Tíminn - 14.07.1974, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Sunnudagur 14. júll 1974.
með ungu fólki með ungu fólki með ungu
Mán-
aðar-
ferð
um
alla
Evrópu
fyrir
50
þús.
krónur
Rætt við f jóra
Evrópufara
Þótt viö notuðum aöallega venjulegar járnbrautir, voru þessar einnig I notkun, og þá aöallega til þess aö
flytja túrista upp á helztu sögustaöi.
Komnir heim, hressir og ánægöir. Ólafur G. Jónsson, Þórir B. Kolbeinsson, Tómas Ólafsson og Gunnar B. Guömundsson.
Viö skoöuöum fyrst i staö anzi mikiö af söfnum og turnum. Seinna
settum viöþá reglu, aö turnar yröu aö vera minnst 550 m. háir, til
þess, aö viö færum upp I þá. En úr þeim var oft gott útsýni eins og
þessi mynd ber með sér.
keyptum bkkur farfuglaskirteini,
sem eru alveg nauðsynleg, ætli
maður að búa á stúdentagisti-
heimilum á ferðum sinum. Járn-
brautarmiðinn sjálfur kostaði að-
eins 575 krónur danskar og gjald-
eyri fyrir honum fengum við
aukalega að fengnu vottorði
ferðaskrifstofa, að ekki væri hægt
að fá svona miða hérna. —
■ — Það, sem þessi miði síðan
felur I sér, segir Ólafur, er 50% af
fargjaldi lesta innan Danmerkur,
en slðan ferðast maður ókeypis
með hvaða lest sem er i hvaða
landi i Vestur-Evrópu sem er.
Þetta gerðum við undir lokin, en
fyrst vorum við nú ekki alveg
vissir, hvort þetta væri satt. —
— Hins vegar, ef maður ætlar
að fá svefnpláss i svefnvagni eða
einhver aukaþægindi, kemur fullt
gjald fyrir það. Miðinn gildir á 2.
farrými, en það er hvort sem er
ekki svo mikill munur á þvi, hvort
verið er þar eða á 1. farrými, að
við vissum ekki af þvi, að við vor-
um seztir inn á 1. farrými þegar
viö stigum inn i lestina i Kaup-
mannahöfn, segir Þórir, og hinir
hlæja stórum. —
— Það er ágætt að ferðast með
lestum, alla vega er það nýstár-
legt fyrir okkur, sem engar lestir
höfum, segir Tómas. Hins vegar
eru lestir i Evrópu allmisjafnar
að gæðum, þegar komið er suður
fyrir Alpana, vill brenna við, að
heldur séu þær óhrjálegár, gaml-
ir trébekkir og á ítaliu kom oft
fyrir að við urðum að standa, svo
fullar voru lestirnar þar.
— Mat er hægt að fá keyptan i
flestum, segir Þórir og er hann þá
framreiddur i sérstökum matar-
HP.-Reykjavik. — Segja
má, að allt nýjabrum sé
farið af ferðalögum ungs
fólks, sem og eldra til
útlanda, og þykir það
ekki i frásögur færandi,
þótt það bregði sér til út-
landa i lengri og
skemmri tima. Hins
vegar er hægt að ferðast
á ýmsan máta og það
var vegna nokkuð
nýstárlegs ferðalags
þeirra, að við ræddum
litillega við þá Tómas
Björn Ólafsson, sem er
úr Kópavoginum og Þóri
Björn Kolbeinsson, Ólaf
Gisla Jónsson og Gunn-
ar Benedikt Guðmunds-
son úr Reykjavik.
Höfðu þeir þá nýlokið
mánaðarlöngu ferðalagi
með járnbrautum um
stóran hluta Evrópu á
svonefndum Inter-rail
farmiðum, sem eru af-
. sláttarmiðar fyrir ungt
fólk undir tuttugu og
eins árs aldri.
— Þórir og ég lukum stúdents-
prófi núna I vor, og ákváðum, að
gera eitthvað til hátíðarbrigða,
t.d. og þá alveg sérstaklega að
fara eitthvað I ferðalag, segir
Ólafur. Strákarnir Gunnar og
Tómas ákváðu að skella sér með
og við fórum að athuga hina ýmsu
möguleika., á ódýrri ferð um meg
inland Evrópu. Við ætluðum fyrst
að reyna að leigja okkur bil, en i
flestum löndum þarf leigutakinn
að vera minnst tuttugu og eins ár,
svo að það gekk ekki. Hægt mun
samt að fá bil leigðan í Englandi,
en þá aðeins gegn einhverri allt of
hárri aukatryggingu, sem við sá-
um okkur ekki fært að borga. —
— Við komumst nú að þessu
með afláttarmiðana eftir ýmsum
krókaleiðum. Mamma þekkti
konu, sem þekkti konu, sem átti
strák úti I Noregi og hann hafði
víst eitthvað talað um þetta við
hana. Segir Tómas og hlær við. —
Þó höfðum við heyrt um svo-
nefnda Euro-rail-miða, en kom-
umst að því, að þeir væru aðeins
fyrir þá stúdenta, eða námsfólk,
sem búsett væri utan Evrópu.
Þeir giltu þannig ekki fyrir okkur.
— Ég skrifaði siðan út til
dönsku járnbrautanna og leitaði
upplýsinga um ódýrustu ferðir
milli borga á venjulegan hátt. Þá
sendu þeir þennan bækling með
upplýsingum um ferðirnar og við
tókum þvi tilboði náttúrlega
tveim höndum, segir Þórir. Og
það er að minu viti undarlegt, að
þeir skuli ekki vita af þessu á
ferðaskrifstofunum hér heima,
þvi við höfðum jú talað við þá og
beöið um fyrirgreiðslu. Kannski
gærða þeir ekki nein ósköp á
svona ferðamáta. —
— Þá var ekki eftir annað en að
koma sér út, sem var dýrasti
þáttur ferðarinnar, segir Gunnar,
— en áður en við fórum, komum
við við á skrifst. stúdentaráðs og
fengum stúdentaskirteini og