Tíminn - 10.08.1975, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Sunnudagur 10. ágúst 1975.
HUGSAN ALES ARIN N
SEM LEYSIR GLÆPAGÁTUR
Dr. Maximilian Langsner er ef til vill mesti hugsanalesari
er uppi hefur veriö á þessari öld. Hann gat setzt viö hliö ein-
hvers manns, horfst i augu við viðkomandi dáiitla stund og
sagt siðan nákvæmlega hvað hann/hún var að hugsa um... i
smáatriðum. Og þótt lögreglunni geðjaðist ekki um of af að
þurfa að ieita á náðir hans vegna Booher-málsins, sáu þeir
ekki eftir þvi siðar meir.
ÞAÐ VAR djúp fyrirlitning i svip
Vernon Boohers, þegar James
Lesley liðsforingi i lögreglunni
settist við skrifborð sitt. Það
fannst ekkert, sem benti til þess,
að Vernon Booher hefði myrt
móður sina, bróður sinn og tvo
vinnumenVi á bænum, og hinn 21
árs gamli Boohe vissi, að ekki
yrði auðvelt að færa sönnur gegn
honum, ef hann talaöi ekki af sér.
Lesley gekk beint til verks. —
Það finnst vitni að morðinu,
Booher, sagði hann rólega. — Þér
hélduð, að ekki fyndist neinn, sem
hefði séð þetta, en við höfum haft
upp á vitni. Ég ætla aö segja yöur
nákvæmlega, hvað þér gerðuð við
vopnið, sem þér notuðuð og nokk-
ur smáatriði, — á hvern hátt þér
drápuð móður yðar. Ég ætlast
ekki til, að þér svarið neinu, ekki
aukateknu atriði, en ég veit, að ég
mun fá yður dæmdan fyrir morö-
ið á móður yðar, bróður yðar og
vinnumönnunum tveimur, John
Goromby og William Rosyk.
Vernon Booher hallaði sér aftur
á bak i stólnum og glotti sjálfs-
ánægður. Hann var hár, krafta-
lega byggður, ungur maður að-
laðandi útlits. — Þér hræöið úr
mér liftóruna, liðsforingi, sagði
hann kaldhæðnislega. Þér hljótið
aö vera óður að halda að ég hafi
drepið móður mina, bróður og
þessa tvo vinnumenn. En segiö
mér, hvað fær yður til að halda,
að ég hafi framið ódæðið. Ég er
mjög spenntur að heyra það.
Lesley liðsforingi horföist i
augu við hann og sagði: — Móðir
yðar sat við eldhúsborðið og var
að hreynsa jarðarber, þegar þér
komuð inn til hennar meö morð-
vopnið i hendinni. Vegna þess, að
þér voruð sonur hennar, kærði
hún sig kollótta um vopnið og hélt
áfram vinnu sinni. Þér stóöuð
fyrir aftan hana og ætluðuö að
hleypa af byssunni og þér höfðuð
vopnið fyrir aftan bak, þar til hún
tók aftur til viö hreinsun berj-
anna. Svo skutuð þér hana i
hnakkann.
Lesley liðsforingi tók eftir,
hversu fölur Vernon Booher var
orðinn, hvernig hann greip fast
um stólinn, þar til hnúarnir hvitn-
uðu, en lögreglumaðurinn hélt
áfram: — Skömmu eftir að þér
skutuð móður yðar, skutuð þér
tveimur skotum i hana til að vera
viss um, að hún væri látin. Bróðir
yðar kom hlaupandi inn i eldhús-
ið, en hann komst ekki lengra en
rétt yfir þröskuldinn vegna þess,
að þá skutuð þér hann. Þér hæfð-
uð hann hægra megin i brjóst-
kassann. Um leið og hann féll
saman, genguð þér hinum megin
við eldhúsborðið og skutuð þá i
vinstri siðu hans. Þér fóruð siðan
út i hlöðuna, þar sem þér funduö
Rosyk, sem var við vinnu i einu
horni útihússins. Hann lagði frá
sér heygaffalinn, þegar hann
heyrði yður koma. Hann starði á
yður og hrópaði eitthvað en þér
skutuð hann i höfuðið. Þvi næst
hlupuð þér burt til skála vinnu-
mannanna, þar sem Goromby
var i rúmi sinu. Hann var veikur.
Þér skutuð hann þar, sem hann lá
i rúminu. Siðan genguð þér u.þ.b.
kilómetra frá bænum og földuð
vopnið i steinræsi, sem var
skammtfrá vegkantinum. Vopniö
verður sótt núna.
Vernon Booher skalf eins og
hrisla, þegar liösforinginn hafði
lokið máli sinu... — Allt i lagi
æpti hann. — Það gerðist eins og
þér hafið sagt, en hvernig má það
véra, að það hafi verið nokkur
vitni? Var nokkuð vitni?
— Ég hef nú þegar sagt yður, að
þér þurfiö ekki að segja neitt,
sagði Lesley. En fyrst þér viljið
tjá yður, mun umsögn yðar verða
bókuð og það, sem þér segið mun
verða notað gegn yður viö réttar-
höldin. óskið þér eftir að segja
mér, hvers vegna þér drápuð
móður yðar, bróður yðar og
vinnumennina tvo?
Vernon Booher var gjörsam-
lega niðurbrotinn. — Ég skal
segja yöur hvað i raun og veru
gerðist, umlaði hann lágt.
—Komdu læknir. Þau
eru dáin.
Það var læknirinn I sveitinni,
sem hafði hringt I lögregluna.
Læknirinn, Dr. Thomas Heaslip,
skýrði frá þvi, að fjórar mann-
eskjur heföu veriö myrtar á bæ
Booher fjölskyldunnar. Þetta
gerðist rétt fyrir kl. tiu um kvöld-
ið, og Lesley og aðstoöarmaður
hans óku að bænum um leið og
fregnin barst.
Þeir fundu frú Eunice Booher,
þar sem hún lá fram á eldhús-
borðið með hrúgu af jarðarberj-
um undir sér. Fyrir innan dyrnar
lá yngsti sonurinn, Frederick og i
skála vinnumannanna fundu þeir
Goromby og Rosyk i hlöðunni. öll
höfðu þau verið skotin til bana.
Vernon Booher sat i dagstofunni.
Hann virtist á barmi örvinglunar.
Dr. Heaslip sagöi lögreglunni,
að hann hefði fengið simhring-
ingu frá bænum um kl. hálfniu um
kvöldið. Það var Vernon Booher,
sem grátbændi hann um að koma
hið snarasta. Vernon Booher
sagði Lesley liðsforingja, að hann
hefði fariö til Mannville, nær-
liggjandi bæjar og að hann hafi
komið til baka um kl. hálfniu. Þá
hafi hann fundið móður sina og
bróður látin. Hann gerði það
fyrsta, sem honum datt i hug.
Hann hringdi til Dr. Heaslip, sem
var gamall f jölskylduvinur.
Booher sagðist ekki hafa hreyft
við neinu.
Dr. Heaslip sagði, að hann hefði
fundið vinnumennina tvo eftir að
hann hafði hringt i lögregluna.
Fáeinum minútum siðar kom
Henry Booher, faðir drengjanna
tveggja og eiginmaður Eunice,
heim með nágranna sinum, sem
hann hafði heimsótt um kvöldið.
Allt frá byrjun virtist þetta
óhuggulega mál vera óleysanlegt.
Það var ekkert sem gat bent á
ástæðu fyrir þessum verknaöi.
Booher-fjölskyldan var meðal
efnuðustu fjölskyldna i Alberta-
fylki, vel liðin af öllum og átti sér
enga óvildarmenn að svo miklu
leyti, sem hægt var aö ganga úr
skugga um það. Það höfðu engin
vandamál steðjað að fjölskyld-
unni og ekki var hægt að sjá að
ódæðið hefði verið framið i
hagnaðarskyni. Ekki gat lögregl-
an heldur komið morðinu á vinnu-
mönnunum heim og saman við
morðið á fjölskyldumeðlimunum
tveim.
Grunur — á hvern?
Vinnumennirnir voru báðir inn-
flytjendur. Goromby var frá Ung-
verjalandiog Rosyk frá tikrainu.
Rosyk hafði starfað hjá Booh-
er-fjölskyldunni i rúmt ár, en
Goromby i tvö ár.
Vernon Booher sagði lög-
reglunni að hann hefði verið á
heimleið og staddur skammt frá
bænum, er hann heyröi eitthvað
sem liktist skothvellum. Þegar
hann kom heim fann hann móður
sina og bróður látin.
Systur Vernons, þær Edna 17
ára og Juna 15 ára, höfðu verið á
dansleik i Edmonton og komu
þaðan um kl. 10 ásamt vini sinum,
en þá var þeim tilkynnt um harm-
leikinn.
Ýmsum smáatriðum var haldið
leyndum — atriðum sem enginn
vissi um nema lögreglan — og
morðinginn. Þetta var gert til að
fjölmiðlar birtu ekki neitt það,
sem gæti haft neikvæð áhrif á
rannsókn málsins. Eitt af þessum
atriðum var, að lögreglan hafði
f u n d i ð m s k o t h y 1 k i frá
morðvopninu. Byssan hafði skilið
eftir sérstakt far á þvi, en sjálft
morðvopnið hafði ekki enn
fundizt.
Lögreglan var einskis visari
eftir tveggja sólarhringa stöðuga
rannsókn. Grunur féll ekki á
neinn sérstakan, og það sem gerði
málið enn erfiðara i vöfum var,
að enginn virtist hafa haft hið
minnsta tilefni til morðanna.
Fyrst það var Vernon Booher,
sem hafði fundið likin, og það gat
virzt eðlilegt að grunur félli á
hann. Lögreglan komst að þvi, að
hann var almennt vel liðinn, þrátt
fyrir að hann átti það til að vera
mjög uppstökkur.
Ein af þeim staðreyndum, sem
lögreglan lét ekki uppi, var sú, að
morðinginn hlaut að vera góð
skytta. Hann haföi hleypt af átta
skotum á fjórar menneskjur og
hvert skotanna hafði verið
banvænt.
Frú Booher hafði snúið að eld-
húsdyrunum er hún var myrt,
þannig að hún hlaut að hafa séð
morðingjann, þegar hann kom
inn, en samt sem áður hafði hún
haldið áfr'am vinnu sinni. Það
þýddi einfaldlega það, að hún
þekkti morðingjann, fyrst hún
varð ekki hrædd við komu hans.
Morðir.ginn hafði gengið kringum
borðið og skotið hana aftanfrá.
Það var augljóst, að hún hafði
verið myrt fyrst * Siöan var
Frederick Booher myrtur, en
hann hafði að likindum komið
hlaupandi til eldhússins til að at-
huga hvað um væri að vera. Þvi
næst hefur röðin komið að vinnu-
mönnunum, þvi aö morðinginn
hefur orðið að þagga niður i þeim.
Möguleikinn á þvi að frú
Booher hafi átt sér elskhuga
skaut einnig upp kollinum. Hún
var enn mjög fögur þó hún væri
orðin 45 ára gömul. Þegar hún
hafði gifzt Henry Booher, fyrir 23
árum áður, hafði hún verið
fegurðardrottning Alberta-fylkis.
Ástarsamband
Fortið Henry Boohers, sem var
mjög miður sin vegna morðanna,
var einnig athuguð, en ekkert at-
hugavert kom i ljós.
Ennþá hafði lögreglan ekki fellt
grun á neinn, en rannsóknin hélt
áfram þótt litlir möguleikar virt-
ust vera á að finna hinn seka.
En svo bárust Lesley liðs-
foringja fregnir af ungri stúlku,
sem Vernon Booher var mjög
heillaður af. Hún bjó i Mannville
og var 21 árs gömul. Af einhverj-
um ástæðum hafði hún fallið i
ónáð hjá frú Booher. Henni
geðjaðist ekki að framferði
stúlkunnar og hafði móöirin
skipað syni sinum að hitta hana
ekki oftar. En Vernon hirti ekkert
um skipanir móður sinnar og hélt
áfram að eiga stefnumót við
stúlkuna.
Lesley liðsforingi gat ekki trúað
þvi að Vernon hefði drepið móður
sina vegna þessarar stúlku, sem
hét Elvina Pierce, en samt var
þetta eina haldbæra ástæðan sem
enn hafði fundizt.
Lesley fékk einnig vitneskju um
að Vernon Booher var fastráðinn i
þvi að giftast Elvinu Pierce, þrátt
fyrir mótmæli móður sinnar. Hún
gæti hafa sagt honum að hann
yrði útilokaður frá fjölskyldunni,
það sem eftir væri ævinnar, og að
hann mundi verða gerður arflaus
ef hann giftist stúlkunni.
Ekki þótti ástæða til að hand-
taka Vernon Booher, eða nokkurn
annan, en ef morðvopnið fyndist,
mundi að einhverju leyti vera
greiðari vegur að rannsókn
málsins. En morðvopnið var ekki
enn fundið.
Það var hein tilviljum, að dr.
Maxmillian Langsner skvldi fást
til að aðstoða við rannsókn
málsins. Hann var Austurrikis-
maður, en hafði fyrir stuttu flutzt
til Vancouver i Canada.
Dr. Langsner hafði doktors-
gráðu i sálfræði, en i mörg ár
hafði hann aðstoðað lögregluna i
ýmsum löndum við að upplýsa
dularfull sakamál.
Lögreglan i Vancouver bað
hann um að aðstoða sig við að
upplýsa óhugnanlegt morö, og
Elvina Pierce, stúlkan sem
Vernon Booher var frávita af
ást til, var meinaður aðgangur
að heimili Booherfjölskyld-
unnar, vegna þess hve móöur
Vernons var i nöp við hana, en
hafði hún ástæðu til að myröa
fólk, sem hún þekkti næsta lit-
ið? Lögreglan trúði þvi
ekki...
Vernon Booher kom heim til sveitaseturs foreldra sinna um
kl. hálfnfu um kvöldiö, eftir að hafa farið til Mannville, nær-
liggjandi bæjar. Hann kom að móður sinni, yngri bróður og
tveimur vinnumönnum myrtum og hafði þá þegar samband
við heimilislækninn og lögregluna.