Tíminn - 29.07.1973, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Sunnudagur 29. júll 1973.
,,Allt í gamni" á ferð um Ameríku:
„ÞIÐ ERUÐ FYRSTU ALVÖRUGLÆP-
ONARNIR, SEM VIÐ HÖFUM SÉÐ!”
„FERÐIN sem slik var
mjög vel heppnuð og alls
staðar höfum við verið
beðnir að koma aftur —
þá fyrir mun meiri pen-
ing,” sögðu þeir Ágúst
Atlason, Gunnar
Þórðarson, Helgi
Pétursson og Ólafur
Þórðarson — Allt i
gamni: Rió-trióið auk
Gunnars — i viðtali við
blaðamann Timans um
hljómleikaferðalag
þeirra félaga um
Bandarikin. ,,Það eina,
sem ekki kom vel út var
peningahliðin, en það
vissum við fyrir,” bættu
þeir svo við.
Þeir höföu fallizt á að segja les-
endum Timans ferðasöguna en
heim komu þeir síðasta dag júnl-
mánaöar, eins og skýrt hefur ver-
iö frá I blaðinu. Þessa dagana eru
þeir á leiö til Osló til upptöku á
hæggengri hljómplötu, sem þeir
munu gefa út i félagi við Fálkann,
h/f, en þeir vonast jafnframt til
aö hægt verði að koma plötunni á
norskan markað og veröa þvi
gerðar af henni tvær útgáfur,
textar annarrar á islenzku en
hinnar á ensku. Eins og komið
hefur fram i fréttum var gefin út
með þeim tveggja laga plata i
Noregi undir merkinu „Handslag
til Island” og rann allur ágóöi af
sölu þeirrar plötu i sjóðinn, sem
Norömenn stofnuðu, til uppbygg-
ingar Vestmannaeyja. EMI i
Noregi gaf út þá plötu, sem hefur
selzt vel með lögunum „Flakkar-
inn káti” (á norsku) og „Nonni
sjómaður” (á islenzku), og sýna
forráðamenn EMI þar i landi
mikinn áhuga á að gefa út stóra
plötu meö þeim. Enn sem komið
er hefur ekkert verið ákveðið með
þá plötu en linurnar ættu að skýr-
ast næstu daga eða vikur.
Skemmta ekki
framar hérlendis
I Noregi verða meö þeim hjónin
Þurlður Sigurðardóttir og Pálmi
Gunnarsson, sem einnig vinna að
gerðhæggengrar hljómplötu fyrir
Fálkann h/f. Samvinna verður
höfö um gerð platnanna tveggja,
þannig að Gunnar Þórðarson hef-
ur útsett lögin fyrir Þuriði og
Pálma og þeir fjórir syngja með
þeim, og svo mun Pálmi aðstoða
þá með bassaleik og með söng.
Hvað tekur svo við hjá „Allt i
gamni” þegar haustar, er allt á
huldu, en þaö veltur aö sjálfsögðu
töluvert á hvað gerist með norsku
útkomuna á plötunni. Það eina,
sem þeir félagar segja öruggt, er
að þeir eiga ekki eftir að
skemmta á árshátfðum, dans-
leikjum og öðrum skemmtunum
hérlendis á ný, nema e.t.v. i sjón-
varpi. A næstunni er væntanleg
tveggja platna albúm með „Allt i
gamni” og félögum, en þær plötur
eru afrakstur þeirra hljómleika,
sem þeir héldu i Austurbæjarbió i
Reykjavik i lok janúar sl.
Þeir hljómleikar voru auglýstir
og haldnir sem kveðjutónleikar
Rió-triósins á tslandi. Þegar þeir
voru haldnir var ætlunin að „Allt i
gamni” færi utan til Bandarikj-
anna i byrjun febrúar og yrði þar
i allt að hálf ár. En þá kom
skeyti...
Fyrst fékk
Robbi hugmynd
— Hver er forsaga þessa máls?
— (Þeir töluöu allir og þvi er
ekki ástæða til að tilgreina ein-
stök svörhér.) — Forsagan er sú,
að i fyrrasumar kynntumst við
ungum Bandarikjamanni, Robert
Force, þar sem hann var aö vinna
við uppgröftinn I Aðalstræti og
leitaöi þar Ingólfs Arnarsonar og
hyskis hans.Agúst var verkstjóri
þar, eins og frægt er oröið. Þá
vorum við að undirbúa ferð um
landið og þegar við komumst að
þvi, að þessi maður lék á svo-
kallaðan „dolcimer” auk annarra
hljóðfæra, þá ákváðum við að
bjóða honum með okkur i ferðina,
enda gæti hann orðiö okkur að
góðu gagni. „Dolcimer” er ann-
ars ameriskt strengjahljóðfæri,
upprunniö i fjöllum Appalasiu, og
likist langspili, enda sagði Róbert
á hljómleikunum: — Svo þegar ég
kom til tslands þá komst ég að
þvi, að ég var sá eini serri gat leik-
ið á langspil”.
Nú, á meðan á þessari ferð stóð,
ko.m fram sú hugmynd, aðallega
að hans frumkvæði, að við færum
svipaða ferð um Bandarikin og
skemmtum þá á háskólum viðs
vegar þar i landi. Okkur þótti
þessi hugmynd svo spennandi, að
við ákváðum að slá til ef mögu-
legt væri og svo fór Robbi út i
september, til að leggja grund-
völlinn að þessu. Við létum hann
hafa einhverja peninga, enda ætl-
aði hann eingöngu aö vinna að
þessu verki, og gerði hann það. I
upphafi sendi hann út einl900 bréf
til hinna ýmsu háskóla og
menntastofnana, þar sem hann
kynnti okkur og bauð viðkomandi
að halda með okkur hljómleika.
Hann fékk ágætar undirtektir
miðað við þann skamma tima,
sem var til stefnu enda ákveða
svona skólar yfirleitt með löngum
fyirvara hvað kemur til með að
gerast i félagslifi stúdenta það og
það áriö. Nema hvað, hann fékk
þetta I kringum 30 svör og af þeim
var strax hætt við um það bil
helming, þar sem annað hvort
var verið aö biðja um frekari
upplýsingar eða þá að viðkom-
andi skólar voru of langt i burtu,
þannig að ekki hefði borgað sig að
fara þangað.
Undirbúningsferð
á fullveldisfagnað
A meðan vorum við hér heima
aö undirbúa feröina, æfa fyrir
hljómleikana og svo framvegis.
Um mánaðamótin nóvember-des-
ember vorum við beðnir, af ís-
lendingafélaginu i New York og
Loftleiðum að skemmta á full-
veldisfagnaði þar i borg i kring-
um fyrsta desember. Við létum
Robba strax vita og hann gerði
strax ráðstafanir til þess að
lengja ferðina, svo að við gætum
séð örlitið við hverju við mættum
búast þegar ferðin mikla hæfist.
Svo spiluðum við fyrir Islendinga
og útlendinga i New York,
Washington og nágrenni og likaði
vel.
Þegar við komum heim héldum
við áfram undirbúningi ferðar-
innar, æfðum frekar fyrir hljóm-
leikana, unnum að gerð sjón-
varpsþáttanna og svo framvegis.
Þá allt i einu kom skeyti frá
Robba, þar sem hann sagðist
vilja biða með ferðina I eitt ár,
svo hægt væri að halda fleiri tón-
leika og undirbúa þetta öllu betur.
Hann hafði i upphafi lofað tölu-
verðum peningum og öðru, sem
siöar reyndist ekki rétt, en við
vildum ekki — af ýmsum ástæð-
um — hætta við ferðina,' enda
búnir að kveðja hér heima, tala
um sex mánaða ferðalag og svo
framvegis. En hvað sem þvi lið-
ur, þá var ferðinni seinkað og það
var kominn 29. marz, þegar viö
loks flugum héðan til New York.
Grænir passar
A meðan ferðin var á undirbún-
ingsstigi höfðum viö farið á milli
ýmiSsa aðila hér heima, til og
með opinberra, og reynt að fá ein-
hvern fjárstyrk, þvi okkur var
ljóst að þessi ferð yrði dýr og að
enginn stórkostlegur peningur
kæmi út úr henni. Hún hafði að
auki töluvert landkynningargildi
og þvi var það að undirlagi Ro-
berts Garrity, forstöðumanns
upplýsingaþjónustu Bandarikj-
anna hér að við fórum fram á svo
kallaða „græna passa” frá utan-
rikisráðuneytinu og þá hefði
bandariska sendiráðið séð um að
stimpla þá vel og vendilega, svo
að við þyrftum ekki að eiga i nein-
um erfiðleikum með atvinnuleyfi
og slikt. 1 fyrstu voru gefin góð
svör og fögur fyrirheit en þegar á
hólminn var komið fengum við
enga fyrirgreiðslu hérlendis, fór-
um út með okkar gömlu, bláu
passa, en þágum boð Loftleiða
um ókeypis ferðalag til og frá
New York. Loftleiðir hafa annars
reynzt okkur mjög vel i þessu
sambandi og veittu meðal annars
konum okkar mjög ódýra ferð til
Chicago, þar sem þær komu til
móts við okkur i byrjun mai.
Nú, þegar við komum til New
York fórum við strax og hittum
félaga okkar Robba, sem var i
smáborg rétt fyrir utan sjálfa
New York-borg og þaðan ókum
við rakleiðis til Harper College I
Binghampton i New York-fylki,
þar sem við héldum okkar fyrstu
skemmtun. Farartæki okkar var
gamall skólabill, sem við höfðum
keypt i New York fyrr um vetur-
inn, og var meðalhraði hans um
45 mílur á klukkustund.
Fyrirkomulag og
„alvöruglæponar”
Þessu hljómleikahaldi okkar
var annars þannig háttað, að við
héldum tveggja tima konsert,
sungum islenzk þjóðlög og
kynntum þau og sýndum lit-
skuggamyndir frá Islandi á tjaldi
bakvið okkur. A daginn tókum við
svo þátt i skólastarfinu, sóttum
tima i hinum ýmsu efnum og
töluðum við stúdentana um
islenzk viðhorf i viðkomandi
námsgrein. Við gerðumst sem sé
kennarar þarna og þótti til dæmis
viöeigandi að Agúst sækti tima i
meðferö afbrigðilegra barna.
Fyrir þetta fengum við svo 750
dollara.
Svona gekk svo ferðalagið, við
höfum I allt spilað á einum 15-16
stööum og fyrir 1000 manns að
meöaltali. Ekki voru það þó ein-
göngu skólar, sem við
heimsóttum, þvi eftir að hafa
spilaö þarna i Binghampton
fórum við til Louisburg i
Pennsylvaniu og spiluðum þar
fyrir vistmenn i Louisburg State
Pentitentiary, sem er fangelsi
fyrir ýmsa góðborgara. Okkur
var sagt að þarna væru eingöngu
Þeir félagar halda áfam æfingum i barnaskóla I Kópavogi, þar sem
vinstri: Ólafur, Helgi, Agúst, blm. og Gunnr. Þaö er hnakki Pálma Gunnarssonar, sem sér i I vinstra horni. —Timamyndir: Gunnar.