Morgunblaðið - 12.08.2005, Qupperneq 37

bóndi á Kljá í Helgafellssveit. Kljá
er ekki landmikil jörð og hún gaf
takmarkaða möguleika til stórs bú-
reksturs. En fjölskyldan á Kljá var
samhent. Og með natni, dugnaði og
þrautseigju tókst þeim Magnúsi og
Halldóru konu hans að koma upp
með myndarbrag stórum barnahópi.
Heimilið var afar gestrisið og þau
hjón Magnús og Halldóra kunnu vel
að taka á móti gestum. Mér er of-
arlega í huga hlýjan og notalegheit-
in sem geislaði frá þeim hjónum.
Það leið öllum vel í návist þeirra.
Magnús var mjög léttur í lund og
bjó yfir einstæðri frásagnarlist.
Hann kunni svo vel að segja frá að á
góðum stundum myndaðist þéttur
hópur vina og kunningja í kringum
hann sem naut ótæpilega glettni
hans, vísna og sagna. Magnús var
minnugur og sagnabrunnur hans
virtist óþrjótandi. Og sögurnar hans
sagðar á svo leikandi léttan og lif-
andi hátt að allir hrifust af.
Magnús var einstaklega hjálp-
samur og góður sveitungi og ná-
granni. Hann sat um árabil í
hreppsnefnd Helgafellssveitar og
þótti þar tillögugóður. Hann naut
víðtæks trausts og var þekktur af
því að leggja ávallt gott og upp-
byggjandi til málanna. Magnús
barðist við sykursýki mestan hluta
ævinnar og mun því oft hafa reynt á
heilsuna og þrekið. En aldrei heyrð-
ist frá honum æðruorð. Það var
frekar hans hlutverk að telja kjark í
aðra. Magnús var einarður og heill í
öllum samskiptum og með ljúf-
mennskunni ávann hann sér virð-
ingu og vináttu samferðafólksins.
Eftir að þau hjónin komu í íbúð á
Elliheimilinu í Stykkishólmi var
Magnús mjög eftirsóttur í fé-
lagsskap eldri borgara. Hann hafði
gaman af að spila og lífsgleðin, glað-
værðin og glettnin lífgaði upp þá
sem nutu návistar hans. Móðir mín,
Laufey, bjó þar í næstu íbúð og ég
fann vel hve hún var þakklát og mat
mikils félagsskapinn og hið góða ná-
býli við þau hjón, Magnús og Hall-
dóru.
Við söfnumst ekki oftar í kringum
Magnús frá Kljá til að hlæja með
honum að sögum hans og glettni.
En minningin um góðan dreng lifir.
Minning um mann sem gæddi sam-
ferðafólkið bjartsýni og gleði og
sýndi sannan náungakærleik bæði í
orði og verki.
Halldóru, börnum þeirra hjóna og
fjölskyldunni allri sendum við ein-
lægar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Magnúsar Guðmundssonar
frá Kljá.
Ingibjörg Kolka
og Jón Bjarnason.
Mig langar að minnast kunningja
míns Magnúsar Guðmundssonar frá
Kljá með nokkrum orðum. Við nut-
um margra ánægjustunda saman á
efri árum, sérstaklega í Aftanskini,
félagi eldri borgara í Stykkishólmi.
Magnús var mjög félagslyndur og
óspar við að fylgja eftir og lífga þær
hugsjónir sem félagsskapurinn
hverju sinni bauð upp á. Hann lagði
drjúgan skerf við að gera gleðina
sem mesta.
Við Magnús ræddum oft saman
bæði um tilgang lífsins og um hve
auka mætti á hamingju manna og
þjóða ef allir legðu þar gjörva hönd
á plóginn. Eins um hve hið illa ætti
sér margar stoðir í tilverunni. Gott
bræðralag, einlægni og vinaleg sam-
skipti væru þeir þættir sem ættu að
gilda. Magnús mundi vel tímana
tvenna, erfiðleika áranna þegar
hann var að byrja þátttöku sína í
þjóðlífinu og síðan hversu mikið
tæknin útrýmdi átökum og ruddi
brautina til hagstæðari vinnu-
bragða.
Magnús átti sér góðan lífsföru-
naut. Þau drógu ekki af sér við að
koma börnum sínum á legg. Börnin
þeirra eru góðir borgarar landsins
og hefir gengið vel í lífinu foreldrum
sínum til mikillar gleði.
þakka Magnúsi frá Kljá hlý
handtök og góða samfylgd. Bið
honum blessunar á nýjum brautum
og fjölskyldu hans sendi ég sam-
úðarkveðjur og óska þeim alls hins
besta.
Árni Helgason.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. ÁGÚST 2005 37
MINNINGAR
✝ Iðunn Björns-dóttir fæddist í
Reykjavík, 16. des-
ember 1937. Hún
andaðist á heimili
sínu 25. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Björn
Ólafsson, forstjóri
og fyrrverandi ráð-
herra, f. 26. nóvem-
ber 1895, d. 11.
október 1974, og
Ásta Pétursdóttir, f.
1. desember 1906, d.
25. desember 1968.
Systkini Iðunnar eru: 1) Pétur, f.
22. maí 1930, maki Sigríður
Hrefna Magnúsdóttir, 2) Ólafur, f.
Systir Kristjáns er Áslaug Hall-
dórsdóttir Kjartansson, f. 16. apríl
1939, maki Björn Björnsson.
Börn Iðunnar og Kristjáns eru:
1) Edda Birna Gústafsson, f. 16.
febrúar 1958, búsett í Bandaríkj-
unum, gift Magnúsi Gústafssyni, f.
13. september 1941. Börn Helga
Pálsdóttir, f. 26. júní 1979, d. 12.
október 1983, og Birna Magnús-
dóttir Gústafsson, f. 4. ágúst 1995.
2) Halldór Kristjánsson markaðs-
fræðingur, f. 21. nóvember 1959,
búsettur í Reykjavík. 3) Björn
Kristjánsson viðskiptafræðingur,
f. 1. mars 1967, búsettur í Reykja-
vík.
Iðunn lauk verslunarskólaprófi
frá Verzlunarskóla Íslands árið
1955, og stundaði síðan framhalds-
nám við Briarcliff Junior College í
Bandaríkjunum.
Útför Iðunnar fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
1. janúar 1932, d.
1977, dóttir hans er
Sigríður Ólafsdóttir
Seager, og 3) Edda, f.
11. febrúar 1934, d.
1982.
Iðunn giftist 28.
september 1957
Kristjáni Georg Hall-
dórssyni Kjartans-
syni forstjóra, f. í
Reykjavík 22. júní
1934, d. 30. júlí 1999.
Foreldrar hans voru
Halldór Kjartansson
stórkaupmaður, f. 6.
nóvember 1908, d. 16. nóvember
1971, og Else Marie Nielsen, f. 27.
maí 1908, d. 11. desember 1971.
Ég hef verið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að þekkja hana Iðunni tengda-
móður mína í 15 ár. Hún var mikil
sómakona, framkvæmdastjóri stórs
og myndarlegs heimilis í næstum
hálfa öld. Það kom best í ljós þegar
við vorum eftir andlát hennar að
ræða um hvað þyrfti að gera að
Edda kona mín, dóttir Iðunnar,
sagði: „Nú vantar mömmu.“ Starfs-
vettvangur Iðunnar var heimilið.
Var vel að verki staðið, hvort sem
það var á Einimelnum eða austur í
bústaðnum á Þingvöllum.
Tengdaforeldrar mínir voru mjög
gestrisnir. Margir vinir þeirra og
barnanna urðu heimagangar sem
eiga góðar minningar frá ánægju-
legum samverustundum með fjöl-
skyldunni. Það hefur eflaust verið
eins með suma vinina og mig að
mér fannst ég alltaf njóta sérstakr-
ar umhyggju hjá Iðunni.
Ömmunni þótti afar vænt um
dótturdóttur sína, Birnu, og fylgd-
ist náið með henni. Þegar við send-
um myndir af Birnu frá Ameríku
urðu Kjarvalarnir að víkja af veggj-
unum. Það skemmdi ekki að stelpan
byrjaði snemma í ballett en amman
hafði sjálf lært ballett á sínum
yngri árum. Þegar Birna var 4 ára
gaf hún henni balletttáskó sem hún
hafði dansað í sjálf. Sú stutta fór
strax að æfa sig í skónum sem voru
mörgum númerum of stórir en allt
gekk það slysalaust og hún fékk til-
finninguna. Í haust fer Birna, sem
nú er 10 ára, að læra á táskóm og
mun örugglega njóta þjófstartsins
frá henni.
Iðunn var vel gefin kona sem
fylgdist vel með öllu sem var að
gerast. Þegar kom að stjórnmálum
var stefnan skýr. Hún fylgdi í fót-
spor Björns föður síns, var vel til
hægri og þoldi ekkert miðjumoð.
Það var alltaf gaman að tala við
hana. Hún hafði næma kímnigáfu,
var fljót til svars með góðri athuga-
semd, mildum hlátri eða sínu sér-
staka brosi.
Hún var föst fyrir. Fyrir nokkr-
um árum var Iðunn stödd í rúllu-
stiga í stórverslun í Boston. Skynj-
ar hún að eitthvað er verið að fitla
við handtöskuna hennar og sér að
seðlaveskið er horfið. Snýr hún sér
við, horfir hvössum augum á tvo
risavaxna, þeldökka menn fyrir aft-
an sig og segir: „You bad boys, give
me back my wallet“. Þetta varð hún
að endurtaka tvisvar. Þeir sáu sinn
kost vænstan að hlýða og skiluðu
henni veskinu.
Iðunn var ekki heilsuhraust og
heilsunni fór að hraka verulega fyr-
ir ári síðan. Á þessu erfiða tímabili
reyndist Halldór sonur hennar
ómetanleg hjálparhella. Í júní síð-
astliðnum þegar í ljós kom að hún
var með ólæknandi sjúkdóm var
engin uppgjöf. Hún barðist við of-
ureflið fram á síðustu stundu. Eins
og alltaf fór hún að undirbúa og
skrifaði niður af veikum mætti hin
ýmsu fyrirmæli sem okkur hefur
vonandi auðnast að fara eftir. Hún
vildi fá að deyja heima með fjöl-
skylduna hjá sér. Hjúkrun þeirra
Guðbjargar og Helga frá heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins
og aðstoð var ómetanleg hjálp til
þess að við gætum orðið við þessari
síðustu ósk Iðunnar.
Iðunn og Kristján voru góð og af-
ar samhent hjón sem máttu ekki
hvort af öðru sjá. Mér fannst þau
alltaf jafn ástfangin. Kristján bjó
við heilsuleysi til margra ára en Ið-
unn hjúkraði honum af einstakri
fórnfýsi. Ég veit hvað Iðunn hefur
saknað Kristjáns mikið síðan hann
dó en nú er hún Addý komin aftur
til hans Tedda síns.
Ég vil koma því á framfæri hvað
Iðunn var þakklát fyrir hvað Ás-
laug mágkona og læknarnir Árni
Tómas Ragnarsson og Niels
Christian Nielsen reyndust henni
vel. Við biðjum góðan Guð að
styrkja bræðurna Halldór og
Björn, Eddu mína og Birnu dóttur
okkar í sorg þeirra.
Blessuð sé minning Iðunnar
Björnsdóttur.
Magnús Gústafsson.
Hetjan er fallin. Elskuleg mág-
kona mín, Iðunn eða Addý eins og
hún var ávallt kölluð, er látin, rétt
rúmum mánuði eftir að hún greind-
ist með ólæknandi krabbamein. Við
sem eftir lifum skiljum ekki hvernig
hægt er að mæta dauðanum með
þvílíkri reisn eins og hún gerði.
Veikindastríðið var stutt en samt
langt ef maður hugsar til baka; eilíf
þreyta, höfuðverkur og hiti sem
hrjáðu hana. En því miður fundu
læknarnir ekki hvað var að fyrr en
of seint. Með okkur Addý tókst
mikil vinátta; hún var ekki bara vin-
kona heldur traustur vinur sem
aldrei brást. Þegar maður sest nið-
ur og ætlar að skrifa er hugurinn
fullur af minningum sem aldrei
gleymast. Við fjögur, Bjössi, Teddý
bróðir og Addý, áttum ógleyman-
legar stundir hvort sem var syngj-
andi í Austurstræti Kasper, Jesper
og Jónatan eða samverustundir er-
lendis. Eitt sinn vorum við stödd í
Sviss og hafði „porterinn“ á hót-
elinu verið mjög hjálplegur við okk-
ur og var ákveðið að gefa honum
100 franka. Teddý afhenti honum
seðilinn og var ekið af stað. Er við
litum við sáum við hvar porterinn
hljóp á eftir bílnum og veifaði sí-
fellt. Við bara brostum og veifuðum
á móti. Er út á flugvöll kom kom í
ljós að Teddý hafði rétt honum
1.000 franka! Eftir það var alltaf
sagt við hann: Mundu að setja upp
gleraugun.
Sumarbústaðurinn þeirra á Þing-
völlum er dýrlegur staður og þar
eyddu þau öllum sínum stundum
saman. Þau gróðursettu hundruð
trjáa og enginn staður er jafn frið-
sæll og fallegur. Þegar heilsa bróð-
ur míns brast sýndi Addý hvað í
henni bjó. Var hjá honum og hjúkr-
aði honum öllum stundum. Eftir að
Teddý lést sýndi hún styrk sinn og
mátt og eyddi tíma sínum í sum-
arbústaðnum, hvort sem það var
með fjölskyldunni eða þá ein. En
því miður komst hún aldrei í sumar.
Í maí sl. fór hún í 75 ára afmæli hjá
Pétri bróður sinum. Hún var mikið
veik þá, en henni var mikill léttir að
hafa farið.
Börnin okkar gátu alltaf leitað til
þeirra hjóna er við vorum stödd er-
lendis. Addý var eins og önnur
móðir þeirra. Halldór sonur hennar
flutti á Einimelinn er hún var orðin
mikið veik.
Hann annaðist hana eins og besti
sonur og stóð 24 tíma vakt. Edda
Birna og Magnús búa í Bandaríkj-
unum og Birna litla, barnabarn
Addýjar, var sólargeislinn.
Addý hafði því miður ekki treyst
sér til að fara utan síðastliðin þrjú
og hálft ár. Bjössi sonur hennar
hafði verið að vinna hjá Coca Cola
erlendis en flutti heim þegar Teddý
dó. Honum fannst hann þurfa að
vera nálægt móður sinni.
Addý fór í Kringluna fjórum dög-
um áður en hún dó til að velja sér
dragt sem hún nú verður jarðsett í.
Hún trúði að Teddý tæki á móti sér
og efast ég ekki um það. Far þú í
friði Addý mín.
Mói bróðir,
Áslaug H. Kjartansson.
Elsku Addý mín.
Þá ertu farin frá okkur. Aðeins er
rúmur mánuður síðan þú greindist
með þennan banvæna sjúkdóm. Þið
Teddý reyndust mér alltaf mjög vel
og var Einimelurinn eins og mitt
annað heimili. Þegar mamma og
pabbi voru erlendis gátum við alltaf
leitað til ykkar og verð ég ævinlega
þakklátur fyrir allt sem þið gerðuð
fyrir okkur.
Það eru margir í dag sem standa
í þakkarskuld við ykkur hjónin. Þið
máttuð ekkert aumt sjá og gott
dæmi um það er þegar þið voruð
stödd erlendis. Ég held að það hafi
verið í Brasilíu að þið voruð í leigu-
bíl. Það var stoppað á rauðu ljósi,
þá sáuð þið lítið barn sem var að
betla. Teddý ákvað að gefa honum
seðil, opnaði gluggann og gaf
barninu. Allt í einu kom heill her af
börnum hlaupandi og leigubílstjór-
inn gaf allt í botn. Hann var ekki
sáttur og sagði að þetta mættuð þið
ekki gera og mættuð þakka fyrir að
komast lifandi út úr þessum ósköp-
um. Þetta væri ekki gert í þessu
landi og ef þetta kæmi fyrir aftur
myndi hann henda ykkur út úr bíln-
um. – Ég held að þessi saga segi allt
um hversu gjafmild þau hjón voru.
Teddý var með mikla bíladellu og
áttu þau hjón alltaf flotta bíla. Ég
var svo heppinn að geta fengið þá
lánaða eftir að ég fékk bílprófið og í
mínum vinahópi var ég alltaf látinn
redda bíl vegna þess að ég gat alltaf
fengið þá flottustu. Þegar Teddý
bróðir mömmu dó sá maður hvað
það var erfitt hjá mömmu að missa
eina bróður sinn, en þú stóðst eins
og klettur hjá henni og sá maður þá
ást og virðingu sem þið báruð hvort
til annars. Ég treysti mér ekki þá
til þess að skrifa nokkur orð en vil
kveðja ykkur núna.
Elsku Addý og Teddý, takk fyrir
allt sem þið gáfuð mér.
Halldór Kjartansson Björnsson.
Það er leitt að þurfa í dag að
kveðja til hinstu hvílu Iðunni
Björnsdóttur eða Addí eins og vinir
hennar kölluðu hana. Minningar um
gamla tíma koma til manns þegar
hugsað er tilbaka og horft 30 ár aft-
ur í tímann.
Sjö ára gamall gutti kynntist ég
Addí í gegnum Bjössa son hennar
og er hlýleiki hennar og jákvætt
viðmót eftirminnilegt. Ávallt glað-
lynd og brosandi, glaðværð sem
smitaði allt umhverfi hennar. Addí
var mikill liðsmaður og full hvatn-
ingar við alla skapaða hluti. Ég man
t.d. þegar við Bjössi og Siggi, eða
sr. Siggi eins og hann er kallaður í
dag, stóðum í mikilli kvik-
myndapródúksjón (á þeirra tíma
mælikvarða) og gerðum 20 mínútna
kvikmynd, Jón Bónda eða nútíma-
skopstælingu á James Bond. Addí
hafði óskaplega gaman af þessu og
þegar tökum var lokið á Þingvöll-
um, en þar fór lokauppgjör mynd-
arinnar fram, sagði hún að nú væri
þessu lokið og Hollywood næst á
dagskrá. Addí og Teddi bjuggu
börnum sínum Eddu, Dóra og
Bjössa fallegt og gott heimili,
studdu þau og leiddu í gegnum
æskuna og lífið. Addí var mjög stolt
og ánægð með þau í hvívetna. Stolt
og ákveðin. Sönn heimskona og
ávallt til reiðu búin að aðstoða eða
leggja lið ef hún hafði spurnir af
einhverju sem miður fór.
Ég er mjög þakklátur fyrir þann
hlýhug sem Addí sýndi mér og fjöl-
skyldu minni í orði og borði. Gest-
risni þeirra hjóna var einstök og
minnist ég sérstaklega allra gaml-
árskvöldanna á Einimel 7, þegar
góður hópur fólks safnaðist saman
og fagnaði tímamótum, og ánægju-
legra samvista á Þingvöllum en þar
höfðu þau byggt markvisst sann-
kallaðan sælureit fjölskyldunnar.
Kæra Edda og Dóri og elsku
Bjössi minn.
Innileg samúðarkveðja. Guð
blessi minningu Iðunnar Björns-
dóttur.
Ari Gísli Bragason og
fjölskylda.
IÐUNN
BJÖRNSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram eða
grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, fæddist, hvar og
hvenær hann lést, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í minningargreinun-
um.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað.
Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að
senda hana á myndamóttöku:
pix@mbl.is og láta umsjónarmenn
minningargreina vita.
Minningargreinar