Tíminn - 20.12.1974, Page 13

Föstudagur 20. desember 1974.
TÍMTNN
13
Útgefandi Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm). Jón Helgason. Auglýsinga-
stjóri: Steingrimur Gislason. Ritstjórnarskrifstofur I
Edduhúsinu viö Lindargötu, simar 18300 — 18306. Skrif-
stofur f Aðalstræti 7, sfmi 26500 — afgreiðsluslmi 12323 —
auglýsingaslmi 19523.
Verð i lausasöiu kr. 35.00.
Askriftargjald kr. 600.00 á mánuði. Biaðaprent h.f.
„Glórulaust
tal"
Morgunblaðið hefur nú loks orðið við þeirri
áskorun Timans að taka myndarlega afstöðu gegn
þeim áróðri hins aðalmálgagns Sjálfstæðisflokks-
ins, að leggja eigi niður islenzkan landbúnað. Svo
myndarlega gerir Mbl. þetta, að Timinn getur
látið sér i réttu rúmi liggja, þótt það hnjóði i annan
ritstjóra hans i leiðinni. Það sýnir aðeins, að rit-
stjórum Mbl. hefúr ekki verið nógu ljúft að þurfa
að taka ákveðna afstöðu gegn Visi.
Þótt Mbl. hafi þannig gert hreint fyrir sinum
dyrum, verður ekki hið sama sagt um forustu-
menn Sjálfstæðisflokksins. Enginn af þingmönn-
um Sjálfstæðisflokksins hefur enn tekið opinber-
lega afstöðu gegn umræddum landbúnaðarskrif-
um Visis, svo að kunnugt sé. Ástæðan virðist
augljóslega vera hin sama og varð þess valdandi,
að það þurfti að margbrýna Mbl., áður en það gekk
hreint til verks. Þessi ástæða er sú, að ritstjóri
Visis á áhrifamikla skoðanabræður innan Sjálf-
stæðisflokksins, enda myndi hann ekki beita blaði
sinu i þessu máli, eins og hann gerir, ef hann vissi
sig ekki hafa sterkan bakhjarl. Hér er þvi ekki
eingöngu um að ræða eigendur Visis, heldur stærri
hóp áhrifamanna i Sjálfstæðisflokknum — og það
svo stóran hóp, að þingmenn Sjálfstæðisflokksins
veigra sér við að ganga á móti honum, eins og Mbl.
gerði lengi vel.
Hverjar eru svo þessar skoðanir Visis, er svo
mjög hafa vakið athygli? Þeim er lýst svo i for-
ustugrein Mbl. siðast liðinn miðvikudag:
,,í dagblaðinu Visi var eigi alls fyrir löngu vikið
að þvi, að það borgaði sig ekki fyrir fslendinga að
reka landbúnað. Samkvæmt kenningu blaðsins
eiga íslendingar að flytja inn allar landbúnaðar-
afurðir og þar af leiðandi að leggja niður bænda-
stéttina. Siðan á að reisa nokkrar álverksmiðjur
og nota hagnaðinn til kaupa á erlendum
landbúnaðarafurðum og i þvi skyni að greiða
bændum fyrir það viðvik að bregða búi. Og eflaust
yrði þessu dagblaði ekki skotaskuld úr þvi með
sams konar reikningslist að sýna fram á rekstrar-
tap i sjávarútvegi og setja siðan fram kröfur um,
að hann verði lagður niður og álverksmiðjur
reistar i staðinn.”
Hér er „um svo glórulaust tal að ræða”, segir
Mbl. enn fremur, ,,að það er varla svaravert.”
Vissulega er það rétt hjá Mbl., að hér er um
„glórulaust tal” að ræða, en það er hinsvegar mik-
ill misskilningur hjá Mbl., að raunar sé það ekki
svara vert. Væri slikum áróðri, sem rekinn er af
einu stærsta blaði landsins og öðru aðalmálgangi
stærsta stjórnmálaflokksins, látið ómótmælt, gætu
menn brátt farið að halda, að umræddar
kenningar ættu einhvern rétt á sér. Þess vegna er
það alvörumál, að það þurfti að hálfneyða hitt
aðalmálgangið til þess að taka ótviræða afstöðu
gegn skrifum Visis, og að þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins hafa enn látið þvi ómótmælt. Haldi
svo áfram, getur sá hópur innan Sjálfstæðisflokks-
ins, sem aðhyllist kenningar Visis, haldið áfram að
stækka. Þess vegna er umrædd þögn Sjálfstæðis-
flokksins alvörumál.
—Þ.Þ.
Joseph C. Harsch, The Christian Science Monitor:
Arafat er dýrkaður
líkt og Begin forðum
ísraelsmenn verða að semja við samtök hans
AUÐSÉÐ er af öllu, að við-
ræður tsraelsmanna og
Yassers Arafats, leiðtoga
Frelsishreyfingar Palestinu-
manna, hefjast hvorki nú né i
nánustu framtið, hver svo sem
árangurinn verður af umræð-
unum um Palestinu á þingi
Sameinuðu þjóðanna. Báðum
aöilum er allt of heitt i hamsi
til þess að svo megi verða.
Ein gild og brýn ástæða
veldur því, að Israelsmenn
ættu — þó ekki væri nema
hægt og hægt — að fara aö
venja sig við þá hugsun að
taka þátt I slikum viðræðum,
enda þóttþeir geti ekki til þess
hugsaö eins og sakir standa.
Þessi gilda og brýna ástæða
er, að friðsamleg sambúð
tsraelsmanna og Araba til
frambúðar er, var og verður
ævinlega þvi skilyrði háð að
flóttamennirnir frá Palestinu
fái sanngjarna og viðhlitandi
lausn sinna mála. Þeir hafa
orðiö að sæta þvi að búa I
flóttamannabúðum siðan áriö
1948, og á þeim hlýtur
raunverulegur og varanlegur
friður óhjákvæmilega að
stranda, unz þeim verður
gefinn kosturá samastað, sem
þeir geta fallizt á sem
heimkynni sitt. Þá verður
umfram allt að gera ánægða.
Þaö getur ekki liðizt öllu
lengur að láta þá afskipta-
lausa.
SAMHLIÐA ofannefndu
atriði verður að hafa hugfast,
aö vegna stefnu Israelsmanna
á liöinni tið er ekki um neinn
aðila að ræöa til þess að semja
i viö fyrir hönd flóttamann-
anna. Þessi mál horfðu annan
veg við, ef ísraelsmenn hefðu
stuðlað að þvi, að upp yxi ný
forusta Palestlnumanna
meðal Araba á vesturbakka
Jórdan, Gazasvæðinu og I
Israel sjálfu. Þá hefði getað
orðið til I stað skæruliðanna
samningsaðili, sem vanizt
hefði samskiptum við rlkis-
stjórn Israels.
En ekkert hefir verið
aðhafzt til þess að til yrði slík
forusta, sem komið gæti I stað
leiðtoga skæruliða. Arafat er I
raun eini Palestinumaðurinn,
sem nú nýtur virðingar og
trausts allra Palestinu-
manna, bæði þeirra, sem enn
dvelja I Palestínu, og eins
hinna, sem búa I flóttamana-
búðum vlös vegar I Arabarlkj-
unum.
ISRAELSMENN virðast
ekki gera sér grein fyrir þvi,
að þeir fara með rakaleysu I
eyrum Araba, þegar þeir kalla
félagana I Frelsishreyfingu
Palestinumanna „hermdar-
verkamenn”.
Arabar lita sem sé þannig á,
að skæruliðar Palestinu-
manna hafi tekið og taki sér til
fyrirmyndar baráttuaðferðir
og háttu skæruliða Gyðinga á
sinni tíð. Þessir skæruliðar
háðu harða baráttu gegn
Bretum sfðustu árin, sem þeir
fóru með umboðsvald sitt I
Palestlnu. Skæruliðarnir
ruddu brautina og komu þvl
með vissum hætti I kring, að
, unnt var að stofna ísraelsríki.
Arin 1947 og 1948 voru það
einkum tvenn ólögleg samtök
særuliða Zlonista, sem lögöu
til fréttaefni og spunnu sögu-
þráðinn I Palestlnu. Þessar
hreyfingar nefndust Irgun
Zvai Leumi og Harði
hópurinn.
ÞESSAR tvær hreyfingar
voru harðfengar, ófyrirleitnar
og sigursælar, og þær störfuðu
á margan hátt eins og her.
Þær beittu jöfnum höndum
sprengjuárásum, hermdar-
verkum og tilræðum við and-
stæðinga I stjórnmálum. Fáu
stærðu þeir sig jafn mikið af
og sprengjuárásinni á höfuð-
stöðvar Breta I Gistihúsi
Davlðs konungs.
Foringi stjórnarandstöð-
unnar I Israelska þinginu, eöa
hægri-sam takanna , er
Menahan Begin, sem var
foringi Irgun Zvai Leumi á
sinni tið. I augum Breta áriö
1947 var hann engu minni
hermdarverkamaður en
Israelsmenn telja Arafat nú.
AÐFERÐIRNAR, sem
Irgun Zvai Leumi og Haröi
hópurinn viðhöfðu þá og
skæruliöar Palestlnumanna
nú, voru alveg eins I höfuð-
dráttum og endurspegluðu
djúpstæða örvæntingu heillar
þjóðar. Aðferöirnar voru að
þvl leyti eins, að þær þröngv-
uðu þessari örvæntingu inn i
vitund annarra, og þær náðu
einnig I báðum tilvikum þeim
árangri, aö þær knúðu til
athafna, enda þótt aðrar og
sléttfelídari aöferðir heföu
brugöizt að þvl leyti.
Hermdarverk og ofbeldi
skæruliða ísraelsmanna ráku
á eftir Bretum að hverfa á
burt frá Palestlnu árið 1948.
Þær hröktu Araba einnig á
burt af þvi landi, sem
Zionistar höfðu ætlað og
ARAFAT
ætluðu Gyðingum að nema á
ný.
HALDA má fram með gild-
um rökum, að hermdarverk
og ofbeldi palestlnskra skæru-
liöa hafi neytt aðra Araba til
að minnast þeirra og viður-
kenna þá og stefnumið þeirra.
Eins má halda fram, að
ofbeldisverkin hafi náð athygli
Sameinuðu þjóðanna, útvegað
Yasser Arafat tækifæri til þess
aö tala máli slnu á vettvangi
samtakanna I New York og
fengið þvl áorkað, að hann sé
viðurkenndur sem talsmaður
allra Palestlnu-Araba.
VIÐURKENNA veröur
undanbragðalaust, að Arafat
er nú engu minni þjóðhetja I
augum Palestlnumanna en
leiötogar Irgun Zvai Leumi og
Harða hópsins voru I augum
Zionista fyrir einum manns-
aldri.
Vitanlega er erfitt og
óskemmtilegt fyrir ísraels-
menn aö brjóta odd af oflæti
slnu, en mörgum vinum þeirra
sýnist liggja I augum uppi, að
þeir verði einn góðan veður-
dag að setjast að samningum
við Palestínu-Araba. Ef þeir
ekki semja aö lokum og eiga
þátt I lausn á vanda flótta-
mannanna, hlýtur hver
styrjöldin óhjákvæmilega að
reka aöra óaflátanlega, og
þær styrjaldir halda áfram að
naga bæði efnahags- og
siðferöisrætur tsraelsríkis.