Fréttablaðið - 19.09.2004, Side 16

16 19. september 2004 SUNNUDAGUR
Árni Johnsen hefur aldrei setið
auðum höndum. Þessa dagana er
hann að leggja lokahönd á bók, Í
lífsins melodí, sem kemur út
fyrir jólin hjá Eddu. „Þetta eru
smámyndir, atvik og sögur af
fólki, sambland af fyndni og
fróðleik, svona rétt eins og mað-
ur standi fyrir framan samkomu
og reyni að hafa ofan af fyrir
henni,“ segir Árni. „Bókin er af-
rakstur af tuttugu ára blaða-
mennsku og tuttugu ára stjórn-
málaferli. Í bókinni er nokkuð af
myndum sem tengjast sumum
þessara atvika. Stundum er at-
viki lýst í nokkrum línum og
skemmtileg mynd fylgir. Þannig
er bókin ekki beinlínis hefðbund-
in. Hún er á sinn hátt sagnaþula
eða sagnaflóð af léttara taginu.
Ég veit ekki um neitt neikvætt í
bókinni.“ Um þessar mundir er
Árni einnig að skila af sér nær
100 tillögum og hugmyndum í
ferða- og atvinnumálum fyrir
Vesturbyggð og Tálknafjörð á
Suðurfjörðum Vestfjarða. Einnig
er hann að vinna að ýmsum verk-
efnum í Suðurkjördæmi.
Líf Árna hefur verið við-
burðaríkt og sviptingasamt og
því engin furða að hann hefur
verið margbeðinn að skrifa ævi-
sögu sína. „Ég nenni ekki að
standa í því, ég yrði að slátra svo
mörgum og ég var ekki smíðaður
til þess,“ segir hann og hlær.
„Unglingar eiga ekki að skrifa
ævisögur. Ég hef fengið fjölda
tilboða, meira að segja frá er-
lendum bókaútgefendum. Ég skil
ekkert í því en svona er það nú
samt.“
Sigli eins og trillukarlarnir
Fram undan eru allmörg verk-
efni. „Jörðin snýst og ég snýst
með,“ segir Árni. „Ég er með
margt í takinu og af misjöfnum
sortum, svo vinnur maður bara
úr því. Lengst af var ég í ákveðn-
um störfum, stundaði blaða-
mennsku í tuttugu ár og sinnti
stjórnmálum í tuttugu ár og var
á föstum launum. Nú sigli ég um
sinn sjóinn eins og trillukarlarn-
ir, hef ákveðinn kúrs en er ekk-
ert að skýra nákvæmlega frá
honum að sinni. Mér var hent
fyrir borð, en náði að hanga á
borðstokknum glettilega lengi
með Guðs hjálp og góðra manna
og er óðum að hressast. Ég nýt
faðmlags fólksins í landinu. Ég
er að ljúka við bókina mína og er
með ákveðin verkefni sem eru
ólaunuð en munu gera gagn. Svo
er ég með fleiri bækur í smíðum,
þær eru komnar vel á veg en ég
á eftir að fínpússa þær. Sumt af
því er klárt menningarstarf. Ég
er með barnaplötu í sigti en þar
syng ég ásamt barnakór úrval
barnalaga frá síðustu fimmtíu
árum. Fleiri plötur eru svo vænt-
anlegar. Svo kemur bara í ljós
hverju þessara verkefna maður
siglir farsællega í höfn. Það
skiptir mig miklu máli að vinna.
Stundum hefur mér verið sagt að
ég vinni of mikið en ég kann ekk-
ert annað. Mér finnst líka
skemmtilegt að fara í verk sem
mönnum þykja erfið eða hafa af-
skrifað. Þá er ég í essinu mínu.
Alveg eins og vanur blaðamaður
sem unir sér best þegar hættan
eða pressan er mest.“
Þegar Árni er spurður hvort
honum hafi þótt skemmtilegra að
vera þingmaður eða blaðamaður
segir hann erfitt að gera upp á
milli enda hafi hann aldrei hætt
að skrifa. „Sem blaðamaður
hefur maður frítt spil, er varinn
og getur gert óhefðbundna hluti
og verið sjálfstæður og komist
upp með það. Þegar maður er
stjórnmálamaður voma gamm-
arnir yfir, ásamt úrtölufólkinu og
þeim óttafullu sem þola ekki ár-
angur og vilja kyrrt vatn, sem er
dautt vatn, en maður gengur fyr-
ir hvatningu þeirra jákvæðu og
þeir eru margfalt fleiri. Það er
mikil íhaldssemi ríkjandi á Ís-
landi og þar er áberandi hneigð
til að draga tennurnar úr þeim
sem þora og vilja í stað þess að
hvetja og fagna með þeim. Sums
staðar á landinu gengur maður
hreinlega inn í landnámsöld. Það
getur verið skemmtilegt út af
fyrir sig en er ekki búsældarlegt
til framtíðar. Við Íslendingar
verðum að koma okkur út úr
þessum rollugötum kerfisins sem
eiga ekkert skylt við hinar ær-
legu rollugötur sveitanna.“ Árni
er þó ekki alveg laus við rollugöt-
urnar eins og hann viðurkennir
því hann fer á fjall um helgina
með fjallmönnum Landmanna-
afréttar eins og hann hefur gert í
15 ár og er meðal annars að
skrifa grein um smölun fyrir
blaðið Merian, sem er National
Geographic þeirra Þjóðverja.
Einnig vinnur hann að grein um
Surtsey fyrir sama tímarit.
Sakna þingmennskunnar
Árni er fyrrverandi þingmaður
og segist sakna allra þeirra
starfa sem hann hefur unnið við.
„Ég hef kynnst fjölmörgum ráð-
herrum en einungis tveimur sem
hafa þolað að verða aftur
óbreyttir þingmenn. Þessir menn
eru Ragnar Arnalds og Svavar
Gestsson. Það truflaði Ragnar
Arnalds ekki í neinu að vera ekki
lengur ráðherra og Svavar
Gestsson mjög lítið, sem stafar
kannski af því að Svavar er ráð-
herra að upplagi og það fór hon-
um svo vel. Svo eru þingmenn
sem aldrei urðu ráðherrar en
skiluðu mun meiri árangri en
margir ráðherrar. Gott dæmi er
Geir Gunnarsson. Við unnum
lengi saman í fjárlaganefnd og
ég lærði mikið af honum. En ég
Þekki ekkert annað en bjartsýni
Árni Johnsen situr ekki auðum höndum, er að ljúka við bók og sinnir öðrum verkefnum.
Hann segir mótlæti vera besta skólann og segist taka lífinu með gneistandi fjöri.
ÁRNI JOHNSEN „Ég veit ósköp vel að meðferðin var ósönn en hún getur verið sönn fyrir þeim sem unnu að henni. En að fjalla 7.000 sinnum um mig á einu ári er eitthvað sem stenst ekki. Það sér hver heilvita maður.“
„Það truflar mig ekki að vera fyrrverandi þingmaður, en samt sakna ég þess því það hamlar því að ég geti unnið af fullu mögulegu afli fyrir mitt fólk og mitt kjördæmi.“
Allt mótlæti er plús
vegna þess að það
er besti skólinn. Ég hef upp-
lifað stórkostlega reynslu
þótt hún væri kannski ekki
það skemmtilegasta, en ég
kynntist frábæru fólki innan
múra og utan og hvað getur
maður annað en fagnað því
og glaðst? Það er svo lítill
munur á fólki þegar upp er
staðið, kannski einhver 5
prósent sérviska til eða frá.
Hitt eru sameiginlegar vonir
og þrár.
,,