Fréttablaðið - 31.12.2004, Síða 52

1. Modest Mouse: Good News
for People Who Love Bad News
Modest Mouse braut
leið sína upp á megin-
strauminn með þess-
ari útgáfu og átti einn
stærsta slagara ársins
með Float On. Áður
vissu fáir hvaða hljóm-
sveit þetta væri, og enn færri að hún hélt
tónleika hér á landi fyrir troðfullum Gauk
árið 2001. Í dag fyllir hún tónleika á
stærstu tónleikastöðum í heimalandi
sínu, Bandaríkjunum. Hér gerðu liðs-
menn stór stökk í útsetningum og bættu
hinum ýmsu brögðum inn í tónlist sína
sem ekki höfðu verið áður, s.s. dixieland
blástursveit. Textar og lagasmíðar hafa
aldrei verið betri, meistaraverk.
2. !!!: Louden Up Now
Án efa tónleikasveit
ársins. Platan er líka
frábær þó að hún nái
ekki alveg að fanga
þann galdur að sjá
þessa 9 menn,
spriklandi á sviði. Það
var nánast eins og þessi sveit hefði orð-
ið til úr engu, því áður höfðum við feng-
ið fáar vísbendingar um að jafn skapandi
og spennandi rafrokksena væri að mót-
ast í New York. Það má eyða tíma í að
reyna að líkja þessari sveit við allt frá
James Brown, Can, Gusgus og Sonic
Youth. Betra er bara að sleppa því og
dansa. Partíplata ársins.
3. Brian Wilson: Smile
Loksins kláraði Brian
Wilson meistarastykki
sitt Smile, sem The
Beach Boys ætluðu að
gefa út árið 1967.
Reyndar gat kappinn
ekkert stuðst við þær upptökur sem
hann gerði með bræðrum og vinum sín-
um í Beach Boys vegna samningsmála
og allt er því nýtt, og hljómar þannig.
Meistarastykki sem hefði kannski breytt
tónlistarsögunni, hefði platan komið út
fyrir 37 árum síðan eins og til stóð. Það
er hrein guðsgjöf að hafa fengið þessa
plötu í hendurnar!
4. Cursive: The Ugly Organ
Þriðja plata Cursive
var hádramatískur,
beittur og metnaðar-
fullur óður til sam-
bandsslita. Magnaðir
textar sem takast á
við djúpa sektarkennd og aðskilnað.
Mjög hörð og þung plata, fyrir þá sem
vilja velta sér upp úr skuggahliðum ást-
arinnar.
5. Hot Chip: Coming on Strong
Fáir hér vissu um til-
vist Londonsveitar-
innar Hot Chip áður
en þeir heimsóttu
okkur á Airwaves-há-
tíðina, og ég er þar
meðtalinn. Þetta er
mjög vingjarnlegt rafpopp og snilldar-
lega útsett í naumhyggju sinni. Hápunkt-
urinn er stórkostlega djassaður söngur
og falleg lög. Helsta sönnun þess að það
er hægt að gera mikið úr litlu.
6. Interpol: Antics
Interpol hélt sig við
nákvæmlega sömu
formúlu og gerði
fyrstu plötu þeirra
svo magnaða. Bættu
hana til muna og út-
koman varð betri
plata og auknar vin-
sældir. Plata sem vex við hverja hlustun
og hefur sterka heildarmynd. Interpol er
á góðri leið með að bæta sér í hóp
stærstu rokksveita þessara áratugar.
7. Lhasa De Sela: The Living Road
Önnur plata ótrú-
legrar söngkonu frá
Mexikó. Hún eyðir
tíma sínum líka í
Bandaríkjunum og
Frakklandi og syngur
á öllum þremur
tungumálum, og blandar tónlistarhefð-
um þessara landa saman. Stúlkan er
ekki orðin þrítug en hefur þroskaða,
djúpa og sálarfulla rödd sem fær hárin á
höndunum til þess að standa upprétt.
Útsetningar eru svo stundum stórkost-
lega útpældar og flottar.
8. Blonde Redhead: Misery Is a
Butterfly
Eftir lengstu útgáfu-
þögn Blonde
Redhead læddust
þau aftan að okkur
með sína mýkstu og
fallegustu plötu.
Áhrif frá Gainsbourg
eru ýktari ef eitthvað er, og allt yfirbragð
evrópskara en fyrr. Þau tryggðu svo
áframhaldandi vinsældir hér á landi með
stórkostlegum tónleikum í Austurbæ.
9. Death Cab for Cutie:
Transatlantism
Aðdáendur The O.C.
ættu að kannast við
þessa sveit, enda í upp-
áhaldi hjá handritshöf-
undum þáttanna. Gæti
verið ástæðan fyrir því
að Seth Coen nefnir hana í öðrum hverj-
um þætti. Frábært, melódískt indípopp
sem ætti að höfða til flestra. Af einhverjum
undarlegum ástæðum náði ekkert lag af
þessari plötu í útvarpsspilun hér á landi en
núna er sveitin komin á samning hjá risa-
útgáfu og þið getið því bókað að þið verð-
ið meira vör við næstu plötu, sama hvort
hún verði jafn góð eða ekki.
10. Nick Cave and the Bad Seeds:
Abattoir Blues/ The Lyre of
Orpheus
Meistari Cave reif sig
upp úr nokkurra platna
lægð, og gerði sér lítið
fyrir og henti út einni
skotheldri tvöfaldri
skífu. Fyrsta platan sem
hann gerir eftir að gítar-
leikarinn stórkostlegi Blixa Bargeld yfirgaf
sveit hans, The Bad Seeds, og það virðist
ekki skipta neinu máli. Cave hljómar ótrú-
lega sálarfullur og hamingjusamur.
Hreðjarnar eru líka komnar aftur á sinn
stað, harðasta plata hans síðan Let Love In.
11. Morrissey: You Are the Quarry
Meistari Morrissey skilaði af sér sinni bestu
sólóplötu frá upphafi. Ótrúlegar lagasmíð-
ar, og flekklaus söngur. Eina sem væri hægt
að setja út á þessa plötu eru örlítið lamað-
ar útsetningar sem hljóma sumar eins og
þær séu komnar á síðasta söludag. Engu
að síður var þetta ár Morrissey, og nokkur
lög hér eiga eftir að lifa lengur en hann.
12. TV on the Radio: Desperate
Youth, Blood Thirsty Babes
Ein af þessum sveitum sem er frábær á
plasti en virðist ekki virka á tónleikum. Var
ekkert sérstök á Airwaves-hátíðinni í fyrra
en frumraun þeirra er alveg mögnuð.
Sveitin hefur einstakan hljóðheim þar sem
allt virðist vera leyfilegt.
13. The Shins: Chutes Too Narrow
Liðsmenn bandarísku sveitarinnar The
Shins höfðu alla ástæðu til þess að brosa
svona breitt í fréttatíma RÚV þegar þeir
komu hingað á Airwaves-hátíðina, enda
höfðu þeir átt afbragðsár. Önnur breiðskífa
sveitarinnar skaffaði þeim fjölda nýrra að-
dáenda í Evrópu sem og í heimalandi sínu.
Frábær tónleikasveit með fáránlega gríp-
andi lög.
14. Lali Puna: Faking the Books
Þýska rafsveitin Lali Puna gerðist örlítið að-
gengilegri með þessari plötu, en bara örlít-
ið. Melódískari en fyrri verk. Sveitin, sem
inniheldur m.a. gítarleikara Notwist, er
einnig frábær á tónleikum.
15. Dizzee Rascal: Showtime
Að mínu mati besta hiphop plata ársins.
Dizzee er breskari en djúpsteiktur fiskur
með frönskum í dagblaðspappír. Harður
andskoti sem krefst virðingar, og er að öðl-
ast hana í vaxandi mæli.
16. Franz Ferdinand:
Franz Ferdinand
Án efa spútnik ársins. Bretar hafa ekki
hæpað upp sveit jafn mikið síðan Blur og
Oasis kepptust um krúnuna. Fínasta popp-
rokksveit sem skilaði af sér afbragðs
frumraun. Vonandi er stakkur sveitarinnar
bara ekki orðinn stærri en þeir sjálfir. Við
komumst að því á næstu plötu.
17. The Streets:
A Grand Don’t Come for Free
Mike Skinner átti mjög erfitt verkefni fyrir
höndum, enda frumraun hans ekki bara
tímamót í bresku hiphoppi, heldur einnig
skotheld frá upphafi til enda. Hann hélt
höfði með annarri plötunni, þó svo að hún
hafi nú kannski ekki alveg fellt jafn marga,
jafn fljótt og sú fyrri.
18. The Cure: The Cure
Ein besta rokksveit allra tíma gaf frá sér
sæmilegustu plötu í ár en upptökustjórinn
Ross Robinson, sem hefur bæði bestu verk
At the Drive-In og Korn á ferilskrá sinni, var
við stjórnvölinn. Besta plata The Cure frá
því að Disintegration kom út árið 1989.
19. Elliott Smith:
From a Basement on the hill
Svanasöngur Elliott Smith en hann kláraði
ekki plötuna áður en hann framdi sjálfs-
morð, og hún ber þess merki. Engu að síð-
ur stórkostlegt verk gert í mikilli sálarkvöl
sem endaði með hörmungum.
20. The Libertines: The Libertines
Þekktustu rónarnir í London gerðu hið
óhugsanlega og skiluðu af sér frábærri
plötu eftir handtökur, slagsmál og innbrot
hver til annars.
21. The Fiery Furnaces: Blueberry Boat
22: Tom Waits: Real Gone
23. Stina Nordenstam: The World is Saved
24. Oneida: Secret Wars
25. Blood Brothers: Crimes
26. Snow Patrol: Final Straw
27. Pretty Girls Make Graves:
The New Romance
28. Polly Paulusma: Scissors in my Pocket
29. The Zutons: Who Killed the Zutons?
30. Usher: Confessions
52 31. desember 2004 FÖSTUDAGUR
Sendum viðskiptavinum okkar um land allt
BESTU ÓSKIR UM GLEÐILEGA HÁTÍÐ
OG FARSÆLT NÝTT ÁR.
Þökkum viðskiptin á árinu sem er að líða.
H l í ð a s m á r a 1 1 • 2 0 1 K ó p a v o g u r
s : 5 1 7 - 6 4 6 0 • w w w . b e l l a d o n n a . i s
1. Björk - Medulla
Björk sendi frá sér afar óvenjulega
plötu þar sem raddir voru í aðalhlut-
verki. Allt gekk fullkomlega upp og
komu ferskir taktarnir manni í opna
skjöldu í hverju laginu á fætur öðru.
Niðurstaðan er besta plata ársins.
2. Tenderfoot - Without Gravity
Hljómsveitin Tenderfoot sendi þessa
plötu frá sér rétt fyrir jólin og kom
verulega sterk inn. Órafmagnað sveita-
poppið hitti mann í hjartastað og það
var eins og maður svifi um á skýi.
3. Mugison - Mugimama is this
Monkeymusic?
Mugison lifir sig mikið inn í tónlist sína
eins og heyra má á þessari frábæru
plötu. Lög á borð við Tvo Birds og
Murr murr voru framúrskarandi.
4. Hjálmar - Hljóðlega af stað
Þessi sveit kom verulega á óvart í ár
og sló algjörlega í gegn með sjóðheitu
og tilfinningaríku reggíi. Eitthvað sem
hentar Íslendingum vel í öllum kulda-
bolanum.
5. Þórir - I Believe in This
Þórir kom einnig eins og þruma úr
heiðskíru lofti inn á íslenskan tónlistar-
markað. Brothætt röddin í bland við
rólegan kassagítarleik svínvirkaði
þannig að maður hálfpartinn fann til
með honum. Þarna má heyra Hey Ya í
angurværri útgáfu og hið feykigóða
Canada oh Canada.
6. Brain Police - Electric Fungus
Rokkararnir í Brain Police sendu frá sér
sína bestu plötu til þessa, mun heil-
steyptari en þá sem á undan kom.
Jenni söngvari sýndi og sannaði að þar
er á ferð einn albesti rokksöngvari
landsins.
7. Búdrýgindi - Juxtapos
Önnur plata strákanna í Búdrýgindum
var betri en sú fyrri, sem telst vera
mjög góður árangur. Þeir félagar voru
óhræddir við að prófa sig áfram og allt
gekk það hikstalaust fyrir sig á Juxta-
pos.
8. Quarashi - Guerilla Disco
Fín plata með mörgum öflugum lög-
um. Tiny mætti tilbúinn til leiks og
rappaði í anda læriföður síns Eminem.
9. Jan Mayen -
Home of the Free Indeed
Skemmtileg plata frá þessari nýju rokk-
sveit. Flottur gítarleikur kryddaði út-
komuna rækilega og greinilegt að mik-
il spilagleði er þarna á ferðinni.
10. Slowblow - Slowblow
Þunglyndislegt popp Slowblow er
alltaf jafnheillandi og nýja platan
þeirra var þar engin undantekning.
Góð tónlist til að halla sér aftur við og
slappa algjörlega af.
Fjölbreytt og gott tónlistarár
Íslenska tónlistarárið var bæði fjölbreytt og gott að mati Freys Bjarnasonar.
Margar fyrirtaksplötur komu út og fer hér listi yfir þær 20 merkustu.
Á eftir koma: 11. Ske - Feelings Are Great, 12. Bubbi - Tvíburinn, 13. Hermigervill - Lausnin, 14.
Ragnheiður Gröndal - Vetrarljóð, 15. Singapore Sling - Life is Killing My Rock’n Roll, 16. Eivör Pálsdóttir -
Eivör, 17. Jón Ólafsson - Jón Ólafsson, 18. Múm - Summer Make Good, 19. Andlát - Mors Longa, 20.
Brúðarbandið - Meira!
Uppgötvanir ársins 2004
Birgir Örn Steinarsson telur upp það besta af því sem var fjallað um á síðum Fréttablaðsins á liðnu ári.
M ér hefur fundist ég veraóvenju jákvæður þettaárið. Áður en ég fór í
það verkefni að hlusta aftur yfir
þær plötur sem voru gefnar út á
árinu var ég að velta því fyrir
mér hvort ég væri mögulega að
verða linur. Hvort ég væri mögu-
lega orðinn svona gífurlega hrif-
næmur að ég væri byrjaður að
tárast yfir hvaða gargi sem er,
eins lengi og það væri einlægt?
En nei, árið 2004 var einfald-
lega stórkostlegt tónlistarár sem
einkenndist af sálarfullri, beittri
og hnitmiðaðri snerpu. Ungu
poppararnir héldu sig við sömu
formúlu og The Neptunes upp-
götvuðu í hittiðfyrra og komu
sér fyrir á miðju vegarins. Gáfu
þannig fjöldanum öllum af
áhugaverðum tónlistarmönnum
færi á að skjótast framhjá sér.
Vinsælasta hiphoppið bar flest
allt stílbragð Eminem og Dr.
Dre, enda þeir með sína löngu
putta ofan í flestum pottum þar.
Það er mikið rafmagn í loftinu,
tími fyrir breytingar, og greini-
leg kynslóðaskipti að eiga sér
stað.
Það var erfitt að gera þennan
lista, allar plöturnar á listanum
eru framúrskarandi góðar og vel
þess virði að kynna sér. ■