Morgunblaðið - 03.12.2005, Side 40

40 LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
Gísli Thoroddsen fór tilIstanbúl ásamt eig-inkonu sinni, BryndísiHannah, fyrr í haust.
Þau fóru í ferðina með fleiri vin-
um, 10 manna hópur í allt. Hann
segir að ef hann hefði vitað fyr-
irfram hvernig myndi rætast úr
ferðinni hefði hann, jú, líklega
samt farið, hann myndi samt aldr-
ei fara aftur og það var engin
dýrðarsaga sem hann hafði að
segja.
„Á hverju horni biðu menn eftir
að snuða mann,“ sagði Gísli. „Það
setur óneitanlega blett á svona
ferð sem auðvitað er lagt upp með
að sé skemmtiferð. Maður var
snuðaður á veitingastöðum, í
leigubílum, á götumatsölustöðum,
já, bara alls staðar. Sem dæmi var
svona sölubás fyrir utan hótelið
þar sem hægt var að kaupa nokk-
urs konar kebab og ég fór þangað
einn daginn. Þá borgaði ég 18 lír-
ur. Daginn eftir fór ég aftur og þá
kostaði mjög svipaður skammtur 6
lírur!“
Hann segir þó að auðvitað sé
það upplifun að koma til staðar
eins og Istanbúl. Þetta sé svo allt
öðruvísi en allt sem við eigum að
venjast.
„Borgin er skítug og leiðinleg.
Maturinn er ekkert sérstakur, eig-
inlega hvorki góður né vondur. Ég
vissi af fólki í öðrum hópum sem
fékk matareitrun og ég veit ekki
hvað og hvað. Veðrið var leið-
inlegt, rigning og slydda allan tím-
ann, samt ekkert kalt en ekkert
hlýtt heldur.“
Ólíkt þjóðfélag
Gísli var spurður út í hvort þau
hefðu skoðað einhverja markverða
staði. „Já, við sáum Sofíu-kirkjuna
til að mynda, sem var nú byggð
áður en Ísland fannst, Bláu mosk-
una og þar rétt hjá er neðanjarð-
arvatnsgeymsla sem við skoðuðum
og það var auðvitað virkilega
skemmtilegt að sjá þetta. Við vor-
um með meiriháttar fararstjóra í
skoðunarferðunum, Þóra heitir
hún og er búsett í Aþenu. Við
fórum líka á markað þarna, sem
heitir Grand Bazaar og er í
hjarta gömlu borgarinnar. Þar
eru um 4.000 verslanir undir einu
þaki.“
Gísli bendir á að vegna þess
hversu ólíkt tyrkneskt þjóðfélag
sé okkar megi kannski alveg eins
gera ráð fyrir því að vera rændur
og að fólk verði að búa sig undir
að vera snuðað á öllum stöðum
áður en lagt er í ferðina. „Það er
eins og mönnum sé það bara heil-
agt þarna að ræna villu-
trúarmenn eins og þeim finnst
við vera.“
Gísli og Bryndís lentu einmitt í
því að farið var í hliðartösku
Bryndísar og stolið þaðan seðla-
veski. Vinur hans var líka rænd-
ur. „Þetta voru auðvitað ekkert

FERÐALÖG | HVAÐAN ERTU AÐ KOMA? | Ferðalag til Istanbúl fór ekki alveg eins og til var ætlast
Passa
vasana!
Ljósmynd/Bryndís Hannah
Hópurinn er hér staddur fyrir utan Top Kapi sem er höll soldánanna. Gísli er annar frá vinstri.
Bláa moskan í Istanbúl. Hópurinn var með afar góðan fararstjóra í skoðunarferðum sínum í Istanbúl.
Eftir Sigrúnu Ásmundar
sia@mbl.is
DAGLEGT LÍF
ATHOS er áhugaverður staður í
norðurhluta Grikklands. Þar er
samfélag munka sem hefur haldist
nær óbreytt í nokkrar aldir og kon-
um er bannaður aðgangur. Á staðn-
um búa 1.500 munkar, auk starfs-
manna kirkju og klaustra. Í þetta
einangraða samfélag karla geta
karlkyns ferðalangar fengið að-
gang gegn aðgangseyri en gisting í
klaustrunum í bænum er án endur-
gjalds. Alltaf eru einhverjir á ferð í
pílagrímsför á milli klaustra. Stað-
urinn er afar fallegur, eins og
greint er frá í grein í Berlingske
Tidende nýlega, en í Athos er m.a.
2.000 m hátt fjall, hið heilaga
Athosfjall.
Í grein Berlingske er nefndur há-
punktur ferðarinnar til Athos, þ.e.
heimsókn í Simonos Petra, klaustur
sem stendur í fjallshlíðinni og snýr
að sjónum. Klaustrið er eins og
króna á 100 m háum klaust-
ursveggjum. Klaustrið er ný-
uppgert en það er þúsund ára gam-
alt.
Til Athos er hægt að komast með
ferju frá Ouranoupolis sem er í
u.þ.b. tveggja klukkustunda rútu-
keyrslu frá Thessaloniki. Í Ouran-
oupolis er hægt að kaupa miða í
ferjuna á Pílagrímaskrifstofunni en
þangað fara konur bara í fýluferð.
Bara fyrir karl-
kyns ferðalanga

GRIKKLAND | Athos
www.athos.gr (á grísku)
www.inathos.gr (á ensku)