Eintak - 01.11.1993, Qupperneq 33

einhver sem rétt sé að
umgangast með óttablandinni
virðingu; líklegra en ekki er að þar
sé sjálfur Clint Eastwood á
ferð, kominn til að refsa einhverju
illþýði fyrir misgjörðir þess gegn
guði og mönnum.
En stigvél bera líka vott um
sundurgerð (og náttúrlega
töffaraskap) sem þeim sem aldrei
nota stígvél hættir til að
tortryggja. Sómakærir foreldrar
hneykslast til dæmis gjarnan á
fótabúnaði barna sinna sem
ganga í stígvélum, að minnsta
kosti er þeim örugglega sjaldnast
skemmt. Kannski er önnur
ástæða háskinn sem sllkur
skófatnaður gefur til kynna; sá
sem gengur í stígvélum virðist
einhvern veginn vera til alls vís, á
meðan sá sem hefur sandala
(sem eru hin fullkomna andstæða
stígvéla) á fótum eins og danskur
barnakennari er mjúkur í gegn og
meðfærilegur. Stígvélin eru líkt og
vopn, en sandalarnir skilyrðislaus
uppgjöf. Það er engin hending að
i tveimur starfsgreinum sem reiða
sig hvað mest á að örva og ögra
kynferðislega eru stígvél líkt og
einkennistákn, nefnilega í rokki og
vændi. Enginn sem gengur að
staðaldri um í stígvélum hefur
heldur enn verið kosinn á Alþingi
íslendinga. Og ef þið ætlið að
sækja um vinnu hjá einhverju
penu fyrirtæki er vissara að taka
fram fótlagaskóna, en geyma
stígvélin heima.
Island er að verða meira
útland, það fer skánandi að
mörgu leyti. Það eru ekki mörg ár
síðan þeir íslendingar sem vildu
ganga um í almennilegum
leðurstígvélum urðu að fara til
útlanda að kaupa þau. Nú er
komin betri tíð. Stígvél fást í
búðum við Laugaveginn og í
Kringlunni. Þau freista manns í
búðargluggum. Það eru framfarir.