Tíminn - 21.10.1973, Blaðsíða 15

Sunnudagur 21. október 1973
TÍMINN
15
Búðir vegavinnumanna á Skeiðarársandi.
Fimm ráðskonur elda ofan i vegavinnumennina á Skeiðarársandi.
Vinnudagur þeirra hefst klukkan sex á morgnana og honum lýkur oft
ekki fyrr en klukkan er langt gengin eliefu á kvöldin. Samt likar okkur
prýðilega, segja þær Sigurjóna Sigurjónsdóttir (t.v.) og Dóróthea
Emilsdóttir.
Seðlabankamenn spóka sig á brúnni yfir Núpsvötn og Súlu.
Helgi hafði lokið frásögn sinni.
— Það má segja , að Seðlabank-
inn hafi dregið saman nauðsyn-
legt fé til þessara framkvæmda,
en Vegagerðin jafnóðum grafið
það i sandinn, sagði Svanbjörn og
kimdi, en við þurfum samt
áreiðanlega ekki að sjá eftir þvi.
Fjárins hefur að miklu leyti
verið aflað með sölu rikisskulda-
bréfa. Alþingi samþykkti 1971-72
lög, sem heimiluðu útgáfu happ-
drættisskuldabréfa að upphæð 330
milljónir. 1 marzmánuði 1972 og
april siðastliðnum voru sam-
kvæmt þessari heimild seld
skuldabréf fyrir 230 milljónir
króna. Þau voru seld i bönkum og
sparisjóðum um land allt og seld-
ust upp á örfáum dögum.
Nú i seþ.ember voru svo sett á
markaðinn skuldabréf, sem svar-
aði þvi sem eftir var af heimild-
inni eða 100 milljónir. Salan hefur
verið öllu tregari en i fyrri skipt-
in, þannig að óseldir eru tveir
þriðju hlutar bréfanna. Ekki er þó
ástæða til þess að óttast, að þau
seljist ekki upp fremur en fyrri
daginn.
Fólki er mikill hagur að þvi að
kaupa þessi bréf, þvi að þau eru
annars vegar verðtryggð með
visitölu framfærslukostnaðar,
þannig, að þegar hinn tiu ára
lánstimi er á enda runninn fá
menn endurgreitt lánsféð að við-
bættri visitöluhækkun. Þannig
hafa þau bréf, sem út voru gefin i
april 1973 gefið af sér 14,8%.
Hins vegar er vonin um happ-
drættisvinning, þvi að ákveðið
var að hafa bréfin vaxtalaus en
draga þess i stað um myndarlega
happdrættisvinninga ár hvert.
Eigendur skuldabréfanna geta
þvi gert sér vonir um tvo vinninga
að upphæð ein milljón króna, einn
vinning á-hálfa milljón, tuttugu
eitt hundrað þúsund króna vinn-
inga og 250 tiu þúsund króna vinn-
inga.
Það fé, sem inn kemur með sölu
happdrættisskuldabréfanna, er
annars vegar ein megin stoðin
undir lokaframkvæmdunum á
Skeiðarársandi, sem koma öllum
landsmönnum til góða og hins
vegar er það hin ágætasta fjár-
festing að kaupa skuldabréf.
Það er ekki sizt athugunarefni
fyrir þá, sem vildu tryggja börn-
um sinum álitlega upphæð, þegar
þau komast á þann aldur, að þau
fara að huga að heimilisstofnun
eða langskólanámi eða einhverju
öðru, sem fjárfrekt er, að kaupa
handaþeim skuldabréf. Hér við
bætist, að það fé, sem lagt er i
skuldabréfin er skattfrjálst.
Hvernig væri að hafa skulda-
bréfin i huga, þegar farið verður
að huga að jólagjöfum? En þá er
betra að láta það ekki dragast
úr hömlu að kaupa þau, þvi að
þau munu án efa seljast upp inn-
an skamms.
Mikilleikur náttúrunnar
og mannanna verka
Þessu næst var enn á ný stigið
upp i bifreið og ekið út á sandinn
og skoðuð mannvirkin.
— Ég man þá daga, sagði Svan-
björn, þegar varla var til nokkur
brú á landinu. Ég er fæddur og
uppalinn á Akureyri og ég var vel
fullorðinn, þegar brú kom á Eyja-
fjarðsrá A þvi er enginn vafi, að
hringvegurinn verður öllum
landsmönnum til mikilla hags-
bóta. Það á þó ekki sizt við um þá
sem byggja Hornafjörð og syðri
hluta Austfjarða.
Við hljótum öll að taka undir
þessi orð Svanbjarnar. Á sumri
komanda verður hringvegurinn
opnaður og þá rætist það, sem
lengi var talið að aldrei yrði ann-
að en draumur.
Þennan dag skein sól i heiðiyfir
Skeiðarársandi og ekki bærðist
hár á höfði. Við okkur blasti stór-
Leiöangursmenn klifa um borö i ameriska drekann, sem ferjaöi þá yfir Skeiöará. Hann kemst leiöar
sinnar hvort heldur er á láöi eöa legi og hann fær ekkert stöövaö nema sandbleyta.
fengleg sjón. Allt um kring við-
átta sandanna, sem óðum eru að
gróa upp. Þar fer mosinn i broddi
fylkingar og kvislast fölgrænn um
þurra farvegi. Lengst i vestri
gnæfði Lómagnúpur, Skeiðarár-
jökull teygði svartar og úfnar
tungur suðui á sandana og að
baki honum hvassbrýndir Súlu-
tindar. Austanvert við skriðjökul-
inn risu Skaftafellsfjöll, gráblá i
sólsl ikjunni og lengst i austri Or-
æfajökull fannhvitur, svo að
stirndi á hann.
Hins vegar voru mannvirkin á
sandinum, að sönnu litilfjörleg i
samanburði við náttúrusmiðina,
en þó svo stórkostleg, að manni
hló hugur i brjósti, þvi að þau eru
sönnun þess, að við getum gert
fleira og meira en okkur hefur ór-
að fyrir, ef við viljum og leggj-
umst öll á eitt.
HHJ