Morgunblaðið - 16.10.2004, Page 38

38 LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Friðrik Stefáns-son fæddist í
Vatnshlíð í Bólstað-
arhlíðarhreppi í
Austur-Húnavatns-
sýslu 24. febrúar
1924. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Siglufirði 10.
október síðastlið-
inn. Foreldrar Frið-
riks voru Guðrún
H. Friðriksdóttir, f.
8. febrúar 1896, d.
2. janúar 1939, og
Stefán Sveinsson, f.
16. janúar 1893, d.
17. júlí 1966. Systkini Friðriks
sammæðra Þórunn Hallgríms-
dóttir, f. 31. mars 1916, d. 24.
janúar 1995, og samfeðra Elísa-
bet, f. 30. október 1949, Stefán,
f. 27. ágúst 1953, Birna, f. 25.
febrúar 1955.
Eiginkona Friðriks er Hrefna
Einarsdóttir, f. 9. ágúst 1926.
Foreldrar hennar voru Sigrún
Jónasdóttir, f. 17. júní 1907, d.
11. nóvember 1991, og Einar
Magnússon, f. 7. sept. 1904, d.
20. febrúar 1993. Börn Friðriks
og Hrefnu eru 1) Gunnar, f. 1.
febrúar 1945, d. 29. júlí 2003,
kona Kristrún Sigurbjörnsdóttir,
f. 28. nóvember 1947. Börn
þeirra eru Jóhanna Hrefna, f. 4.
maí 1969, Sigurður Jón, f. 6. des-
ember 1971, og Dagur, f. 12. maí
Jónsdóttir, f. 12. nóvember 1955.
Börn þeirra eru Jón Kristinn, f.
11. febrúar 1971, Jónas Halldór,
f. 13. febrúar 1975 og Trausti, f.
28. september 1982. 6) Stefán
Einar, f. 12. október 1960, kona
hans Jónbjörg Katrín Þórhalls-
dóttir, f. 6. september 1960.
Börn þeirra eru Stefán Gauti, f.
1. nóvember 1980, Dagný Sif, f.
7. júní 1985.
Friðrik ólst upp í Eyjafjarð-
arsveit og vann við almenn bú-
störf. Friðrik kynntist Hrefnu er
hann réðst að kúabúi á Hóli í
Siglufirði vorið 1942 og hófu þau
sambúð 30. september 1943 og
giftu sig 31. desember 1954. Þau
bjuggu allan sinn búskap á
Siglufirði. Um tíma vann hann
við byggingarvinnu, þar til hann
réðst sem skrifstofumaður til
Siglufjarðarbæjar, vann um tíma
hjá útibúi KEA í Siglufirði og
Skattstofu Norðurlands vestra
frá 1980 til starfsloka, rúmlega
67 ára. Var lengst af í stjórn
Starfsmannafélags Siglufjarðar-
kaupstaðar og þar af formaður í
8 ár. Meðlimur í Lionsklúbbi
Siglufjarðar í 20 ár. Félagi í
Leikfélagi Siglufjarðar yfir 20
ár og tók þátt í flestum leiksýn-
ingum á þeim tíma. Þá var hann
félagi í Hestamannafélaginu
Glæsi og tók virkan þátt í starf-
semi þessa félags og var gerður
að heiðursfélaga árið 1994, þá
70 ára. Nú seinni árin var hann
félagi í kór eldri borgara Vor-
boðunum.
Útför Friðriks fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
1975. Dóttir Gunnars
frá fyrri sambúð er
Hanna Kristjana, f.
19. desember 1963.
2) Sigrún, f. 11. júlí
1947, maki Jens G.
Mikaelsson, f. 8. júní
1948. Börn þeirra
eru Katrín Þórný, f.
26. febrúar 1970, og
Heimir Þór, f. 14.
október 1974. Börn
Sigrúnar og Frí-
manns Ingimundar-
sonar frá fyrri sam-
búð eru Friðrik Ingi,
f. 7. febrúar 1966, og
Sigríður, f. 23. maí 1967, d. 17.
maí 2003, sem var alin upp hjá
Friðriki og Hrefnu móðurfor-
eldrum sínum. 3) Jónína Gunn-
laug, f. 17. febrúar 1949, ætt-
leidd af hjónunum Sigrúnu Ás-
bjarnardóttur og Ásgeiri Björns-
syni, maki hennar Magnús
Guðbrandsson, f. 16. desember
1948. Börn þeirra eru Guðbrand-
ur, f. 11. september 1967, Ásgeir
Rúnar, f.19. maí 1970, Anna Júl-
ía, f. 24. febrúar 1975, og Krist-
inn, f. 26. febrúar 1980. 4) Kol-
brún, f. 24. nóvember 1950, maki
Hjálmar Jóhannesson, f. 31. júlí
1948. Börn þeirra eru Jóhannes,
f. 25. nóvember 1969, Sandra, f.
19. júní 1974, og Einar Hrafn, f.
9. ágúst 1983. 5) Sigurður, f. 5
ágúst 1952, kona Jónína Kristín
Mig langar að heiðra minningu
míns ástkæra afa og koma nokkr-
um minningarbrotum honum
tengdum í orð. Alltaf þegar ég
hugsa um afa, þá sé ég fyrir mér
„reffilegan“ mann í svörtum mokk-
asíum og ljósum kakíbuxum. Undir
vínrauðu vesti er hann í köflóttri
skyrtu með axlabönd og á höfðinu
er hann með svart og hvítt köflótt
„pottlok“ með dúski. Hann hallar
undir flatt og um annan úlnliðinn er
band sem í hangir svört „leður-
tuðra“. Þetta er Fiddi afi minn, svo
elskulegur og blíður sem hann var.
Hugurinn reikar samstundis í Tún-
götu 28 þar sem þau amma og afi
áttu heima öll mín æskuár. Oft vor-
um við barnabörnin búin að skríða
upp í sófann til afa til að hlusta á
sögurnar hans, sem virtust óþrjót-
andi og alltaf jafn spennandi og
aldrei þreyttist hann á að miðla
visku sinn og lífsreynslu. Já, hann
var lífsreyndur maður og hafði
a.m.k. níu líf. Lífið fór ekki alltaf
mjúkum höndum um hann og þurfti
hann að standa á eigin fótum frá
fjórtán ára aldri, eftir að móðir
hans lést úr krabbameini langt um
aldur fram. Frá unga aldri stóð
hann sjálfur oft frammi fyrir dauð-
anum og var í gegnum tíðina búinn
að heyja marga orustuna við hina
ýmsu sjúkdóma, s.s. berkla, löm-
unarveiki og krabbamein, en hann
var alltaf sigurvegarinn og stóð
uppi reynslunni ríkari og þakklátur
sem aldrei fyrr.
Fiddi afi var vísdómurinn holdi
klæddur og sem barn var ég þess
fullviss að gáfaðri maður fyrirfynd-
ist ekki á Íslandi, jafnvel ekki í öll-
um heiminum. Hann átti aragrúann
allan af erlendum bókum og var bú-
inn að lesa Íslendingasögurnar á
hinum ýmsu tungumálum. Ljóð-
elskur var hann og með eindæmum
hagyrtur. Þær eru ófáar vísurnar
sem hann lætur eftir sig en þær
eru flestar í léttari kantinum, enda
var afi mikill húmoristi og óragur
við að gera góðlátlegt grín að sjálf-
um sér og öðrum.
Margar góðar minningar á ég úr
hesthúsunum og vorum við búin að
fara í marga útreiðatúra saman.
Einnig var farið á mörg hesta-
mannamót og var þá sett kerra aft-
an í rauða Broncoinn og hún fyllt af
reiðtygjum og tilheyrandi búnaði
en í skottið var raðað alls kyns góð-
gæti, þ. á m. kótelettum að hætti
ömmu, en þær skipta líklega orðið
hundruðum ef ekki þúsundum í
gegnum tíðina. Afi var dálítið sér-
vitur varðandi nafnaval á hrossin
sín en hann átti m.a. Skolla, Skand-
al, Goldu Meir og Hremsu en
Skandall var honum líklega kær-
astur enda mikill gæðingur og
færði afa nokkrar medalíur. Seinni
árin gat afi heilsu sinnar vegna
ekki stundað hestamennsku en var
alltaf jafn áhugasamur og fylgdist
vel með.
Hún amma mín elskuleg hefur
alltaf staðið eins og klettur við hlið
afa og hjúkrað honum í veikindum
hans af mikilli ástúð og óeigingirni.
Megi hún hafa allar heimsins þakk-
ir fyrir það og bið ég góðan guð að
varðveita hana og styrkja í sorginni
en hún hefur á rúmu ári misst tvö
af börnum sínum og nú lífsförunaut
sinn.
Elsku afi minn. Nú ertu kominn
til pabba og Siggu og vonandi ertu
laus við alla sjúkdóma og þrautir.
Ég vil þakka þér samfylgdina og
fyrir alla þína hlýju og ást mér til
handa. Síðustu kveðju þinni til mín
og fallegu orðunum þínum mun ég
aldrei gleyma. Ég er stolt af því að
eiga þig fyrir afa og óska þér guðs
blessunar.
Þig leiði guð og lánið blítt,
um ljós og friðar vegi.
Og aftanskin þér orni hlýtt,
að æfi lægðum degi.
(Höf. ók.)
Þín
Hanna Hrefna.
Það hlaut að koma að því að
Fiddi afi þyrfti að kveðja þetta líf.
Það varljóst eftir rannsóknir
skömmu fyrir 80 ára afmælið hans
að líkaminn var farinn að gefa sig
þó að hugurinn væri nokkuð hress.
Það er margs að minnast því
heimili ömmu og afa hefur jafnan
verið miðpunktur fjölskyldunnar,
þangað hefur fjölskyldan alltaf leit-
að og þannig vildi hann hafa það.
Jólaboðin í Túngötu 28 þar sem
krakkaskarinn stillti sér upp í stig-
anum fyrir myndatöku er til dæmis
mjög skemmtileg minning og eftir
að þau fluttu í Hvanneyrarbraut 2
hafa óteljandi veislur og jólaboð
verið haldin.
Ég fór stundum með afa í hest-
húsið og uppgötvaði að hann var al-
veg ónískur að leyfa mér að keyra
bílinn á meðan hann sinnti hest-
unum, þannig að það var nú ekki
mikil hjálp í mér við umhirðu á
þeim, en bíllinn var heitur og fínn
þegar við fórum heim aftur.
Það er svo margt sem hægt er að
rifja upp en það sem mér þykir
vænst um er hlýjan og væntum-
þykjan sem ég og fjölskylda mín
höfum alltaf fundið fyrir þegar við
höfum komið í heimsókn. „Nei, sæll
frændi,“ og hlýtt faðmlag og koss á
kinn voru móttökurnar. Einnig að
hafa fengið tækifæri til að fara með
honum og ömmu fram í Eyjafjörð
til að hitta skyldfólk og skoða
æskuslóðir afa og hlusta á sögur
frá því að hann var ungur að alast
þar upp.
Takk fyrir mig og mína.
Jón Kr. Sigurðarson.
Hann Fiddi afi er dáinn. Það er
undarlegt að sitja á hótelherbergi í
Málmey og ætla að festa á blað til-
finningar og orð um manneskju
sem er látin. Og ég er ekki hjá
ömmu, mömmu og öllum hinum. Ég
sit ein og græt. En það er gott að
gráta. Og ég græt af sorg en einnig
af gleði. Gleði yfir því að afi er
sofnaður svefninum langa og hann
fær loksins að hvílast. En ég græt
af söknuði og samhygð fyrir hönd
ömmu minnar og allra hinna.
En samtímis fer um mig góð til-
finning. Því ég á minningar. Þegar
ég hugsa til uppvaxtaráranna þá
rifjast upp góðar minningar tengd-
ar afa. Á hverjum degi eftir skóla
fór ég beina leið heim til afa og
ömmu. Þar beið amma með eitt-
hvað gott í gogginn og passaði allt
væri í lagi. Þegar afi kom svo heim
þá tók við lestraræfing. Fyrst las
afi og svo las ég. Við lásum lestr-
arbækurnar sem ég hafði fengið í
skólanum. Við lásum Litlu gulu
hænuna, Grimms-ævintýrin ásamt
öllum barnabókunum sem voru til
heima hjá ömmu og afa. Þegar þær
voru búnar þá fórum við afi á bóka-
safnið. Það voru heilagar stundir.
Þar var afi á heimavelli. Hann var
mikill bókaunnandi og kenndi mér
að bera virðingu fyrir rithöfundum
og verkum þeirra. Þegar ég eltist
og þroskaðist fór ég að hafa meiri
áhuga á ljóðum. Þar er Steinn
Steinarr í sérstöku uppáhaldi. Það
sama gilti um afa. Hann unni ljóð-
um og hann orti ljóð fyrirhafnar-
laust. Þau ljóð sem hann hefur ort
til mín skipta tugum. Hann orti
m.a. eftirfarandi ljóð og skrifaði í
skólaminningabók sem ég eignaðist
þegar ég var átta ára:
Að lesa og skrifa list er fín
og lestur góður að hafa.
Sitt af hvoru Sandra mín
sækir þú í hann afa.
Þetta ljóð ásamt öllum hinum hef
ég varðveitt og gætt vel. Og þegar
ég les þau mun ég minnast afa
míns. Og ég mun lesa þau fyrir
börnin mín og þannig munu þau
minnast hans. Sonur minn, Andri
Fannar sem nú er 8 ára, hefur
dvaldist mikið hjá föður mínum og
þeir hafa lestraræfingar líkt og við
afi forðum. Og í gegnum son minn
hef ég fengið að upplifa aftur þessi
sérstöku tengsl milli barns og full-
orðins einstaklings þar sem barnið
fær einlæga athygli og umhyggju
hins fullorðna.
Og þannig mun ég minnast
Fidda afa.
Sandra Hjálmarsdóttir.
Ég man, afi minn, þegar við hitt-
umst í seinasta skipti núna um dag-
inn. Þú varst kominn inn á sjúkra-
hús og ég að fara aftur suður í
skólann. Við töluðum saman dágóða
stund og svo kvöddumst við. Við
kvöddumst eins og ekkert amaði
að, eins og við myndum örugglega
hittast aftur. En innst inni vissum
við þó að þetta væri í sennilega síð-
asta skipti sem við hittumst. Faðm-
lagið var svo innilegt og það var
erfitt að sleppa. En auðvitað töl-
uðum við ekkert um að þetta væri
okkar seinasta stund saman því að
gefast upp fyrirfram var eitthvað
sem þér hefði aldrei dottið í hug.
Við áttum oft góðar stundir sam-
an, afi minn, og sérstaklega man ég
eftir ferðunum í hesthúsin. Að gefa
hestunum og borða súkkulaðisnúð-
ana sem hestarnir áttu að fá, fannst
mér alveg frábært þó svo að ekki
færi mikið fyrir hestamennskunni.
Einnig man ég hvað við vorum
grobbnir vegna þess hve fljótir við
vorum að setja niður í kartöflu-
garðinn, og önnur eins uppskera
hafði ekki sést, að okkar mati.
Um ævina hefur þú átt marga og
góða vini og ættingja. Sumir þeirra
lifa enn og syrgja þig nú en aðrir
hafa fallið frá og bíða þín annars
staðar. Ég veit að þú átt eftir að
fylgjast með okkur og reyna að
leiða okkur á rétta braut áfram
eins og þú hefur alltaf gert. En nú
er komið að kveðjustund.
Fölnað blómið fýkur burt
fræin á jörðina dreifast.
Lævís rótin liggur kjurt
lúrir og neitar að hreyfast.
Aldna blómið þó aldrei fór,
andinn hjá rótinni endar.
Hamist sjór og hrannist snjór
hann nýju blómin verndar.
Hvíl í friði, afi minn.
Einar Hrafn Hjálmarsson.
Kæri vinur, þar sem við hjónin
verðum ekki á landinu til að fylgja
þér síðustu sporin langar okkur að
þakka þér fyrir vináttu þína í gegn-
um árum. Leiðir okkar hafa legið
saman síðan við vorum ungt fólk á
Hólsbúinu á Siglufirði, lífsglöð og
vinnusöm. Hefur sú vinátta eflst og
styrkst síðustu sextíu árin og
margt á dagana drifið. Það eru ófá-
ar vísurnar sem eftir þig liggja, þú
varst iðinn við að semja, þér reynd-
ist þetta alveg ótrúlega létt, efa-
laust er þetta efni í góða bók. Síð-
ast drukkum við saman kaffi í
Skálahlíð nú í sumar ásamt fleiri
Siglfirðingum og forsetahjónunum.
Það var yndisleg stund, þó að þrek-
ið væri farið að dvína var hugur
þinn en sá sami og áður.
Kæri vinur það er margs að
minnast á langri ævi en við geym-
um minningarnar með okkur.
Hafðu þökk fyrir allar stundirnar
sem við höfum átt saman, við vitum
að þú ert hvíldinni feginn, hafðu
þökk fyrir allt.
Kæra Hrefna, börn og fjölskyld-
ur, okkar innilegustu kveðjur, guð
blessi ykkur öll.
Ásgeir Björnsson og Sigrún
Ásbjarnardóttir.
FRIÐRIK
STEFÁNSSON
Ja hérna, Ari minn,
svo þú ert nú farinn
frá okkur. Þín hefur
verið sárlega þarfnast annars stað-
ar því alls staðar er þörf fyrir þig,
Ari minn, slíkur karakter er ekki á
hverju strái.
Alls staðar sem þú komst vaktir
þú athygli. Varst með svo mikla
útgeislun að það var ekki annað
var hægt, svo höfðu kannski marg-
umtöluðu köflóttu buxurnar eitt-
hvað um það að segja.
ARI FREYR
JÓNSSON
✝ Ari Freyr Jóns-son fæddist á
Landspítalanum í
Reykjavík 23. apríl
1982. Hann lést á
Huddinge-sjúkra-
húsinu í Stokkhólmi
16. september síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði 27. septem-
ber.
Svo var líka yndis-
legt að fylgjast með
ykkur vinunum á
heimavistinni. Þið er-
uð með svo yndisleg-
an húmor sem
kannski ekki allir
skilja. Uppátækja-
samir voru þið, ójá.
Manni leiddist sko
ekki í kringum ykkur.
Minningarnar hrynja
yfir mann alveg í
hrönnum.
Ég man sérstaklega
eftir þegar við höfðum
einn daginn ekkert að
gera, það var leiðinlegt veður eins
og sunnudagarnir voru oftast, en
alltaf gast þú fundið upp á ein-
hverju.
Allt í einu varst þú kominn í
kollhnís á gólfinu og enginn vissi
hvað þú værir eiginlega að gera.
Þú sagðir að þú værir að bara að
athuga hvort þú gætir klætt þig úr
sokkunum með tánum. Það sem
meira er, þú fékkst Árna og Hall-
dór Svavar til að koma í keppni
um hver gæti klætt sig úr sokk-
unum og bolnum með tánum.
Þetta gátuð þið dundað ykkur við.
Ég man að ég hugsaði þá að það
hlyti að vera gaman að búa á
Raufarhöfn. Ég á endalausar
svona sögur af ykkur, allar alveg
frábærar. Eins líka þegar þið
ákváðu að athuga hvernig það
væri að bíta í chili-pipar. Það var
sko fyndið. Áhrifin komu nefnilega
ekki fyrr en svolítið eftir á og þið
voruð farnir að hlaupa um alla
heimavistina því það sauð út úr
munninum á ykkur. Fenguð ykkur
vatnssopa en það var víst eins og
væri verið að kasta olíu á eldinn.
Ég man líka þegar ég hitti þig
einhvern tímann á Dátanum eitt
kvöldið, þá sagðir þú við mig að þú
ættir dagatal heima hjá þér sem
væri með englum á og einn engill-
inn væri alveg nákvæmlega eins
og ég. Það er eitt það fallegasta
sem nokkur maður hefur sagt við
mig. Þú varst bara svo yndislegur
í alla staði.
Jæja, Ari minn, passaðu nú vel
upp á alla þá sem eiga um sárt að
binda núna.
Soffía.
HINZTA KVEÐJA
Ljóðin þér léku á tungu
og lifnaði ferskeyttur bragur,
er fuglar í fjörunni sungu
og fjörðurinn lognkyrr og fagur.
Látinn er ljóðanna smiður,
lífs til í birtunnar heimi.
Hugur minn bænina biður:
Bróðir minn, Drottinn þig geymi.
Stefán Friðbjarnarson.