Morgunblaðið - 11.03.2005, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MARS 2005 43
MINNINGAR
✝ Sveinn Gamal-íelsson fæddist á
Hamri í Svarfaðar-
dal 4. maí 1910.
Hann lést á líknar-
deild Landkostsspít-
ala 2. mars 2005.
Foreldrar hans voru
Gamalíel Hjartar-
son, f. 20. febrúar
1879, d. 30. október
1969, bóndi á Upp-
sölum, Hamri,
Hjaltastöðum og
Skeggstöðum í
Svarfaðardal, og
kona hans Sólveig
Hallgrímsdóttir, húsfreyja, f. 14.
janúar 1869, d. 7. desember 1936.
Sveinn átti einn bróður, Hannes,
f. 27. júlí 1906, d. 25. desember
1996. Þeir bræður ólust upp í
Svarfaðardal þar sem Gamalíel
faðir þeirra var bóndi þar til kona
hans féll frá á árinu 1936. Gam-
bændaskólann á Hólum í Hjalta-
dal 1934–1936 og lauk búfræði-
námi þaðan 1936 en fluttist þá til
Reykjavíkur. Í fyrstu vann hann á
Vífilsstaðabúinu hjá Birni Kon-
ráðssyni sem þar var bústjóri.
Síðar vann hann við skógrækt og
ýmis jarðræktarstörf hjá Her-
manni Jónassyni ráðherra, sem
þá átti mikið land í Fossvogi. Þá
vann hann í Mjólkurstöðinni í
Reykjavík um árabil en lengst af
starfaði hann sem bygginga-
verkamaður á höfuðborgarsvæð-
inu. Síðustu tíu starfsár sín vann
hann hjá BYKO í Kópavogi eða
fram á árið 1978. Næstu nokkur
ár þar á eftir starfaði hann sem
innheimtumaður hjá Tímanum og
Málningu hf.
Um langt árabil starfaði Sveinn
mikið að félagsmálum. Hann var í
trúnaðarmannaráði Dagsbrúnar
og sat í miðstjórn ASÍ um tíma.
Þá starfaði hann mikið í Fram-
sóknarflokknum og var um tíma í
stjórn Framsóknarfélags Kópa-
vogs.
Útför Sveins verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
alíel fluttist þá til
Reykjavíkur.
Sveinn kvæntist 28.
október 1944 Guð-
björgu Ketilsdóttur
frá Ásólfsskála undir
Eyjafjöllum, f. 13.
mars 1911, d. 30. jan-
úar 1989. Fyrstu tvö
búskaparár sín leigðu
þau á Gunnarsbraut
40 en keyptu síðan
íbúð í Eskihlíð 12b í
Reykjavík og bjuggu
þar þar til þau flutt-
ust á árinu 1955 í
Kópavog og bjuggu á
Kópavogsbraut 20 æ síðan. Þau
Sveinn og Guðbjörg eignuðust
tvö börn, Sólveigu, f. 17. nóvem-
ber 1945, og Gamalíel, f. 18. des-
ember 1946. Eiginkona Gamalíels
er Vilborg Gunnlaugsdóttir, f. 9.
mars 1947.
Sveinn stundaði nám við
Mér er kliður sá kær;
ég vil koma honum nær,
hann er öndvegi íslenskra dala,
orti Hugrún um Svarfaðardalinn.
Svarfdælingurinn Sveinn Gamalíels-
son hefur kvatt þetta líf á 95. aldurs-
ári og er sjónarsviptir að honum.
Sveini kynntist ég tiltölulega seint á
æviskeiði hans, eða þegar hann var
um áttrætt. Leiðir okkar lágu saman
þegar ég var formaður í Samtökum
Svarfdælinga í Reykjavík, en Svarf-
aðardalurinn var honum afar hug-
leikinn. Á sama tíma mættumst við á
öðrum stað, meðal framsóknar-
manna í Kópavogi, þar sem hann tók
mér opnum örmum. Sveinn var
stundum svolítið umdeildur, hann
var reyndur úr verkalýðshreyfing-
unni og var fylginn sínum skoðunum.
Hann var jafnframt dálítið stríðinn
og hafði oft lúmskt gaman af því að
æsa menn pínulítið upp í umræðunni
þegar sá gállinn var á honum. Ef til
vill var ég svolítið heppinn að þekkja
hann ekki síður sem sveitunga minn,
sem bar svo sterkar taugar heim í
Svarfaðardalinn. Ljóðlínur Egils
Bjarnasonar í Svarfdælingasöng sín-
um eiga vel við um Svein:
Og aldrei neinn bregðast þeim
átthögum skal,
er ætt sína rekur í Svarfaðardal.
Bestu þakkir fyrir skemmtilegar
stundir og innilegar samúðarkveðjur
til Sólveigar dóttur Sveins og ann-
arra vandamanna.
Stefán Arngrímsson.
Látinn er í hárri elli einn af frum-
byggjum Kópavogs, Sveinn Gamal-
íelsson. Sveinn var einn af „fastagest-
um“ okkar í Gjábakka frá opnun
staðarins 1993. Hann var mættur í
hádegismatinn nær því á hverjum
virkum degi. Sveinn var afar þægi-
legur maður í umgengni, dagfars-
prúður og nægjusamur. Hann hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og mál-
efnum, m.a. á rekstri Gjábakka.
Sveinn var kíminn og hlýr í viðmóti
og oft örlaði á stríðnislegri glettni í
augum hans.
Hann var víðlesinn og stálminnug-
ur. Athafnaþráin blundaði í brjósti
hans og kom stundum upp á yfirborð-
ið og var þá skemmtilega fram sett.
Starfsmenn Gjábakka kveðja
Svein með söknuði og þakka honum
samfylgdina með ljóðlínum úr kvæði
Valdimars Briem:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Aðstandendum vottum við samúð.
Blessuð sé minning Sveins Gam-
alíelssonar.
F.h. starfsmanna Gjábakka,
Sigurbjörg Björgvinsdóttir.
Mín fyrstu kynni af Sveini urðu
þegar ég gekk til liðs við Framsókn-
arflokkinn í Kópavogi. Félagsaðstaða
okkar var þá í Hamraborginni í sal
þar á þriðju hæð. Sveinn var einn af
þessum „gömlu mönnum“ í flokknum
og hann tók einstaklega vel á móti
mér. Hann var hugsjónamaður og
maður framkvæmda sem sannast
best á því að hann vildi finna húsnæði
í miðbænum með betra aðgengi. En
Sveinn var formaður Framness sem
er eignarhaldsfélag á samkomusal
framsóknarmanna. Það er á engan
hallað þegar honum er þakkað það að
við fluttum úr þriðju hæð í Hamra-
borginni á jarðhæð við hlið SPK á
Digranesveginum. Ég var svo hepp-
inn að vera með honum í stjórn
Framness í nokkur ár. Hann reyndist
mér alltaf vel og var skemmtilegur
maður. Ég minnist hans með hlýhug
og veit að það gera fjölmargir aðrir
framsóknarmenn. Fyrir hönd okkar
allra vil ég senda fjölskyldu hans og
vinum samúðarkveðjur okkar. Bless-
uð sé minnig hans.
Ómar Stefánsson, bæjarfulltrúi
Framsóknarflokksins í Kópavogi.
SVEINN
GAMALÍELSSON
✝ Sigurður Jónssonfæddist í Reykja-
vík 21. maí 1930.
Hann lést á heimili
sínu 1. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Jón Ei-
ríksson loftskeyta-
maður og Ingibjörg
Gísladóttir húsmóðir.
Systkini hans eru Ei-
ríkur og Sigurborg.
Sigurður kvæntist
12. júlí 1952 Þóru T.
Ragnarsdóttur, f. 24.
febrúar 1931. Þau
eignuðust fimm börn,
sem eru: 1) stúlkubarn (fætt and-
vana) 6. apríl 1953. 2) Ragnar Ólaf-
ur, f. 6. mars 1955, maki Sigrún
Ögmundsdóttir, börn þeirra eru
Erla, Þóra Lilja og Svanberg Ingi.
3) Ingibjörg, f. 3. febrúar 1956,
börn hennar eru Sigurður, Rann-
veig Þóra og Davíð Þór. 4) Lára
Björk, f. 4. ágúst 1957, maki John
Lee Elkins, börn þeirra eru Svein-
björg Veronika, Sara
Rebekka, Christoph-
er Brian og Ólafia
May. 5) Guðrún Jóna,
f. 22. september
1958, maki Reynir
Ástvaldsson, börn
þeirra eru Sóley,
Harpa María, Ingi
Þór, Reynir Gunnar
(látinn) og Ástvaldur
Kristján. Einnig ólu
Sigurður og Þóra
upp 6) Sigurð, dótt-
urson sinn. Langafa-
börnin eru fjögur:
Sindri Snær, Kristinn
Esra, Tinna Karen og Kári Freyr.
Fyrstu starfsár sín var Sigurður
til sjós sem loftskeytamaður. Hann
var rafvirki að mennt og meiri-
hluta starfsævi sinnar vann hann
við sölu og þjónustu fjarskipta- og
fiskileitartækja.
Útför Sigurðar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Þessar laglínur hljóma í huga mér
er ég sest við að skrifa minningarorð
um ástkæran tengdaföður minn, Sig-
urð Jónsson, sem lést 1. mars sl.
Það er ótrúlega stutt milli lífs og
dauða. Við vitum að dag einn skiljast
leiðir en erum aldrei viðbúin að ást-
vinur sé hrifinn frá okkur fyrirvara-
laust. Sitjum eftir berskjölduð með
brjóstið fullt af sorg, söknuði og
minningum. Sigurður var sérlega
traustur og umhyggjusamur fjöl-
skyldumaður, hann var kletturinn
sem stóð af sér alla storma og áföll.
Allir gátu treyst á hans stoð og
styrk. Sigurður og Þóra voru sérlega
samhent hjón, það leyndi sér ekki að
milli þeirra ríkti vinátta og virðing
ásamt ástinni sem þau báru greini-
lega til hvort annars. Á yngri árum
byggðu þau sér sælureit í Skorradal,
þar undu þau öllum stundum og síð-
ustu sumrum að mestu leyti. Sigurð-
ur var hár og glæsilegur maður,
hafði skemmtilega frásagnarhæfi-
leika, kom vel fyrir sig orði, sérlega
spaugsamur og gat gert grín að sjálf-
um sér. Hann hafði ákveðnar skoð-
anir og stóð fast á þeim hvort sem
aðrir voru sammála eða ekki. Ég
kom í fjölskylduna fyrir 23 árum og
mætti frá fyrstu tíð hlýju og velvild.
Viðmót Sigga og Þóru var slíkt að
mér hefur liðið eins og ég væri dóttir
þeirra. Sigurður var mjög barngóður
og hændust flest börn að honum.
Hann var vinsæll og virtur meðal
barnabarnanna sem leituðu óhikað
til hans ef þau vantaði ráð eða visku.
Afi gat ávallt hjálpað á einhvern
hátt. Börnin okkar Ragnars voru svo
lánsöm að búa í mikilli nálægð við
Sigga afa og Þóru ömmu, því er
skarðið stórt en minningarnar þeim
mun meiri.
Ég vil þakka Sigga, mínum kæra
tengdaföður, samfylgdina. Ég trúi
að hann taki á móti mér með bros á
vör og glettnum athugasemdum er
minn tími kemur.
Elsku Þóra mín, þinn missir er
mestur, ég bið guð að styrkja okkur
ástvinina í sorg okkar.
Takk fyrir allt, elsku vinur.
Þín tengdadóttir,
Sigrún.
Það fyrsta sem mér dettur í hug
þegar minnst er á afa er hláturinn og
hvernig bumban hristist þegar hann
hló. Besta minningin er frá Birki-
teigi 12 þegar hann hleypti
köngulónum inn á kvöldin svo þær
þyrftu ekki að sofa úti í kuldanum.
Ein áramótin þegar ég var lítil létu
afi og pabbi mig kveikja í flugeldi, ég
man að ég grét „þangað til hann
sprakk“ en þeir hlógu.
Takk, afi minn, fyrir allar stund-
irnar sem við áttu saman og takk fyr-
ir allar góðu minningarnar sem þú
skildir eftir! Ég elska þig, afi minn,
nú ertu engill.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín sonardóttir,
Erla.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Það er svo margs að minnast og
hvar á að byrja? Þú varst alltaf til
staðar, til að ræða málin, til að taka
þau alvarlega, en sjá að ekkert er of
alvarlegt til að ekki megi sjá ljósa
hlið á tilverunni. Hjarta þitt var svo
stórt. Þú varst fastur fyrir í skoð-
unum þínum en opinn fyrir sýn ann-
arra, heiðarleiki skipti þig öllu. Hlý-
leika þínum fylgdi alltaf góðlátleg
stríðni og stutt var í hlátur og kímni.
Heimili ykkar Þóru var og verður
heimili hlýleika, enda reist af sam-
hug ykkar beggja. Svo ekki sé talað
um Þórukot þar sem sumarparadís
var í sífelldri byggingu og ætíð hug-
myndir um breytingar og endurbæt-
ur. Þetta var ykkar griðastaður þar
sem tekið var vel á móti öllum. Þótt
farið væri að síga á seinni hluta æv-
innar varst þú ekki á því að leggja
árar í bát og lifðir lífinu lifandi til
hins síðasta. Við viljum þakka fyrir
allar stundirnar sem við fengum að
eiga með þér. Það verður undarlegt
að heyra þig ekki segja lengur: Þú
ert alltaf velkomin og mundu svo að
fara varlega.
Við biðjum góðan guð að styrkja
og blessa Þóru og fjölskylduna.
Sigurborg og Berglind.
Hann pabbi dó í morgun. Ein-
hvern veginn komu orð Ragnars son-
ar Sigga vinar míns mér ekki að
óvörum. Um morguninn hafði ég,
einhverra hluta vegna, fengið yfir
mig mikla þörf fyrir að tala við vin
minn Sigurð Jónsson. Venjulega
hringdi ég í gsm-númerið hans.
Núna lét ég ekki nægja að hringja í
það heldur heimilissímann og gsm-
símann hennar Þóru líka. Ekkert
svar. Þar lét ég staðar numið og
hugsaði mér að hringja í vin minn
um kvöldið en Ragnar varð fyrri til.
Sigurður var glaðlyndur, átti til
hnyttin tilsvör, á stundum hrjúfur,
leiðst beinskeyttari framkoma en
flestum en undir yfirborðinu leynd-
ist viðkvæm og hlý sál.
Starfsvettvangur hans var við sölu
og þjónustu siglinga- og fiskleitar-
tækja fyrir íslenska flotann. Það var
á þeim vettvangi sem leiðir okkar
lágu saman.
Siglinga- og fiskleitartækjafram-
leiðandinn JRC var lengstum birg-
irinn hans Sigga. Einn umboðs-
mannafund JRC sat ég ásamt Sigga.
Þar kom skýrt fram hvílíkt traust yf-
irmenn marine-deildar JRC báru til
Sigga. Þeir kölluðu hann til til að
taka þátt í að útskýra það nýjasta
sem verið var að kynna. Fundurinn
endaði með huggulegu samkvæmi,
matur og drykkur vel útilátinn. Með
einu litlu atviki fékk Siggi stóran hóp
viðstaddra til að hlæja mikið. Einn
starfsmaður JRC í Amsterdam, ung
kona, var þarna í sínu fínasta pússi.
Á annarri öxlinni skartaði hún lit-
fögru fiðrildi, tattói. Einhver hafði
orð á fegurð þess. Hún gaf lítið út á
það en sagði: Ég er með annað. Siggi
var snöggur til, beygði sig og gerði
siglíklegan til að lyfta pilsfaldi henn-
ar um leið og hann spurði: Má ég sjá
hitt.
Þótt samverustundum hafi fækk-
að héldum við góðu sambandi sím-
leiðis og hittumst af og til á Skóla-
veginum, í Þórukoti eða Ráðagerði.
Um leið og Sigga er þökkuð sam-
fylgdin færum við Þóru og fjölskyldu
innilegustu samúðarkveðjur.
Finnur Jónsson og fjölskylda.
SIGURÐUR
JÓNSSON
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HANSÍNA ÞORKELSDÓTTIR
frá Siglufirði,
Freyjugötu 39,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 9. mars.
Unnur Einarsdóttir, Rafn Baldursson,
Guðrún Einarsdóttir, Hjörtur Páll Kristjánsson,
Þorkell Einarsson, Rut Marsibil Héðinsdóttir,
Gerður Einarsdóttir, Þorsteinn Sveinbjörnsson,
Ólafur Hjalti Einarsson, Sólveig Victorsdóttir,
Sveinn Ingvar Einarsson, Karin Margareta Johansson,
Pálmi Einarsson,
Jóhanna Einarsdóttir, Gísli Guðmundsson,
Ari Einarsson, Berglind Jónsdóttir,
Snorri Páll Einarsson, Elín Lára Jónsdóttir,
Unnur Helga Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.