Fréttablaðið - 21.02.2004, Qupperneq 56

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
Laugardaga kl. 10:00 - 18:00 | Sunnudaga kl. 12:00 - 18:00 | Mánudaga - föstudaga kl. 10:00 - 18:30 | www.ikea.is
ÍS
LE
NS
KA
A
UG
LÝ
SI
NG
AS
TO
FA
N
EH
F/
SI
A.
IS
IK
E
23
30
9
01
.2
00
4

©
In
te
r
IK
EA
S
ys
te
m
s
B.
V.
2
00
3
Snjallar lausnir
Hvar er þvottapokinn
minn og handklæðið?
ANTONIUS hirsla,
þessi samstæða
3.990,-
Bakþankar
REYNIS TRAUSTASONAR
Þorpsaðall
Líf í þorpi er gjarnan eins ogsmækkuð mynd af þjóðfélaginu í
heild. Hvert byggðarlag á sinn kóng
og sitt hirðfífl að ónefndum stöllurum
og hirðmeyjum. Þeir sem vilja kynn-
ast lífinu eins og það er í stað þess að
lesa í línur í gegnum fjölmiðla ættu
að setjast að í þorpi og fylgjast
grannt með frystihússtjóra, oddvita,
sveitarstjóra og héraðslækni. Þeir eru
handhafar valdsins og elíta þorpsins
sem þorpararnir líta gjarnan upp til
af öfund og aðdáun í bland.
SMÁBÆR úti á landi var einmitt
með svona elítu sem myndgerðist í
matarklúbbi sem kom saman og
snæddi góðmeti einu sinni í mánuði
og kneyfaði öl með. Til að sinna and-
anum voru haldin kvæðakvöld endr-
um og eins þar sem lesin voru upp
tvö, þrjú ljóð þar til fólk sprakk á
limminu og setti Abba á fóninn og
drakk vodka af stút. Læknir þorps-
ins, einstaklega vandaður í sínu fagi,
var í innsta hring þorpsaðalsins líkt
og sveitarstjórinn sem kunni öðrum
mönnum betur að skipuleggja snjó-
mokstur og fara með tölur. Þeir
höfðu framan af vinsamlegt samráð
um eitt og annað og í forföllum leysti
læknirinn sveitarstjórann af og var
þá handhafi sveitarstjóravalds. Eng-
an þurfti til að leysa lækninn af. En
svo syrti í álinn og friðurinn í þorp-
inu varð sundur slitinn.
SVEITARSTJÓRINN hafði síðla
ljóðakvölds látið ósæmilega athuga-
semd falla um lækninn. Óvinátta
gaus upp og elítan klofnaði í fylking-
ar. Framan af var loft í bænum ein-
ungis lævi blandið en síðan versnaði
ástandið. Samkoma í matarklúbbnum
lenti í hreinu uppnámi eftir að sveit-
arstjórinn fleygði sviðakjamma í
andlit læknisins svo af hlaust
skráma. Í vikunni á eftir barst það
um þorpið með eldingarhraða að
læknirinn væri búinn að hengja upp
auglýsingu á stofu sinni með nöfnum
flestra þorpsbúa. Tveir dálkar voru á
plakatinu, annar með yfirskriftinni
„Friðaðir fuglar“ en yfir hinum stóð
„Fuglar sem má skjóta“. Nafn sveit-
arstjórans var efst í þeim dálki en
þar fyrir neðan röð bandamanna
hans. Sagnaþulir þorpsins héldu vart
vatni yfir þessum ósköpum og það
var stöðug umferð til læknisins þar
sem fólk fann sér minnsta tilefni til
að reifa krankleika þótt það væri í
raun að leita að nafni sínu á lista
læknisins. Verst þótti að vera ekki
nefndur á listanum.
SKÆRURNAR milli fylkinga hér-
aðslæknisins og sveitarstjórans
urðu smám saman að styrjöld og
náðu hámarki þegar læknirinn var
eitt sinn á ferð á Willy’s-jeppa sín-
um um aðalgötu þorpsins í sömu
andrá og sveitarstjórinn var á
göngu í gagnstæða átt. Læknirinn
snarbeygði í átt að sveitarstjóran-
um, sem náði á síðustu stundu að
kasta sér yfir garðvegg og forðast
jeppann. Sveitarstjórinn hætti og
flutti suður. Þá lentu presturinn og
læknirinn upp á kant.