Tíminn - 29.07.1973, Blaðsíða 34

34
TÍMINN
Sunnudagur 29. júll 1973.
Klói segir fró
Eg geri Björn vondan
Ég er alveg
kolsvartur.
Jafnvel trýnið á mér
og veiðihárin eru svört.
Ég hef bæði veiðihár og
klær, af þvi að ég er
rándýr. Mér finnst
miklu fallegra að vera
með svart trýni og svört
veiðihár heldur en ljós-
rauð. Að minnsta kosti
finnast mér hundar með
svört trýni vera fallegri
heldur en hundar með
ljósrauð trýni.
Ég er bráðum
fullvaxinn. Og það er
orðið æðilangt siðan ég
var tekinn frá mömmu.
Ó, ég man, hvað ég grét
mikið þá, fyrsta kvöldið,
sem ég lá aleinn i körf-
unni minni.
Mamma min var
kolsvört alveg eins og
ég. En bræður minir
fjórir voru svartir og
grábröndóttir. Ég var
fallegastur. Þess vegna
var ég látinn lifa.
Svo var það einn dag.
Við vorum að leika
okkur eins og venjulega.
Mamma veifaði skottinu
og við reyndum að bita i
það og halda okkur
föstum. Mig grunaði
ekkert. En allt i einu
kom hvit hönd niður i
körfuna og greip mig.
Og ég heyrði Björn
segja:
,,Nei sko þennan.
Hann er kolsvartur. Það
er ekki hvitur blettur til
á honum. Þennan vil ég
eiga”.
Svo stakk hann mér i
frakkavasann sinn —
athugið hve ég var litill
þá — og fór með mig
heim til sin.
Ég grét mikið. Ég var
svo voðalega hræddur.
Ég vissi þá ekki, að það
var ekkert að óttast.
Björn er góður drengur.
Björn á mig. Hann er
tiu ára gamall. Hann er
skáti og gengur i skóla.
Við erum mjög góðir
vinir. Björn á lika
marga góða vini. Og ég
er lika góður vinur
þeirra. Þegar þeir koma
i heimsokn til Björns og
sitja hérna á rúminu
hans, þá eru þeir ósköp
góðir við mig. Þá fæ ég
oft graut i skálina mina
og stundum gefa þeir
mér mysuostinn ofan af
brauðinu minu. Ég er
nefnilega vitlaus i
mysuost.
En svo er það líka
annað, sem ég er alveg
vitlaus i. Það er rautt
kjöt. En það fæ ég helzt
aldrei. Björn segir, að
ég verði grimmur, ef ég
borða rautt kjöt. Og þess
vegna borða ég alltaf
fisk og mjólk. En fiskur
Og ég var ekki seinn á mér.
og mjólk er líka ágæt
kattafæða.
Nú ætla ég að segja
ykkur frá þvi, þegar ég
gerði Björn vondan. Það
er orðið svo langt siðan,
að það gerir ekkert til,
þótt ég segi ykkur frá
þvi núna. Við urðum
strax vinir aftur.
Björn lét mig einn
daginn hafa bolta til
þess að leika mér að. Ég
skemmti mér ágætlega.
Ég elti boltann. Hann
valt og valt og ég hljóp
og hljóp og ætlaði að
hremma hann. En hann
rann alltaf úr klónum á
mér. Og ég mátti elta
hann á ný. Stundum tók
Björn boltann og lét
hann hoppa hátt upp i
loftið. Og reyndi að
klófesta hann, þegar
Framhald á bls. 39.
DAN
BARRV
Enginn vafi. Þetta er frá ^Skipið^sem1
fyrri öldum, Hvellur Þetta þeir inn1'
er skipið, sem myndirna^fæddu muna |
eru af á heíÍisT-
jveggjunum.—
\\ "" ’
Heyrðirðu eitthvað,Vtú heyrðirhana
Hvellur? Rödd. ^ Hka, Éirikur. ^
Rödd úr fjarlægð,
Þið krjúpið ekki |yrir ™ neiur pu
mér eins og aðrir jarðac- þá fylgzt
búar.Þessiþjóðflokkur /með! okkur
verður vitrar eftir þvi^lengi?
>sem timarliðax
Já, þúsundir ykkar.^^f Það er
Ég er að verða gamall æitthvað að.
og gleyminn. _________
feiðimennirnir
eltu okkur. Við
erum vopnlausir.