Tíminn - 21.09.1975, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 21. september 1975.
t spænsku naut’ati hann barði
boia fast
og braut hann saman eins og
gluggaplast.
ólé, — viva, — matador,
— senjor,
var æpt i kór.
Bláum flugdreka hann fiaug
til Kairó
en fékk sér þó að borða i Milanó
Þar spændi hann i sig ítalskt
spaghetti
ó-sóle-mi
t öllu reyndur, — Randver
röð af orðum framan á sér ber.
Til Köbenhavn hann synti kafi i
og keypti i heilu lagi „bryggcri”
Eftir sundið eina ámu drakk
i einu — „TAK”.
Hann fór I sumarleyfi beint
á Suðurpól
i sundskýlu hann ekki vitund kól
Við mörgæsirnar steig hann
magadans
með „elegans”.
t öllu reyndur.....Hann beztur er
(Ofurmennið Randver-
Randver 1975)
hefur i dagblöðunum, var sér-
staklega getið um drykkjuvis-
urnar og það, að við séum starf-
andi kennarar, — eins og það
færi alls ekki saman, að kennar-
ar syngi um hvað eina, sem
þeim dettur f hug.
Það vill svo til, að við erum
kennarar — en áður en við hóf-
um að kenna, vorum við byrjað-
ir að syngja, og sennilega höld-
um við-áfram aðsyngja, þegar
ekki hægt að ganga framhjá þvi,
að auövitað eru kennarar fyrst
og fremst menn, en ekki ein-
hverjir Imyndaðir siðgæðispost-
ular. Mikið mættu kennarar
þola, ef þeim væri ekki einu
sinni heimilt aðsyngja drykkju-
vlsur i sinum fritima. Þá væri
vandlifað hét i heimi.
Umræðuefni: Upphaf og æska
1 heimsókn til Nií-timans eru
komnir þrir af fimm félögum i
söngsveitinni Randver, þeir Jón
Jónasson, Ragnar Gislason, og
Guðmundur Sveinsson, — en
hinir tveir heita Ellert Borgar
Þorvaldsson og Sigurður
Simonarson.
Upphaf Randvers var á þá
leið, að við tókum að okkur að
UMRÆÐUEFNI: Úr hljóm-
plötugagnrýni — „Liklega hafa
þeir skemmt sér við að koma
saman i eftirhreytum kennara-
funda hver hcima hjá öðrum og
sungið drykkjuvisur úr ýmsum •
áttum.”
Er ég málglaður á mánudag,
moldfullur sem fyrr,
ég fola sá með föla brá
og fax við minar dyr.
Eg kallaði á konuna
og krafðist svars við þvi,
hver ætti bölvaða bykkjuna
blómareitnum I.
Ó þú aumi drabbari,
drykkjusvin,
um drykkju getur kennt.
Þetta eru þvottasnúrur,
sem Þura hefur sent.
Eg starði aumum augunum,
en undan ekki leit,
þvi snúrustaura ég sjaldan sé
i stjúpmæðrum á beit.
(Fimm svallnætur
— Randver —1975)
— Við getum alls ekki sætt
okkur við það, að nauðsynlegt sé
að bendla textana á plötunni, og
þá tónlist sem við flytjum, við
atvinnu okkar, segja félagarnir
i söngsveitinni Randver úr
Hafnarfirði, sem nýlega hafa
sent frá sér sina fyrstu LP-plötu
með samnefndu heiti.
— Okkur finnst það blátt
áfram ósanngjarnt að láta okk-
ur liða fyrir það, að við störfum
sem kennarar, segja þeir, en
söngmennirnirfimm, sem skipa
Randver, eru allir starfandi
kennarar við öldutúnsskóla i
Hafnarfirði. — 1 þeirri einu
hljómplötugagnrýni, sem birzt
við hættum að vera kennarar.
Við erum bara menn eins og
aðrir, og við verðum alltaf
menn hvort, sem við störfum
við kennslu eða eitthvað annað.
Frá okkar sjónarmiði er ekkert
„ókennaralegt” að syngja
drykkjuvisur, og við viljum
hreinlega halda því fram, að
það geti alls ekki verið neitt at-
hugavert við það að syngja
drykkjuvisur, hver svo sem á i
hlut.
— Við erum ekki að syngja
þessar visur sérstaklega fyrir
nemendur okkar, — og það væri
blátt áfram hlægilegt að halda
þvi fram, að við værum að
syngja þessar vísur til þess að
skapa eitthvað ákveðið for-
dæmi. Við syngjum af þvi okkur
þykir gaman að syngja, og við
syngjum alls konar texta af þvi
okkur þykir það- gaman. Svo
einfalt er það.
Til gamans má geta þess, að
fyrir nokkrum árum var borin
fram tillaga á þingi Sambands
isl. kennaranema þess efnis, að
sú klásúla yrði sett inn i reglur
sambandsins, að kennarar væru
menn, — og á það bent, að ekki
væri hægt að gera þá kröfu til
kennara, að þeir væru einhver
sérstök fyrirmynd nemenda
sinna hvað snerti siðgæði og
annað. — En tillagan var felld.
Frá okkar sjónarmiði er þó
koma fram og syngja á árshátið
Kennarasambands Reykjaness,
en frá hverjum skóla komu ein-
hverjir með skemmtiatriði. Á
þessari ársháti"ð sungum við tvö
lög með enskum textum — og
það er vert að taka það fram, að
á þessum tima var það alls ekki
ætlun okkar að verða opinbert
skemmtiatriði, heldur hitt, að
við vorum eingöngu fulltrúar
okkar skóla á umræddri árshá-
tiö.
Eftir að við höfðum komið
fram þarna, kom til okkar
maður og spurði, hvort við vær-
um ekki til i að koma fram á
skemmtun i Hafnarfirði. Það
var ekkert þvi til fyrirstöðu af
okkar hálfu, en hins vegar
fannst okkur algjör óhæfa að
koma fram og syngja lög með
enskum textum. Við settumst
þvi niður og skrifuðum niður is-
lenzka texta, — æfðum ný lög og
sungum á þessari skemmtun.
Næst gerðist það, að eftir
þessa skemmtun kom til okkar
annar maður og bað okkur að
koma fram á skemmtun hjá sér
— og þannig var það i raun og
veru alltaf, að einhverjir utan-
aðkomandi héldu lifinu i þessu
fyrirbæri, og ef þessir menn
hefðu ekki komið til sögunnar,
væri Randver sennilega aðeins
eins kvölds skemmtiatriði, og
ekkert meira.
Við vorum sjálfir mjög undr-
andi á þeim góðu viðtökum, sem
viö fengum, og það varð til þess
að við fórum að leggja meiri
rækt við þetta.
Randversmenn upplýstu Nú-
timann um það, að þeir hefðu
komiðfram u.þ.b. 15-17 sinnum
á siðast liðnum vetri og fram á
vor.
Hljóðfæraskipan söngsveitar-
innar Randvers er harla sér-
stæðá íslenzkan mælikvarða, en
tvö af aðalhljóöfærunum eru
mandólin og banjó, sem fátitt
er, þegar Islenzkir tónlistar-
menn eiga i hlut. Auk mandó-
linsins og banjósins er mikið af
munnhörpuleik hjá Randveri,
svo og kassagltar, og á stundum
grlpa þeir einnig til klassiska
gftarsins.
Meðlimir Randvers flokkast
með þeim tónlistarmönnum,
sem flytja „þjóðlagatónlist”,
sem I flestum tilvikum er að
vfsu rangnefni, — en allir vita
þó, við hvað er átt.
Viö erum aðallega á irsku lin-
unni — það er að segja þeirri
tónlist, sem er sprottin upp úr,
irskri þjóðlagatónlist og hefur'
áunnið sér miklar vinsældir.
Banjóið og mandólinið gera það
að visu að verkum, að tónlist
plctu. Jónasi hefur sennilega
ekki litizt sem verst á þetta hjá
okkur, þvi að hann stakk upp á
þvi, að viö kæmum i stúdióið og
geröum prufuupptökur — demo
— af nokkrum lögum.
Það varð úr, að við héldum I
stúdióið þessara erindi og tók-
um þar upp sjö lög, — og það
gekk bara allvél. Siðan voru
lögin hljóöblönduð, og nú var
ekki annað eftir en að reyna að
koma þessu á framfæri viö ein-
hvern hljómplötuútgefanda.
Rætt var við forráðamenn
Hljómaútgáfunnar, og þeir voru
fúsir til að hlusta á demo-upp-
tökuna. Eftir að upptakan var
komin i þeirra hendur, liðu ekki
nema tveir dagar, þar til við
fengum upphringingu frá Gunn-
ari Þórðarsyni, sem sagði I sim-
ann: „Eigum við ekki að gera
plötu?”
Þar með var ákveðið að taka
upp LP-plötu. Ljóst var, að við
þyrftum að hraða gerð hennar
talsvert, þvi að Gunnar Þórðar-
son var að halda utan, en við
vildum endilega að hann stjórn-
aði upptökunni. Gunnar frestaði
utanför sinni um eina viku af
þessum ástæðum, en hann var
við mörga®'
okkar svipar dálitið til Country-(
western, en þess ber þó að gæta,
að sú tónlistarstefna er sprottin
upp úr irskum farvegi.
Umræðuefni: Minnisvarði —
„Eigum við ekki aö gera
plötu?”
í vor hugleiddum við að gera
eitthvað, sem siðar meir gæti
verið eins konar minnisvarði
um þessa söngsveit, þvi ljóst
var, að við myndum ekki halda
áfram til langframa sem Rand-
ver. Tvennt kom sérstaklega til
greina,þegarviðvorum að gæla
við þá hugmynd að reisa okkur
eins konar minnisvarða, — ann-
ars vegar að stefna að sjón-
varpsþætti, og hins vegar að
stefna að gerð plötu.
Við gerðum okkur ljóst, að
vissulega gæti verið, að við vær-
um fullbjartsýnir, en engu að
siður höfðum við samband við
Jónas R. Jónsson hjá Hljóðrita
h.f. og bárum þetta undir hann.
Jónas tók vel þeirri mála-
leitan okkar, að hann kæmi
á æfingu, og viö lékum
fyrir hann allmörg lög, sem
við álitum, að gætu kom-
ið til greina á hugsanlegri
okkur afskaplega hjálplegur —
hann æfði með okkur raddir og
var raunar nokkurs konar tón-
listarlegur ráðunautur okkar.
Þegar litið er aftur núna, er
vart hægt að komast að annarri
niðurstöðu en þeirri, að Gunnar
hafi náð út úr okkur ýmsu, sem
viö — án hans aðstoðar — hefð-
um sennilega aldrei náð fram.
Auk laganna, sem við höfðum
flutt opinberlega á skemmtun-
um, bættum við þremurlögum á
plötuna, sem voru sérstaklega
gerð með hana i huga.
Markmiðið með gerð þessar-
ar plötu er nákvæmlega það
sama og var hjá okkur, þegar
við komum fram, þ.e.a.s. að
skemmta fólki. -Lita verður á
plötuna sem skemmtiefni fyrst
og fremst, enda tilgangur okkar
frá byrjun að skemmta fólki —
um leið og viö vorum að
skemmta sjálfum okkur.
Við gerðum þetta efni eins vel
úr garði og við gátum, og þrátt
fyriraðvið sjáum núna, þegar
platan er komin út, að ýmis at-
riði hefðu kannski betur mátt
fara, — erum við sjálfir ánægðir
með útkomuna.
Það var alveg með ráðum
Framhald á bls. 37
t öllu reyndur, — Randver
röð af orðum framan á sér ber.
Enginn honum hraustari er hér
hann beztur er.
Hver sála sér
að hér maður fer
sem að tekur fram í öilum
hiutum bæði mér og þér
Hann fór á árabát einn til India
og átján þúsund felidi svertingja
Bátinn fuiian gimsteinum hann hlóð
og heim svo óð.
Enginn honum hraustari er hér
hann beztur er.
Hver sála sér
að hér maður fer
sem tekur fram i öllum
hlutum bæði mér og þér.
A sjóskiðum hann skauzt tii USA
og skáiaði í „landa", —
„you don’t say”
Um atlot átján meyja ailt þar
veit
,, — Yes it was great —”
OFURMENNIÐ RANDVER