórfjölskyldu.
Amma var mikil blómakona og
var garðurinn henni kær. Stórar
rósir voru oft áberandi bæði innan-
og utandyra Ásgarðs. Afi hafði líka
sína aðstöðu í túnfætinum – hafði
þar vinnuskúr með hefilbekk, tæki
og tól. Ég man enn eftir lyktinni
sem fylgdi tré- og bátavinnunni.
Kjallarinn er líka minnisstæður –
kjallarinn sem kom sér vel t.a.m.
þegar sjóða þurfti stórar máltíðir,
s.s. sviðahausa á aðfangadag. Ás-
garður er að grunni gamalt hús. Á
ALEXÍA
PÁLSDÓTTIR
✝ Alexía Pálsdóttirfæddist að Gelti í
Grímsnesi 17. júlí
1923. Hún lést á St.
Franciskusspítalan-
um í Stykkishólmi að
kvöldi 3. ágúst síð-
astliðins og var útför
hennar gerð frá
Stykkishólmskirkju
12. ágúst.
þessum stað segir sag-
an að Árni Thorlacius
hafi verið með reglu-
legar veðurathuganir,
fyrstur manna. Það var
gaman taka þátt í við-
haldsvinnu við húsa-
kynnin sem fjölskyldan
tók sér fyrir hendur.
Amma ólst upp á
hinu forna höfuðbóli
Geithellar í Álftafirði.
Minnisvert er hvað
amma var ánægð þeg-
ar við gáfum henni
myndaröð sem faðir
minn hafði tekið af um-
hverfi Álftafjarðar.
Þótt amma hafi þurft að liggja á
sjúkrahúsum undanfarin misseri lá
alltaf vel á henni. Eftirminnilegt er
t.d. þegar hún lá á Akranesi í fyrra.
Þangað heimsóttum við María
Eugenia hana með dóttur okkar
Önnu Leonor. Amma lék á als oddi
þótt rúmliggjandi væri, vildi helst
sitja upprétt kjassandi Önnu litlu við
hlið sér. Krossinn, sem amma gerði
handa Önnu, er ávallt yfir henni
þegar hún sefur.
Áttræðisafmæli ömmu í fyrra var
vel heppnað. Ánægjulegt var að sjá
hversu margir sáu sér fært að
heiðra hana. Hún var afar hrærð og
þakklát þann dag.
Ég sá hana síðast á dvalarheim-
ilinu í Stykkishólmi. Við áttum þar
gott spjall yfir kaffibolla ásamt Árna
Helgasyni.
Mér þótti einkar vænt um Öllu
ömmu og sakna hennar. Andi henn-
ar og minning mun lifa áfram.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Björgvin Þorsteinsson.
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Englasteinar
Legsteinar
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði