Morgunblaðið - 16.10.2004, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 2004 41
MINNINGAR
✝ GuðmundurSveinbjörnsson
fæddist á Mælifellsá í
Lýtingsstaðahreppi
10. apríl 1914. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Sauðárkróks
11. október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sveinbjörn
Sveinsson frá Mæli-
fellsá, f. 10. júlí 1886,
d. 1933, og Ragnhild-
ur Jónsdóttir frá
Bakkakoti í Vestur-
dal, f. 9. apríl 1887, d.
1944. Systkini Guð-
mundar voru: Gunnar, f. 26. apríl
1915, látinn, Jón Helgi , f. 26. maí
1917, látinn, Helga Guðrún, f. 27.
september 1918, og Hulda Björns-
dóttir sammæðra, f. 5. janúar 1920,
látin.
Árið 1937 kvæntist Guðmundur
Sólborgu Hjálmarsdóttur ljósmóð-
ur, f. 9. júní 1905, d. 28. mars 1984.
ureyri. Þau eiga fjóra syni. 6)
Sveinbjörn Ólafur, f. 1942. Ólafur
var kvæntur Önnu Lilju Guð-
mundsdóttur sem lést árið 2000.
Þau eiga fjögur börn. Sambýlis-
kona Ólafs er Auður Stefánsdóttir.
Þau eru búsett á Sauðárkróki. Guð-
mundur á fjöldann allan af barna-
börnum og barnabarnabörnum.
Foreldrar Guðmundar bjuggu á
ýmsum stöðum í Skagafirði þar
sem þau stunduðu búskap en síðast
bjuggu þau að Breiðagerði í Lýt-
ingsstaðahreppi. Þegar Guðmund-
ur kvæntist Sólborgu keyptu þau
jörðina Sölvanes í sama hreppi og
bjuggu þar til ársins 1963. Guð-
mundur stundaði búskap og var
einnig helsta grenjaskytta hrepps-
ins. Sólborg stundaði ljósmóður-
störf í Lýtingsstaða- og Akra-
hreppi ásamt bústörfunum. Eftir
að Guðmundur og Sólborg brugðu
búi fluttu þau að Laugabóli í Lýt-
ingsstaðahreppi og þaðan fluttu
þau til Sauðárskróks þar sem Guð-
mundur stundaði ýmis verka-
mannastörf. Guðmundur bjó á
Sauðárkróki til dauðadags.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Goðdalakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Guðmundur og Sól-
borg eignuðust sjö
börn, eitt þeirra dó í
fæðingu. Börn þeirra
eru: 1) Hjálmar Indr-
iði, f. 1937, kvæntur
Birnu Jóhannesdóttur,
búsett að Korná í
Skagafirði. Þau eiga
fjögur börn. 2) Ragna
Efemía, f. 1938, búsett
á Sauðárkróki. Hún á
fimm börn með fyrr-
verandi eiginmanni
sínum Pétri S. Víg-
lundssyni. 3) Rósa Sig-
urbjörg, f. 1940, gift
Borgari Símonarsyni, búsett að
Goðdölum í Skagafirði. Þau eiga
fimm börn. 4) Birna Gunnhildur, f.
1941, gift Kjartani Björnssyni, bú-
sett að Krithóli í Skagafirði. Hún á
fimm börn með fyrrverandi eigin-
manni sínum Halldóri K. Jakobs-
syni. 5) Snorri, f. 1942, kvæntur
Halldóru Árnadóttur, búsett á Ak-
Nú er afi Guðmundur allur. Þó
hann væri orðinn níræður var
hann yfirleitt heilsuhraustur og
fullur af þrótti þar til hann greind-
ist með krabbamein í sumar. Þegar
hann fékk svo lungnabólgu fyrir
þremur vikum varð hann að játa
sig sigraðan. Hann vissi að hverju
dró og tók því með jafnaðargeði.
Það var einmitt það sem einkenndi
hann, jafnaðargeð og yfirvegun.
Hann gafst aldrei upp þó á móti
blési. Hann hafði alltaf þurft að
berjast fyrir sínu, ólst upp í fátækt
og þurfti snemma að byrja að
bjarga sér sjálfur. Hann var ákaf-
lega nægjusamur og safnaði ekki
veraldlegum auði. Hann var nátt-
úruunnandi og kunni best við sig á
fjöllum. Það átti vel við hann að
vera bóndi og yrkja jörðina, fara
til fjalla í leitir eða að liggja á
grenjum. Best þótti honum þegar
hann gat sofið úti undir beru lofti
beintengdur við móður náttúru
með himinhvelfinguna yfir sér. Það
var ekki hægt að hugsa sér betri
leiðsögumann þegar skreppa átti í
fjallaferðir upp úr Skagafirði.
Hann þekkti hverja einustu þúfu
og hvert einasta kennileiti með
nafni. Þegar hann fluttist á Krók-
inn var það hans fyrsta verk um
helgar að stíga inn í bílinn sinn og
halda annað hvort í sveitina sína
gömlu eða til fjalla. Afi var mjög
bóngóður og þau voru mörg barna-
börnin sem fengu lánað hjá honum
fyrir fyrsta bílnum. Hann átti allt-
af varasjóð til að grípa í einkum ef
aðrir þurftu á aðstoð að halda.
Þegar ég var lítil upplifði ég hann
sem gífurlegt hörkutól, ég var hálf
smeyk við þennan þögula og fjar-
læga mann. Þegar ég komst til vits
og ára kynntist ég honum á allt
annan hátt. Hann var ákaflega
hlýr og umhyggjusamur maður.
Hann sýndi ekki oft tilfinningar
sínar en með aldrinum fór hann að
sleppa þeim lausum. Móðir mín
veiktist af langvarandi og alvar-
legum sjúkdómi fyrir nokkrum ár-
um og tók afi það ákaflega nærri
sér. Örlögin höguðu svo til að þau
voru samferða síðustu árin á Heil-
brigðisstofnun Sauðárkróks þar
sem hann hlúði að henni eins vel
og hann gat. Það var þeim báðum
mikils virði.
Það var yndislegt að heimsækja
afa. Hann gaf kaffi og með því og
svo var spjallað. Hann fór á flug í
spjallinu þegar verið var að ræða
gamla tíma, ættfræði, eða fjalla-
ferðir. Alltaf þótti mér jafn for-
vitnilegt að skoða og handleika
krossinn úr silfursnúrunni sem
huldumaðurinn gaf afa þegar hann
var eins árs. Það er lengri saga en
svo að hún verði öll rakin hér, en
unglingsstúlka sem var á leið frá
Bakkakoti í Vesturdal að Ánastöð-
um í Svartárdal þar sem foreldrar
afa bjuggu, gekk fram á hest fag-
urlega búinn reiðtygjum. Eigandi
hestsins var einnig fagurlega bú-
inn. Hann bað stúlkuna að færa afa
gjöf. Þegar maðurinn var farinn á
hestinum tók stúlkan eftir því að
engin spor sáust í snjónum eftir
hestinn eða manninn. Menn gerðu
því skóna að þarna hefði verið
huldumaður á ferð. Gjöfin reyndist
vera silfurlituð snúra bundin sam-
an í kross. Enginn hefur getað
fundið út hvers konar hnútur er
notaður til þess arna og hafa þó
sérfræðingar skoðað hann. Efnið í
snúrunni er einnig mjög sérstakt.
Þessi kross hefur fylgt afa í gegn-
um tíðina og sveipað hann svolítilli
dulúð. Hvers vegna afi fékk kross-
inn frá huldumanninum en ekki
einhver annar veit auðvitað eng-
inn.
Þó vera afa hér á jörð hafi ekki
skipt sköpum fyrir framgang
mannkynssögunnar skipti hún máli
fyrir okkur öll sem fylgjum honum
til grafar í dag. Minning hans lifir
með okkur.
Ég þakka öllu því góða starfs-
fólki sem hlúði að afa á Heilbrigð-
isstofnun Sauðárkróks síðustu ár-
in.
Sólborg Alda Pétursdóttir.
Elsku afi. Það eru svo margar
góðar minningar sem við eigum
um þig. Ég veit varla hvar ég á að
byrja. Í tíu yndisleg ár bjuggum
við öll saman á Freyjugötunni og
það má segja að við systkinin ól-
umst meira og minna upp með þér.
Á hverjum degi fórum við niður til
þín í heimsókn og þú gafst okkur
alltaf brjóstsykur og á haustin
fengum við alltaf bláber með rjóma
sem þú varst svo duglegur við að
tína og gafst öllum sem komu við.
Já, það var sko alltaf hægt að
treysta á að afi gamli ætti eitt-
hvert gotterí. Þú varst alltaf svo
góður, ég man þegar ég var ein
heima, þá kom ég niður til þín, sér-
staklega á kvöldin og sofnaði í
flotta rúminu þínu með fjarstýr-
ingunni, það voru sko ekki allir
sem áttu svona flott rúm. Eld-
snemma morguns reif ég mig síðan
upp til að fara með þér í vinnuna,
og þar áttum við góðar stundir
saman, þú spilaðir við mig ólsen
ólsen og svartapétur klukkutímun-
um saman en fékkst aldrei nóg.
Við spjölluðum líka saman um dag-
inn og veginn og þú sagðir mér
sögur um alls konar hluti sem ég
skrifaði niður og las fyrir bekkinn
minn og þær sögur á ég enn og eru
þær mér ótrúlega mikils virði, ég á
svo sannarlega eftir að varðveita
þær vel.
Það er gaman að segja frá því
hvað þú vildir alltaf allt fyrir okkur
systkinin gera, til dæmis þegar
Sindri bróðir átti að fara í skóla-
sund læddist hann alltaf niður til
þín og bað þig um að skutla sér,
hann var nú meiri letipúkinn, en
það var nú samt honum að þakka
að þú fórst að fara í sund á morgn-
ana og þar áttir þú margar góðar
stundir með góðum kunningjum.
Þú fórst líka oft með okkur systk-
inin í gönguferð í fjöruna að tína
skeljar og veiða, og þó við veiddum
aldrei neitt var þetta alltaf jafn
gaman.
En, jæja, elsku afi, nú ertu orð-
inn engill á himni hjá Sólborgu
ömmu og gætir okkar vel. Okkur á
alltaf eftir að þykja vænt um þig,
elsku afi, og við munum þig í fal-
legri minningu.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Saknaðarkveðjur.
Birna, Sindri og Rósanna.
Elsku Guðmundur afi.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim.
Við skynjum fátt en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó,
að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Minning þín lifir í hugum okkar
og hjörtum.
Þín langafabörn.
Anna Lilja, Brynhildur
Ósk, Bríet og Jónas Aron.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl í friði, elsku afi. Guð blessi
þig.
Þinn
Óli Rafn.
Elsku langafi, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem þú gafst okk-
ur og við fengum að eiga með þér.
Ég átti afa
sem minnti á þig –
með hvítt hár
og hátt enni.
Og hann líktist þér mest í því,
finnst mér nú þegar hann er farinn
að hann sagði aldrei neitt.
Samt var návist hans lögmál.
Ég óttaðist hann ekki
en leit hann sömu augum
og ég nú horfi
til þín.
(Matthías Johannessen.)
Með ástar- og saknaðarkveðjum.
Efemía Hrönn,
Stefanía Fanney og
Viktor Sigvaldi.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala
og einn þeirra blakar bleikum væng
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stef.)
Takk, langafi, fyrir allt, ég mun
sakna þín mikið.
Þín
Brynhildur Hallgrímsdóttir.
Okkur langar í fáum orðum að
minnast góðs vinar okkar Guð-
mundar Sveinbjörnssonar.
Hann var okkur sem afi ekki síð-
ur en eiginmönnum okkar, alltaf
gott að leita til hans í sorg og
gleði. Skemmtilegar stundir eru
ofarlega í huga okkar þegar hann
komst á flug í frásögnum af liðinni
tíð með tilheyrandi vísum og
skemmtilegum mannlýsingum.
Allra þessara stunda eigum við eft-
ir að sakna. Einnig eigum við eftir
að sakna þess að geta ekki kíkt í
heimsókn og gætt okkur á mol-
unum hans sem voru alltaf á boð-
stólum. Lúmskt gaman hafði Guð-
mundur af því þegar við sögðum
við hann að enginn karlmaður í
ættinni bæri eins mikinn sjarma
og hann. Auðvitað var mikið til í
því.
Minning um Guðmund afa mun
ávallt vera til staðar.
Og svo kemur nótt.
Svartnættið er eins og svalandi veig,
og sál þín drekkur í einum teyg.
Þreytan breytist í þökk og frið,
þögnin í svæfandi lækjarnið,
haustið í vor …
Hafðu þökk fyrir öll þín spor.
Það besta, sem fellur öðrum í arf,
er endurminning um göfugt starf.
Moldin er þín.
Moldin er trygg við börnin sín,
sefar allan söknuð og harm
og svæfir þig við sinn móðurbarm.
Grasið hvíslar sitt ljúfasta ljóð
á leiðinu þínu. Moldin er hljóð
Og hvíldin góð …
(Davíð Stef.)
Elsku Guðmundur, við erum
þakklátar fyrir allar samveru-
stundirnar með þér.
Hvíl í friði, Guð blessi þig.
Þínar vinkonur
Guðbjörg og Aníta.
Geturðu sofið um sumarnætur?
Senn kemur brosandi dagur.
Hitnar þér ekki um hjartarætur,
hve heimur vor er fagur?
Áttu ekki þessar unaðarnætur
erindi við þig forðum?
Margt gerist fagurt, er moldin og
döggin
mælast við töfra orðum.
Finnurðu hvað það er broslegt að bogna
og barnalegt að hræðast,
er ljósmóður hendur himins og jarðar
hjálpa lífinu að fæðast?
Er ekki gaman að eiga þess kost
að orka þar nokkru í haginn
og mega svo rólegur kveðja að kvöldi
með kærri þökk fyrir daginn?
(Séra Sig. Einarsson í Holti.)
Hvíldu í friði.
Systkinin í Goðdölum,
Smári, Monika,
Guðmundur,
Borgþór og Sólborg
Borgarsbörn.
GUÐMUNDUR
SVEINBJÖRNSSON
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Minningarkort
570 4000
Pantanir á netinu: www.redcross.is
Rauði kross Íslands bregst við neyð jafnt innanlands
sem utan og veitir aðstoð er gerir fólk hæfara til að
takast á við erfiðleika og bregðast við áföllum.
Þegar á reynir
Rauði kross Íslands