Fréttablaðið - 27.06.2004, Blaðsíða 33

tjöruhreinsi, málningu og annað í
niðurföllin, því hreinsigeta þeirra
er takmörkuð.“
Vafasöm teikn á lofti
við vatnsbólin
Vatnsból Reykvíkinga eru í
Heiðmörk. Grunnvatnið, það sem
rennur í krönum borgarbúa, hefur
mælst hreint og bakteríulaust í
lengri tíma. Eftirlit er mikið, en
grunnvatnið kemur frá Bláfjalla-
svæðinu og rennur í nýju, gljúpu
hrauni en vatnið er laust við hvers
kyns aðskotaefni þegar því er dælt
upp.
„En við getum sagt að við sjáum
teikn á lofti þar sem byggðin er að
færast austar og Heiðmörk er jafn-
framt eitt helsta útivistarsvæði
Reykvíkinga,“ segir Lúðvík og vís-
ar til nýs hverfis á Vatnsendasvæð-
inu. „Við erum ekkert of hressir
með að fólk stundi útivist ofan á
vatnsverndarsvæðinu og erum á
bremsunum þegar við sjáum eitt-
hvað vafasamt í vændum, eins og á
fyrstu teikningum Norðlingaholts
þar sem gert var ráð fyrir tveimur
bensínstöðvum nálægt vatnsvernd-
arsvæðinu. Skoðum allar deiliskipu-
lagstillögur og eigum gott samstarf
í þeim efnum, látum skoðun okkar í
ljós ef við sjáum eitthvað sem vald-
ið gæti mengun. Nú er t.d. talað um
að auka aðgengi að ýmsum stöðum í
Heiðmörk, eins og hellum á miðju
vatnsverndarsvæðinu. Þar vilja
menn leggja veg og allir himinlif-
andi að loks verði eitthvað fyrir
ferðamenn að skoða. Vegafram-
kvæmdir á þessu svæði eru hins
vegar fráleitar margra hluta vegna
með tilliti til mengunarhættu, eins
og til dæmis olíuleka við bílveltur
eða bílslys.“
Stórborgarhávaði og
hrossatað í tonnavís
Þá er ógleymd hávaðamengun
sem fer vaxandi í borg með vaxtar-
verki. Sífellt fleiri kvarta við Um-
hverfis- og heilbrigðisstofu Reykja-
víkur um hávaða og segir Lúðvík að
þær kvartanir snúist ekki eingöngu
um háværan umferðarnið, heldur
boranir, sprengingar og vinnuvélar
sem breima langt fram á nótt.
„Á sumrin er unnið myrkranna á
milli og byrjað fyrir allar aldir að
bora og sprengja um helgar. Ég held
að kvartanir um hávaðamengun
haldist í hendur við mikla endurnýj-
un bygginga og gatnaframkvæmdir.
Hávaði má ekki fara yfir 55 desibel
til að þykja óþægilegur, en hávaði
við Miklubraut og helstu umferðar-
æðar er hátt yfir þeim mörkum.
Þolið er svo mismunandi. Við fáum
auknar kvartanir frá fólki sem flyt-
ur til Reykjavíkur frá dreifbýlinu
og er að átta sig á að það er flutt í
stórborg, með kostum og göllum.“
Lúðvík segir kvartanir vegna
Reykjavíkurflugvallar vera sjald-
gæfar, og að álverið í Straumsvík
hafi engin áhrif á lífið í borginni nú
á dögum. Þá sé enginn hættulegur
iðnaður í höfuðborginni eftir að
áburðarverksmiðjan hætti að fram-
leiða ammoníak í Gufunesi. Það séu
helst bensínstöðvar og olíubirgða-
svæðið á Granda sem gætu skapað
hættu með hugsanlegum sprenging-
um.
Þá hafi hestum fjölgað gríðar-
lega í Reykjavík á síðustu árum og
uppi sé tæknilegur vandi sem teng-
ist því hvað gera á við þær þúsund-
ir tonna hrossataðs sem safnast
fyrir á ári hverju.
Og rotturnar lifa góðu lífi í
skólpræsum borgarinnar þótt þeim
sé haldið niðri af meindýraeyðum.
Heitt vatnið gerir híbýlin notaleg
og nóg er að borða, en Lúðvík segir
reynt að sporna við notkun sorp-
kvarna í niðurföllum þar sem þær
fínhakki matarleifar og brytji ofan í
rotturnar.
Þess má svo geta í lokin að hver
Reykvíkingur losar sig við 270 kíló
af heimilissorpi á ári, fyrir utan til-
tekt í garðinum eða geymslunni, en
frá Reykjavík berast 30 þúsund
tonn af föstu sorpi á ári.
Niðurstaðan er þó sú að Reykja-
vík er borg sem verður sífellt
hreinni og er á góðri leið. Komin í
næstefsta þrep, segir Lúðvík.
thordis@frettabladid.is
SUNNUDAGUR 27. júní 2004 23
vaxtarverki
SKÓLPLEIÐSLA Í ELLIÐAÁM
Ofanvatnsleiðslur liggja út í Elliðaár og eiga að skila þangað regnvatni. Íbúar í nágrenni
Elliðaárdals eiga það til að hella málningu, olíu, fitu og sýrum í niðurföll gatna, sem þá
valda mengun í þessari vinsælu laxveiðiá.