Morgunblaðið - 03.11.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. NÓVEMBER 2005 41
MINNINGAR
✝ Elínborg HuldaParrish fæddist
í Hafnarfirði hinn
4. júlí 1964. Hún
lést í Ástralíu hinn
24. október síðast-
liðinn eftir erfið
veikindi. Hulda var
dóttir þeirra Sig-
rúnar Jónu Sigurð-
ardóttur, f. 12.9.
1942, og Jóns Parr-
ish, f. 19.2. 1943.
Sigrún og Jón
skildu. Bræður
Huldu eru Guðjón
Robert Parrish, f. 19.7. 1962, og
Sigurður Svavar Parrish, f. 16.2.
1966.
Dóttir Huldu er
Sue-Anne Parrish,
f. 28.11. 1984, og er
sonur hennar Log-
an Dominic Elias
Brace, f. 4.5. 2001.
Hulda fluttist
ung með foreldrum
sínum til Ástralíu
og hefur búið þar æ
síðan.
Elínborg Hulda
var jarðsungin í
Ástralíu hinn 29.
október. Minning-
arathöfn um hana
verður haldin í Fríkirkjunni
Hafnarfirði í dag og hefst klukk-
an 15.
Elskuleg frænka hefur kvatt þetta
líf og haldið á vit hins óþekkta.
Hulda eins og hún var ávallt kölluð,
fæddist hér á landi elds og ísa sum-
arið 1964. Ung að árum eða nánar til-
tekið 1969 fluttist hún ásamt foreldr-
um sínum og bræðrum til Ástralíu. Á
þessum árum var Ástralía, í augum
fjölda ungs fólks, land tækifæra og
voru nokkuð margar fjölskyldur sem
tóku sig upp og fluttust þangað.
Hulda ólst upp með bræðrum sín-
um hjá foreldrum þeirra. Sigrún og
Jón skildu 1982 og í talsverðan tíma
eftir það hélt Hulda heimili hjá móðir
sinni.
Alltaf hélt hún góðu sambandi við
föðurömmu sína hér á Íslandi, Huldu
Guðjónsdóttir, sem nú saknar sárt
nöfnu sinnar. Hún kom m.a. hingað til
lands á sínum yngri árum og dvaldi
hjá henni og Hauki eiginmanni henn-
ar í tæpt ár. Hulda amma var líka
dugleg að heimsækja þau til Ástralíu
og dvaldist þar af og til í nokkra mán-
uði í senn.
Fyrir nokkru veiktist Hulda alvar-
lega og var fljótlega ljóst að hún
myndi ekki ná að sigrast á þeim veik-
indum. Æðsta ósk hennar var að geta
komið í sína síðustu heimsókn til
landsins sem hún hafði flust frá svo
ung, og hafa með sér í för dóttur og
dótturson. Hana langaði til að sýna
þeim landið sitt og kynna þau fyrir
ættingjum sínum hér.
Með mikilli elju og dugnaði tókst
henni að láta þá ósk rætast og komu
þau hingað í sumar og dvöldu hér í
einn mánuð.
Var þessi ferð þeim til mikillar
ánægju og gleði okkar ættingjanna
ekki minni að fá þau hingað til okkar í
heimsókn. Enda höfðu sumir aldrei
hitt þau og aðrir sjaldan. Áttum við
saman góðar stundir bæði í matar-
boðum og kaffisamsæti sem við héld-
um öll saman.
Á kveðjustund vottum við Sue-
Anne, Logan, Sigrúnu, Nonna,
bræðrum hennar Guðjóni Robert og
Sigurði Svavari, Huldu ömmu og
Hauki, ásamt öðrum ættingjum,
dýpstu samúð okkar.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um réttan veg
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt því þú ert hjá mér.
Sproti þinn og stafur huggar mig.
Þú býrð mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyrð höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Hvíl í friði, kæra frænka.
Fjölskyldan þín á Íslandi.
ELÍNBORG HULDA
PARRISH
Harmið mig ekki með
tárum,
þótt ég sé látinn. Hugsið ekki um
dauðann með harmi eða ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, lyftist sál
mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lífið gefur
og ég tek þátt í gleði ykkar.
(Kahlil Gibran.)
Góð vindlalykt og hnyttin tilsvör
voru það fyrsta sem ég tók eftir í fari
Óla þegar ég fór að vera heimagang-
ur á Ketilsbrautinni þegar við Ellý
vorum í gaggó. Þá vorum við rétt að
ÓLAFUR
ERLENDSSON
✝ Ólafur Erlends-son fæddist á
Jörfa í Kolbeins-
staðahreppi í
Hnappadalssýslu
24. apríl 1926. Hann
lést á sjúkrahúsi í
Tallinn í Eistlandi
hinn 17. október síð-
astliðinn og var
hann jarðsunginn
frá Húsavíkurkirkju
29. október.
verða unglingar en
þóttumst býsna full-
orðnar og hafa svör við
flestu. Óli fylgdist með
okkur sposkur og
skaut inn hnyttnum
tilsvörum.
Óli var mikill grúsk-
ari og ég man varla
eftir honum öðruvísi
en með bók í hendi –
og oft las hann eitt-
hvað fyrir okkur sem
honum fannst áhuga-
vert. Aldrei komum
við að tómum kofunum
þegar saga var annars vegar og held
ég að honum hafi oft fundist lítið til
koma um söguþekkingu okkar þótt
aldrei hafi hann orðað það sérstak-
lega. Hann glotti þó oft þegar hann
leiðrétti okkur um hin merkustu ár-
töl eða sögustaði. Hann tók innrás
vinkvenna Ellýjar inná heimilið með
stóískri ró, jafnvel þótt við höfum oft
verið full hávaðasamar. Aldrei minn-
ist ég þess að hann hafi reynt að siða
okkur til eða byrst sig á okkur. Við
vinkonurnar bárum það mikla virð-
ingu fyrir þeim Helen að ósjálfrátt
reyndum við að sýna okkar bestu
hliðar. Ég minnist þess að hann gerði
iðulega grín að því hversu löngum
stundum við eyddum fyrir framan
spegilinn inni á baði – og var víst full
ástæða til að gera athugasemdir við
það eins og allir þekkja sem umgang-
ast unglingsstúlkur.
Vissulega hafði Óli sínar skoðanir
á málefnum en aldrei reyndi hann að
koma þeim yfir á okkur – og ekki
minnist ég þess að hann hafi reynt að
hafa áhrif á val okkar í lífinu. Hann
virtist hafa þá trú á okkur að hann
leyfði okkur að marka okkar eigin
framtíð. Leiðir okkar Ellýjar lágu
saman fyrst í grunnskólanum á
Húsavík, síðan á Bifröst, síðar í
Verzló og svo loks í Háskólann. Ég
man hversu stolt Óli og Helen voru
við allar útskriftir Ellýjar og hversu
stoltur Óli var þegar hún söng á
Nemendamóti VÍ. Öll árin sem við
Ellý bjuggum saman við nám í
Reykjavík voru Helen og Óli tíðir
gestir og oftar en ekki var komið með
góða matarsendingu sem var vissu-
lega vel þegin af fátækum náms-
mönnum. En fyrir utan slíkan ver-
aldlegan stuðning þá vissum við
vinkonur Ellýjar að við ættum ætíð
stuðning þeirra hjóna vísan, slíkt
þurfti aldrei að orða, það var sýnt
með viðmóti og atlæti.
Óli var mikill afi og þau Helen voru
mjög stolt þegar barnabörnin fóru að
koma – og nú síðast barnabarna-
börnin. Þótt Óli hafi verið orðinn
heilsulítill nú undir það síðasta naut
hann þess að vera með fjölskyldunni
og þá ekki síst barnabörnunum.
Elsku Helen, Stella, Dunna, Ellý
og fjölskyldur. Vegur sorgarinnar er
vissulega langur og strangur en
hvorki ófær né endalaus. Missir ykk-
ar er mikill en minningin um ynd-
islegan eiginmann, föður, afa og vin
mun lifa áfram. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Heiðrún Jónsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna
tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
ÖRN EINARSSON
✝ Örn Einarssonfæddist í
Reykjavík 31. des-
ember 1947. Hann
lést af slysförum
hinn 20. október síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Reykholtskirkju 29.
október.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú
hljóta skalt.
(V. Briem.)
Það er erfitt að
finna orð á stundu sem
þessari og oft segja fá
orð meira en mörg.
Með þessum ljóðlín-
um vil ég þakka þér og
fjölskyldu þinni fyrir
þann tíma sem ég var
hjá ykkur í sveitinni.
Þessi tími var mér
mjög kær.
Elsku Sigríður,
Sigga, Einar Örn, Þórdís, Gunna og
aðrir aðstandendur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Megi guð
styrkja ykkur og hugga á þessum
erfiðu tímum.
Hildur B. Jónsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓSKAR KRISTJÁNSSON
útgerðarmaður
frá Súgandafirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardag-
inn 29. október.
Hann verður jarðsunginn frá Seltjarnarneskirkju
föstudaginn 4. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Suðureyrarkirkju og MS-félagið.
Aðalheiður Friðbertsdóttir,
Erlingur Óskarsson, Rósa Hrafnsdóttir,
Sigríður Óskarsdóttir, Hjörleifur M. Jónsson,
Kristján A. Óskarsson, Þórdís Zoëga,
Aðalheiður Ósk Óskarsdóttir, Benedikt Jónsson,
afa- og langafabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
MAGNEA KARLSDÓTTIR,
Borgarhrauni 30,
Hveragerði,
lést á heimili sínu föstudaginn 28. október.
Jarðsett verður frá Hveragerðiskirkju laugar-
daginn 5. nóvember kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á Minningarsjóð MND-félagsins.
Halldór Jónsson,
Elísabet Halldórsdóttir, Örvar Ólafsson,
Berglind Halldórsdóttir,
Hrafnhildur Halldórsdóttir
og barnabörn.
Elsku mamma okkar, tengdamamma og amma,
MARGRÉT G. MARGEIRSDÓTTIR,
áður til heimilis í Stífluseli 9,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
2. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Helga Ingibjörg Sigurðardóttir, Magnús E. Baldursson,
Helena Drífa Þorleifsdóttir, Atli H. Sæbjörnsson,
Þórarinn F. Þorleifsson, Hugrún Hrönn Þórisdóttir
og barnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
ÓLAFUR H. JÓHANNESSON,
Suðurtúni,
Álftanesi,
áður til heimilis í Borgarnesi, andaðist á Land-
spítalanum við Hringbraut þriðjudaginn 1. nóv-
ember.
Jarðarför hans fer fram frá Borgarneskirkju og verður auglýst síðar.
Börn hins látna.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
VALDIMAR BERNÓDUS OTTÓSSON,
Dalbraut 46,
Bíldudal,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Patreksfjarðar laug-
ardaginn 29. október, verður jarðsunginn frá Bíldu-
dalskirkju laugardaginn 5. nóvember kl. 14.00.
Jens H. Valdimarsson, Sandra She,
Ottó Valdimarsson, Margrét Hjartardóttir,
Bára Jónsdóttir, Óskar Magnússon,
Björn Jónsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.