Eintak - 17.03.1994, Side 22

sex ára Á eftir Litlu
andarungunum og öðru
skyldunámsefni róluvallabarna
var fyrsta uppáhaldslagið sem
ég féll fyrir sjálf og ótilneydd
Suður um höfin með Hauki
Mortens. Frænka mín átti
grammófón sem gat spilað
sömu plötuna aftur og aftur
endalaust. Ég var sex ára, sat í
ruggustól með lokuð augu og
lét mig dreyma. Varð sármóðg-
uð þegar ég uppgötvaði að
stóra fólkið stóð frammi á gangi
og flissaði að mér. Eins og það
er nú Ijótt að gera grín að
bernskudraumum lítillar stelpu.
■IIU dld L_uyil I Ul
Söngvaseið og Mary
Poppins. Þetta var á Barbie-
dúkkuskeiöinu og nokkrum ár-
um seinna skammaðist ég mín
óskaplega og henti öllu dótinu
og plötunum með. Ég sé svolít-
ið eftir Barbie í dag sem
skemmtilegu „kitschi“ þótt
henni hafi ekki tekist uppeldis-
hlutverk sitt hvað mig snertir.
13 ára Bítlarnir áttu
sviðið að mestu en mér fannst
þeir svolítið einum of aðgengi-
legir, jafnvel væmnir. Kinks
voru eiginlega miklu meira töff.
En Stones sigruðu og enn
þykja mér lög eins og I can’t
get no, Wild Horses og
Angie, aldeilis frábær.
16 ára Berfættur hippi
á sólheitum gangstéttum Kaup-
mannahafnar og hélt mest upp
á Leonard Cohen. Tónlistin var
sefjandi og textarnir Ijóðrænir,
þrungnir dularfullum boðskap.
Like a bird on a wire
syngur enn í huganum. Ég man
þó að mér brá svolitið þegar ég
komst að því að Súsanna í
samnefndu lagi, einu því magn-
aðasta, var ekki kærasta Co-
hens heldur heróínsprautan
hans. Seinna gerðist Cohen full
„commercial" fyrir minn smekk,
en þannig tókst honum að ná til
streitaranna líka. Þá gerðist það
sem áður var óhugsandi;
broddborgararnir röðuðu sér á
fremsta bekk þegar hann söng
hér heima, klappandi klökkir
fyrir þessari gömlu „dópmúsík".
Það var eins og þeir hefðu
fengið Súsönnu beint í æð.
21 árs Á síðari hluta
hippatímabilsins lá ég að mestu
í Pink Floyd, en hvað lögin hétu
er hulið mistri eins og fjarlægt
landslag sem er samt ekki
minna virði þótt fjöllin heiti ekki
neitt. Black magic woman
hjá Santana var danstónlist
með mínum rytma.
Eftir þessa bylgjulengd var
maður ekki beint ginnkeyptur
fyrir diskó-jakkinu og þá var
gott að geta leitað á náðir jass-
ins. Ég hef lengi verið veik fyrir
Summertime í öllum mögu-
legum útgáfum, ekki síst ís-
lenskri þýðingu Gvendar Thors:
... og það er gaman að
lifa. Lagið Marie í gamalli út-
gáfu með Lois Armstrong fram-
kallar ennþá gæsahúð, en það
er reyndar ekki mjög þekkt.
Billy Holliday, Bessy Smith, Pi-
aff og Marlene Dietrich, með
t.d. The gals (girls) in the
backroom og Je ne re-
gret rien tilheyra öll þessu
reynslustigi. Einnig „instru-
mental“ músik með t.d. Bru-
beck, Take five og fleira.
i 5S 24 ára Gracias a la
vida með Violeta Parra er
toppurinn í suður-amerískum
smekk mínum. Annars Merce-
des Sosa og Atahualpa Yup-
anqui með talað lag um Los
Trabajadores Oliver Mano-
ury og Edda Erlends komu mér
upp á tangó, Libertango
Piazolla er gamalt uppáhald.
Jacinta með Mi corazon og
mörg gömul lög sungin af Carlo
Gardel. Öllum þessum músík-
öntum liggur mikið á hjarta,
það er blóð í tónlist þeirra.
CiNkI 30 ára í Senegal
kynntist ég iðandi afrískri tónlist
sem miðast ekki við 3ja mín-
útna viðtalsbil landsímans.
Sama lagið heldur hæglega
áfram allt kvöldið þegar hljóm-
sveitin er komin í stuð. Yo-
ussou Ndour syngur með átak-
anlegum tilþrifum og takturinn
er æðislegur, arabískt væl og
glaðvær High-Life djass með
vestrænum áhrifum í bland. Ég
mæli með Awa Gueye með
Youssou. Á Grænhöfðaeyjum
syngur Cesaria, næturgali eyj-
anna, ráð og rænu frá þeim
sem hlusta, tregafullir töfrar.
YJ xx ára Sígild tónlist er
nú alveg orðin ofan á nema
hvað það er alltaf gaman að
hlusta á E/vis syngja Love me
tender Og kannski hefur
Pretty woman með Roy Or-
bitson eitthvað að gera með
aldurinn. Nothing compar-
es to you með Sinead
O’Connor kveikti á mér og
Björk er júst æði.
Eftir klassísku impressjónistana
Satie, Ravel og Debussy, sem
höfðuðu sterkt til mín, hlusta ég
nú oftast á kammermúsík og
píanóspil eftir Schubert, Dvo-
rak, Mozart og slíka karla án
þess að fúlsa nokkurn tíma við
Beethoven. Óperusöngkonur
eru alltaf hressandi innblástur.
Mér þykir vænst um Callas,
Sutherland, Grubarovu og Did-
dú. Ein uppáhaldsarían er
Caro Nome úr Rigoletto, tær
og endurnærandi sturta fyrir
hugann.
En langlífasta uppáhaldslagið
ár og síð er Suður um höf-
in,... sigli ég fleyi mínu
til að kanna ókunn lönd.
Segir ekki Freud að lífið, eða að
minnsta kosti hamingjan, gangi
út á uppfyllingu æskudraum-
anna? ©
Unnur er sú fjórða sem segir
ævisögu sina í EINTAKI. Hinir voru
Bragi Ólafsson skáld sem sagði
ævisögu sína á tíu bókum, Ólafur
Gunnarsson rithöfundur sem sagði
ævisögu sína á þrettánda glasi og
Fjölnir Bragason nemi sagði örsögu
ævi sinnar.
22
FIMMTUDAGUR 17. MARS 19Ö4