Fréttablaðið - 01.02.2004, Blaðsíða 21

manns, fugls og tökumanns ein-
faldlega of flókið fyrir hana. Flug-
maðurinn þurfti að öðlast fullkom-
inn skilning á fuglinum og geta séð
hreyfingar hans fyrir og þegar upp
var staðið var sterkur handleggur
tökumannsins besta tækið en hann
varð að geta fylgt fuglinum eftir
öllum stundum. Við máttum svo
alls ekki vera þyngri en 450 kíló en
með mönnum og öllum búnaði vor-
um við yfirleitt í kringum 445 kíló,
þannig að litlir og léttir flugmenn
voru mjög vinsælir hjá mér.“
Heimatilbúið snjóflóð
Perrin og félagar ferðuðust til
yfir 40 landa á fjórum árum við gerð
myndarinnar en verkið kostaði vita-
skuld mikla þolinmæði og biðin eftir
réttum tækifærum og skilyrðum
var oft löng. „Þetta var allt fyrst og
fremst háð veðri og maður varð
alltaf að huga að fegurð náttúrunn-
ar, auk þess sem gott veður og heið-
ur og blár himinn var ekki endilega
gott veður fyrir myndina. Fuglarnir
réðu svo auðvitað ferðinni og suma
daga vildu þeir alls ekki fljúga og þá
var ekkert við því að gera. Það þýddi
ekkert að skipa þeim fyrir verkum.
Svo áttu þeir það til að rjúka af stað
án þess að vélarnar væru tilbúnar
og þá misstum við bara af þeim.“
Stórbrotin náttúran kemur mikið
við sögu í myndinni og meðal þess
sem þar gefur að líta er tilkomumik-
ið snjóflóð í Alaska. „Við biðum í tvö
ár eftir snjóflóði og þegar við vorum
á einum stað þá féll flóð annars stað-
ar þannig að á endanum bað ég
menn um að fara upp í fjallið með
dínamít og búa til snjóflóð. Þetta var
ómögulegt öðruvísi.“
Náttúran segir sögur
Perrin framleiddi heimildar-
myndina Microcosmos fyrir
nokkrum árum en þar er kafað ofan
i heim skordýranna og næsta verk-
efni hans verður að fara með töku-
vélarnar undir yfirborð sjávar en
hvað veldur því að náttúran er hon-
um jafn hugleikin? „Ég hef áhuga á
náttúrunni og þá aðallega því hvern-
ig við getum skoðað hana og lýst
henni. Eina tungumálið sem ég tala í
raun og veru er tungumál tökuvélar-
innar og í náttúrunni leynast margar
sögur sem mig langar að segja.
Mannleg afskipti af náttúr-
unni eru stundum mjög
slæm og á frönskum náttúrugripa-
söfnum er heilt gallerí af útdauðum
dýrum og á hverju ári bætast ný í
safnið. Okkur ber því að varðveita
það sem við höfum og við verðum að
huga að umhverfinu. Ef umhverfið
er í jafnvægi er dýrunum óhætt að
eilífu en í hvert sinn sem við hrófl-
um við náttúrunni erum við að eyða
svo miklu. Jörðin er ekki bara okkar,
hún er líka svæði allra hinna og á
einni öld höfum við eytt meiru en á
hinni löngu sögu jarðarinnar saman-
lagðri.“
Perrin stefnir að því að hefja
könnun hafdjúpanna í apríl. „Við vit-
um minna um hafið og allar tegund-
ir þess en nokkuð annað náttúrufyr-
irbæri. Það eru því ótrúleg ævintýri
framundan þar sem við þekkjum yf-
irborðið en vitum ekkert um það
sem kann að leynast í djúpinu.“
Lífsnauðsynlegt að taka
áhættu
Gerð heimildarmynda af
þessu tagi er gríðarlega kostnað-
arsöm en finnst Perrin hann vera
að taka óþarfa fjárhagslega
áhættu með þessu starfi? „Þetta
er áhættusamur bransi og ég er
líklega svolítið geggjaður en það
versta sem ég veit er að sitja að-
gerðalaus og sleppa því að gera
eitthvað. Ég tek áhættur þar sem
ég á bara þetta eina líf og ég verð
því að fylgja því góða eftir og er
alveg sama um áhættur. Ég er
líka alltaf að læra eitthvað nýtt,
hvort sem ég er að eyða þremur
árum í að skoða skordýr, fjórum í
að elta fugla eða gera pólitískar
myndir. Ég er alltaf að berjast og
þó ég sé orðinn rúmlega 60 ára á
ég ekki bara eitt líf, heldur fleiri
tugi lífa. Ég lifi í gegnum vinn-
una mína. Bankarnir þurfa líka
alltaf á viðskiptavinum að halda
og ég held að ég sé góður við-
skiptavinur.“
Leikurinn er hvíld
Perrin er ekki síður þekktur
sem leikari en leikstjóri og á að
baki hlutverk í yfir 100 myndum.
Hann er enn að leika og lítur á það
sem hvíld. „Ég tek að mér eitt og
eitt hlutverk og það er eins og að
fara í frí. Aðrir fara að veiða eða
gera eitthvað álíka til að slappa ef
en ég fer og leik í kvikmyndum. Þá
fæ ég frí frá hugmyndafluginu og
hugsa ekki um bankana. Ég verð
algerlega frjáls.“
Cinema Paradiso er langþekk-
tasta mynd Perrins á Íslandi en
þar lék hann aðalpersónuna, Toto
litla, á fullorðinsárum. „Ég minnist
þessarar myndar með miklum hlý-
hug enda er þetta hlý mynd. Hún
er jafn góð og raun ber vitni þar
sem viðfangsefni hennar er ekki
ítalskt heldur alþjóðlegt. Það geta
allir, alls staðar, sett sig í spor
Totos litla og myndir verða einmitt
alþjóðlegar þegar þær taka stað-
bundna atburði og gera þá að-
gengilega öllum. Myndir eru ekki
alþjóðlegar vegna þess að við-
fangsefni þeirra er alþjóðlegt,
heldur þvert á móti. Þetta er auð-
vitað alger mótsögn við
Hollywoodkvikmyndagerðina sem
er ekki svo slæmt.“
thorarinn@frettabladid.is
21SUNNUDAGUR 1. febrúar 2004
FARFUGLARNIR
Jacques Perrin er heillaður af fuglum og eyddi fjórum árum í að elta farfugla yfir hnöttinn
þveran og endilangan. Afraksturinn er heimildarmyndin Heimur farfuglanna en Perrin og
félagar notuðu 450 kílómetra af filmu við gerð myndarinnar sem er þó einungis 1,5
kílómetri að lengd. Perrin býr í Normandí í Frakklandi ásamt fjölda fugla og þar á meðal eru
15 pelíkanar. „Ég fer með þá á ströndina, þar sem bandamenn gerðu innrásina í seinni
heimsstyrjöldinni, í það minnsta einu sinni í mánuði. Ég þarf alveg að hugsa um þá en ég er
orðinn rúmlega sextugur og þeir eiga örugglega í það minnsta 15 góð ár eftir, þannig að ég
vona bara að ég tóri nógu lengi svo ég þurfi ekki að láta þá frá mér.“