Tíminn - 14.05.1977, Blaðsíða 23

23
Laugardagur 14. mal 1977
Jenný fæddist, sagöi móöirin og
brosti þreytulega. — Dásamlegur
dagur... ég man aö pabbi þinn
kom meö stóran rósavönd. Þær
voru svo fallegar....
— Ég gaf þér lika blóm þá,
hugsaöi Nóra allt í einu. Manstu
þaö ekki? Ég tindi þau sjálf og
hélt fast utan um litla vöndinn,
þegar ég kom til þfn. Ég lagöi
hann varlega á koddann viö hliö-
ina á þér. En þú snerir þér aö ný-
fædda barninu og tókst ekki einu
sinni eftir honum.
HUn setti bakkan niöur. — Já,
ég man þaö mamma, sagöi hún.
— Þaö var sólskinsdagur, alveg
eins og I dag.
— Hvaö... hvaö sagöi Jenný,
þegar þú talaöir viö hana I slm-
ann?
Einu sinni enn varö hún aö
rekja slmtaliö, sem aldrei haföi
fariöfram. Hún gat ekki fengiö af
sér aö segja móöurinni, aö hún
næöi aldrei sambandi viö
Jennýju. Aö hún væri aldrei viö-
látin. Systir hennar haföi mikiö
aö gera sem auglýsingastjóri hjá
stórum hótelhring og var yfirleitt
ekki tvo daga samfleytt á sama
staö.
— Hún hefur mikiö aö gera
núna, mamma. Mikiö af fundum
og þess háttar. Jenný gegnir mik-
ilvægu starfi, eins og þú veizt.
Móöirin brosti stolt. — Jenný
hefur alltaf veriö svo dugleg,
sagöi hún. — Hún heföi auövitaö
komiö, ef hún heföi getaö. Hvaö
sagöi hún fleira?
— Hún ætlaöi aö reyna aö fá
helgarfríog koma heim bráölega.
Hún lofaöi aö senda nokkrar lln-
ur, þegar hún vissi eitthvaö
meira....
Nóra beit á vörina. Henni haföi
aldrei gengiö vel aö segja ósatt,
en nú, þegar hún vissi aö hún var
aö gleöja móöur sína meö þvi, var
þaö auöveldara. Þaö var eins og
oröin rynnu út úr henni án um-
hugsunar. Þaö er gott aö viö höf-
um ekki slma hugsaöihún, gott aö
ég skuli þurfa aö hringja I næsta
húsi. Þá heyrir mamma ekki
hvaö ég segi.
Hún hellti I teinu I bollann og
móöirin reyndi aö setjast upp til
aö drekka þaö. En henni tókst þaö
ekki hjálparlaust. Hún varö mátt-
farnari meö hverjum deginum.
— Hvar er systir yöar? spuröi
læknirinn, sem kom slöar um
daginn. — Ef hún vill sjá móöur
slna á llfi, ætti hún aö koma sem
fyrst, sagöi hann ósköp blátt á-
fram.
— Ég ... ég skal hafa samband
viö hana strax, sagöi Nóra og
hljóp yfir til nágrannans. Hún var
skjálfhent, þegar hún valdi slma-
númer systur sinnar. Hún vissi aö
móöir þeirra var mjög veik, en
haföi ekki búizt viö aö þaö yröi
svona fljótt. Hún varö aö ná I
Jennýju.....
Hún valdi númeriö á skrifstofu
hennar, en fékk þau svör aö
Jenný heföi fariö noröur I land á
2487
Lárétt
I) Lafa 6) Heimskur 10) Rás
II) Eins 12) Skúmaskot 15)
Kýns.
Lóörétt
2) Rödd 3) Mánuöur 4) Lús og
fló 5) Stefnur 7) Straumkast 8)
[ Aría 9) Svefnhljóö 13) Egg 14)
Óhreinka.
i Ráöning á gátu No. 2486
[ Lárétt
íl) Indus 6) Holland 10) Ak 11)
jlD 12) Listiön 15) Slæmt.
eitthvert hótel fyrirtækisins. En
þegar Nóra hringdi þangaö, var
hún ekki komin. Þaö eina sem
hún gat gert, var aö senda skeyti,
sem biöi hennar þar, þegar hún
kæmi.
— Láttu mig vita hvernig geng-
ur, haföi Jenný sagt seinast þegar
þær töluöust viö. — Haföu sam-
band, ef þú þarfnast mln.
— En hvernig gat hún látiö
hana vita, þegar hún náöi aldrei
sambandi viö hana?
Hún reyndi aö bera sig vel, þeg-
ar hún gekk aftur heim. —
Mamma er seig, hugsaöi hún. —
Hún lifir áreiöanlega þangaö til
Jenný kemur. En hún fann til
undarlegs tómleika innra meÖ
sér. 1 sannleika sagt var hún viss
um aö móöirin sæi Jennýju ekki
framar.
Ég má ekki ásaka Jennýju,
hugsaöi Nóra. Þetta er ekki henni
aö kenna. Hún er aö vlsu hugsun-
arlaus ööru hverju og hún gat
ekki vitaö aö þetta yröi svona
fljótt. Nú var bara aö einbeita sér
aö því aö gera móöurinni lífiö eins
bærilegt og mögulegt var slöustu
dagana....
Þegar hún vaknaöi daginn eftir,
skein sólin inn um gluggann. Þaö
gladdi Nóru aö seinustu dagar
móöur hennar skyldu vera svo
fagrir og bjartir. En innra meö
sér endurtók hún stööugt: — C,
Jenný hvers vegna kemuröu
ekki? Þú veizt hvaö mamma þrá-
ir aö sjá þig.
— Var þetta pósturinn, Nóra?
Rödd móöurinnar rauf hugsan-
irnar.
— Ég skal sækja hann eins og
skot.
Þaö var engin von lengur f rödd
hennar. Hún vissi aö hún fyndi
ekki rithönd systur sinnar á neinu
bréfanna. Enn voru þaö aöeins
auglýsingar og reikningar og bréf
frá gömlum vinum móöurinnar
aö auki. Þau myndu aö minnsta
kosti hressa hana svolltiö viö...
Móöirin sneri hverju bréfi
margsinnis fyrir sér, allt þar til
hún fann eitt sem angaöi af ilm-
vatni.
— Þetta bréf er frá Jennýju,
sagöi hún áköf. — Er þaö ekki,
Nóra? Æ, flýttu þér aö opna þaö
og sjá hvaö hún segir....
Nóra leit hissa á bréfiö. Skriftin
llktist ekki rithönd Jennýjar hiö
minnsta. En svo geröi hún sér
grein fyrir, aö móöirin sá ekki
mjög vel — sjónin var farin aö
bregöast. Nóra laut áfram og
opnaöi bréfiö hægt....
— Kæra Alice, stóö þar. — Þaö
er leitt aö heyra, aö þú skulir vera
veik... '
Nóra leit snöggt á móöur sfna.
Andlit hennar ljómaöi viö tilhugs-
unina um aö yngri dóttir hennar
heföi loksins skrifaö.
Lóörétt
2) Nil 3) USA 4) Ahald 5)
Oddný 7) Oki 8) Lát 9) Niö 13)
Sæl 14) Ilm.
— Þaö er frá Jennýju, ekki satt,
Nóra?
Nóra hikaöi andartak. — Jú,
mamma, sagöi hún ákveöin. —
Þaö er frá henni.
— Lestu, Nóra lestu!
— Kæra mamma..........byrjaöi
Nóra svolltiö óörugg. En skyndi-
lega komu oröin af sjálfu sér.
Þetta var auövelt. Hún sagöi aö-
eins allt þaö sem hún haföi viljaö
segja viö móöur sina I mörg ár,
orö, sem hún haföi veriö of feimin
til aö segja upphátt. Hún þakkaöi
henni fyrir þaö, sem hún heföi átt
aö bakka fyrir löngu fyrir líf
fulltaf ástúö, fyrir gottheimili,
fyrir langar gönguferöir f skógin-
um... Hún sagöi henni, hvaö sér
þætti vænt um hana, hvaö sér
heföi alltaf þótt vænt um hana. En
hún sagöi þaö I nafni systur sinn-
ar....
Skyndilega varö rödd hennar ó-
styrk. Ef.... ef hún yröi beöin aö
lesa bréfiö aftur! Hvernig ætti
henni aö takast þaö? Hvaö átti
hún aö segja?
En þegar hún haföi „lesiö” slö-
ustu setninguna, róaöist hún.
Mild augu móöurinnar voru full
hamingju, og friöur hvlldi yfir
andlitinu.
— Þetta var yndislegt bréf,
sagöi hún lágt. — Bezta bréf sem
ég hef nokkurn tlma fengiö. Hún
rétti fram handlegginn og greip
um hönd Nóru. Svo hamingju-
sama haföi Nóra ekki séö hana
lengi.
Sama kvöld kallaöi móöirin
hana aftur upp á herbergi sitt.
— Sæktu skríniö mitt, vertu svo
væn, Nóra.
Nóra þurfti ekki at spyrja
hvaöa skrin. Hún vissi hvaö móö-
irin átti viö — gamla klnverska
lakkskriniö, sem hún geymdi
skartgripina slna.
Hún sótti þaö og lagöi f hendur
móöur sinni. Gamla konan and;
varpaöi, en sagöi svo: — Jenný
hefur alltaf fengiö allt sem hana
hefur dreymt um, sagöi hún. —
Og ef ég þekki þig rétt, muntu
gefa henni allt, sem hún biöur
um, Nóra. En þetta.......
Hún tók upp litla öskju. — Ég
vil aö þú eigir þetta. Þaö er til þin,
mundu þaö.
Nóra opnaöi öskjuna. Tárin
© Börðu mann
Dennis á sviöi félagsmála. Allt
var þaö árangurslaust. En slik
réttarhöld fóru fram fyrir luktum
dyrum. Nú eru þaö fangelsisyfir-
völdin sem viö taka. Meö þvi aö
dæma þeim stranga fangelsis-
skeröingu veröum við aö gera
öörum ljóst aö viö — mannfélagiö
— þolum ekki svona tilefnislaust
ofbeldi.
Dómurinn
Dómarinn og meödómendur
hans tveir þurftu ekki langan
umhugsunartfma. Innan hálfs
annars tfma kvábu þeir upp dóm-
inn.
Piltarnir fjórir heyröu dóminn,
standandi, álútir,
Pétur, 17 ára, var dæmdur í
fangelsi árlangt.
Dennis, 16 ára, var dæmdur f 8
mánaöa fangelsi
Páll 17 ára, var dæmdur I 30
daga fangelsi,
Mikael, 15 ára, var dæmdur 130
daga varðhald en skilyrösbundiö,
þannig aö refsingin fellur niöur
brjóti hann ekkert af sér I tvö ár.
Þetta er sú refsing sem þjóöfé-
lagiö krefst vegna ruddalegs of-
beldis sem leiddi til mannsbana.
Fjórir piltar frá góöum heimilum.
Fjórir piltar sem hlutu sinn fyrsta
dóm.
Seinna, þegar málinu var lokiö
og piltarnir höföu haft umhugs-
unartlma vegna hugsanlegrar
áfrýjunar, sagöi saksóknarinn:
— Þetta var þyngri refsidómur
en ég átti von á.
krossgáta dagsins
komu fram I augu hennar, þegar
hún sá innihaldiö. Þaö var næian
meö túrkisnum! Hana haföi
aldrei dreymt um aö eignast
hana. Hún haföi alltaf taliö sjálf-
sagt ab Jenný fengi hana.
— Þakka þér fyrir, mamma,
hvíslaöi hún. — Þakka þér fyrir.
Þær horföust lengi f augu og
Nóra vissi aö hún þurfti ekki aö
hafa áhyggjur. Móöirin mundi
ekki biöja hana aö lesa bréfiö aft-
ur.
Nóra vissi aö móöir hennar haföi
skiliö. Henni haföi skilizt aö þær
djúpu þakkir, sem hún haföi fært
fram I nafni systur sinnar, höföu
komiö frá hennar eigin brjósti.
Hlýleg oröin höföu glatt móöur-
ina.
Mjúkum höndum tók hún fram
slöustu g jöf móöur sinnar. 1 sama
bili var eins og hún heyrði móöur
slna segja: — Þetta var vel gert
hjá þér, Nóra!
Tveimur dögum siöar, þegar
móöirin haföi lokaö augunum I
hinzta sinn, var dyrabjöllunni
hringt. Ron fór til dyra.
— Ég kom eins fljótt og ég gat.
Veslings Nóra hlýtur aö vera al-
veg útslitin. Nú skal ég taka
viö...
Já, nú var komiö aö Jennýju.
Þaö var hún sem opnaöi fyrir ætt-
ingjum og vinum, tók á móti
samúöaróskum og talaöi viö
fólk, meban Nóra hitaöi kaffi og
dró sig I hlé. Þegar fólkiö færi
heim myndi þaö tala um hvaö
Jenný bæri sig vel, hún sem alltaf
haföi veriö eftirlæti móðurinnar.
Ef minnzt yröi á Nóru, væri þaö
bara til að segja aö hún heföi allt-
af verib svo hæglát. Enginn
mundi hugsa um allar andvöku-
næturnar sem hún haföi setiö og
haldiö I hönd móöur sinnar og alla
þá hluti sem hún haföi haft á sinni
könnu alla þessa mánuöi.
Þaö skipti ekki máli lengur, þvl
tl
HÚS-
byggj-
endur
Fyrirligg jandi:
Glerullar-
einangrun
Glerullar-
hólkar
Hrirígið -
og við
í sendum
\ blaðið
! o
1 ^
\ um leið
feaflaaa^mfl^flaaaaa
Plast-
einangrun
Steinullar-
einangrun
Spóna-
plötur
Milliveggja-
plötur
Kynnið ykkur
verðið - það er
hvergi lægra
JÓN LOFTSSON HF
Hringbraut 121 fö' 10 600
■■■■■
„Ef þú bara reyndir þetta einu
sinni, mamma. Þetta er
skemmtilegra en þú getur
imyndaö þér.”
DENNI
DÆMALAUSI