Tíminn - 14.05.1977, Blaðsíða 26

26
Laugardagur 14. mal 1977
Nú-Tíminn
★ ★★★★★★★
/" %
hljómsveitinni gaf honum sýru,
þannig aö hann, og þessi náungi,
sem var gftarleikari s'atu saman I
tólf klukkustundir án þess aö
mæla orö af vörum. Loks leit
Hooker upp og leit á hinn og
sagöi: ,,Vá, þá er þessu lokiö, þaö
er bezt aö fá sér wisky”. Þessi
litla saga segir á vissan hátt frá
þvl hvernig tilfinningar mlnar
voru til ,,The pretender”. Ég
hugsaöi meö mér, þaö er bezt aö
fara núna og spila disco, slappa af
og skemmta sér.
ZZ: Virkilega??? Kom þessi
sama tilfinning upp hjá þér þegar
þú haföir lokiö viö aörar plötur
þínaf?
JB: Ég verö aö segja aö svo
hafi veriö.... Þegar ég hef lokiö
einhverju, þá er þaö um leiökom-
iö úr huga mínum.
Spámaður refsidómsins
ZZ: Margir llta á þig sem ein-
hvern spámann refsidómsins....
Næstum sem fár kynslóöanna.
JB: Tónlistin er endurspeglun
tilfinninganna og umheimsins,
tengslanna, þaö er allt og sumt.
ZZ: Þaö viröist hafa átt sér staö
hjá þér, einhvers konar þróun I
ljóöagerö frá fyrstu plötunni til
þeirrar slöustu. Þetta varöar
einkum þunglyndi og blygöunar-
leysi. Fyrir mér viröast kaflar á
nýju plötunni ,,The pretender”
hafa náö þessu plani. Vilt þú
meina aö þetta sé sanngjörn
endurspeglun huga þlns, eöa er
þetta augnablikiö sem vekur upp
sköpunargáfuna?
JB: Ég er sammála þér I þessu
aö þessu leyti. Þaö hefur átt sér
staö sllk þróun, sem er i nánu
sambandi viö sálarástand mitt.
Ég er samt sem áöur ekki tilbúinn
til þess aö viöurkenna hug minn.
Einhvern veginn hef ég þaö á til-
finningunni aö þú sért aö spyrja
mig, hvort mér þyki auöveldara
aö semja sorgarsöngva. Viö verö-
um aösjá hvaösetur og framtlöin
ber 1 skauti sér, vegna þess aö
þetta ástand hefur náö vissu há-
marki. Ég vona aö breyting veröi
á þessu núna.
ZZ: Þaö er einn hlutur sem
hefur slegiö mig sérstaklega hvaö
varöar tónámlöar þinar á nýju
plötunni. Þú viröist ekki vera aö
semja um eitthvaö eitt tilvik.
JB: Þú hefur ekki kynnzt þessu,
og ég er þvl feginn. Lögin eiga sér
flest fyrirmynd, en ég vona aö
hún sé það almenn aö fólk geti
nálgast hana sjálft.
ZZ: Er þetta einstaklingsbund-
in ályktun sérstök skynjan, eöa
sálarlegur bjarmi.
JB: Lögin eru um fólk aö und-
anskildu „The Fuse”. Þaö er eina
undantekningin.
(Hér fylgir löng og þvinguð
þögn. Blaöamaöurinn vonast til
aö Browne dragi betur fram I
dagsljósiö „motif” eöa fyrirmynd
tónsmlöa sinna. Gagnvart þessu
viröist Browne vera alveg lokaö-
ur).
í eyðikofa
ZZ: Allt I lagi... Viö skulum snúa
okkur aö hversdagslegri hlut-
um... Er eitthvaö til I þvi, að þú
fórst aö búa I einhverjum eyði-
kofa skömmu eftir útkomu „Late
for the sky”?
JB: Jesús! Ég var nýkominn frá
Evrópu og þarfnaðist samastaö-
ar. Allar eigur mlnar voru I
geymslu. Ég tók mig nú til og
hljóöeinangraöi þetta húsnæöi
sem I rauninni var einhvers konar
geymsla, þannig aö þarna var
komiö ágætis æfingapláss. Staöur
þar sem hægt var aö spila fram á
nótt og vera eins og maöur vildi.
Þú getur þaö ekki á hóteli. Ég
Hér á eftir fer þriðji
hluti viðtals þess er
brezka rokktimaritið
Zig Zag átti við Jackson
Browne. í þessum hluta
er einkum rætt um tvær
siðustu plötur Browne’s,
„Late for the sky” og
„The pretender”.
Þær eru bornar sam-
an, i eiginlegri merk-
ingu og leitazt er við að
koma fólki tii að lifa sig
inn i stemmninguna sem
i þeim býr, skynja lif
þeirra og tilveru sina i
þvi.
ZZ: „Late for the sky” kom út
mjög fljótt eftir „For everyman”
(sept. ’74). Þaö er greinilegt aö á
þessari plötu er lltiö sem ekkert
af gömlum lögum, sem náö hafa
aö þroskazt meö timanum.
Varstu orðinn þreyttur á þvl efni
er þú áttir til?
JB: Já og nei.... Ég var einfald-
lega búinn aö hljóörita mestan
hluta þess sem ég var búinn aö
semja, eöa allt aö þvi, er áhugi
var fyrir aö koma á plötu. Þaö
var aðeins þess vegna aö megin-
uppistaöa „Late for the sky” voru
ný lög. En samt vil ég geta þess,
að á „The pretender” er efni sem
ég var aö vinna aö fyrir fyrstu
plötuna. „The fuse” var t.d.
hljóðritað á sama tlma og upp-
taka á „For everyman” stóö yfir,
en þaö lag var þá ekki fullgert.
Þaö var greinilegt aö margfalt
meira átti eftir aö koma út úr
þessu lagi.
ZZ: Hvaö kom þér til aö ákveöa
aö „Late for the sky” skyldi
veröa hljóöritaö meö fastri fimm
manna hljómsveit I staö fjölda
„session-manna” llkt og hinar
plöturnar þínar?
JB: Hlutirnir uröu bara til á
þann hátt.... skömmu fyrir upp-
tökuna á „Late for the sky” höföu
þeir David Lindley, Larry Zack
og Doug Haywood skipaö hljóm-
sveit mina á hljómleikaferöum.
Slöan bættum viö Jai Winding I
hópinn litlu síöar. Þaö var áhuga-
vert að breyta til á þennan hátt.
Kannski var þetta á undan slnum
tlma, en ég haföi gaman aö þessu,
og hef I hyggju aö gera þetta aö
einhverju marki aftur.
ZZ: Var þetta fljótlegra?
JB: Ég veit þaö nú ekki. Við
hvlldum okkur I nokkurn tlma
eftir hljómleikaferöirnar, áöur en
viö fórum inn I stúdióiö og hljóö-
rituðum plötuna. En þaö tók um
sex vikur. I grunnana fór um þaö
bil ein og hálf vika. Slöan var
söngurinn tekinn upp og hinu og
þessu bætt inn, þannig aö ná-
kvæmlega þremur vikum eftir aö
viö byrjuöum upptökuna hófst
hljóöblöndunin.... en jafnvel þá
vorum viö búnir aö eyöa miklum
tlma I verkiö.
Ég er aö mörgu leyti hrifinn af
þessari plötu, en samt sem áöur
eru þarna hlutir innan um, sem
eru ekki verulega athyglisveröir.
ZZ: Ég minnist þess aö Lowell
George hafi slegiö þvi fram aö þiö
hyggöust stofna hljómsveit
saman.
JB: Þetta kom einhvern tlma
upp I huga minn, en hann er nú
þegar I frábærri hljómsveit. Þaö
sem i rauninni geröist, var aö
Little Feat höföu leystst upp um
stundarsakir, og þegar þú slapp-
ar af,spilar ogskemmtir þér geta
sllkar hugmyndir skotiö upp koll-
inum. Ég er mjög ánægöur aö
Little Feat skyldi sameinast aftur
til aö gera plötuna „Feats dop’t
fail me now”. Þaö sem ég dái
Lowell George einkum fyrir, er
þegar hann litur inn og segir
„Jæja viö skulum skella okkur til
Maryland. Spila um helgar og
vera I stúdlóinu á öörum tlmum”.
Þaö er þetta sem ég sakna, ekki
aö vera I hljómsveit... heldur
andans.
I
t hljómsveit
ZZ: Gætiröu á einhvern hátt
sett þér fyrir sjónir þá stööu, ef þú
starfaöir sem einhver fjóröi eöa
fimmti meölimur i hljómsveit, I
staö þess aö vera sjálfs þln herra
eins og nú?
JB: Kannski ekki sem einhver
fimmti meölimur. Þaö væri I þaö
mesta. — t rauninni get ég ekki I-
myndaö mér sllka hljómsveit,
þar sem allireru jafnir, og enginn
leiötogi. Aftur á móti get ég vel
hugsaö mér hljómsveit, sem
byggöist upp I kringum mig og
kannski einn eöa tvo aöra. Þessa
hljómsveit get ég auöveldlega séö
fyrir mér, sem I rauninni væri
gaman aö gæti gerzt.
ZZ: En helduröu ekki samt sem
áöur, aö erfitt væri aö aölagazt
sllkri breytingu eftir aö hafa spil-
að svona lengi undir eigin stjórn?
JB: Ég viöurkenni það alveg,
aö þetta yröi erfiöara en ég hugs-
aöi I upphafi, — ekki jafn full-
nægjandi fyrir sköpunartilfinn-
inguna — en aö ööru leyti byöi
þessi félagsskapur upp á meiri
gleöi og skemmtun. t rauninni
þegar ég er ekki aö hljóörita plöt-
ur eyöi ég mestum tíma á þeyt-
ingi meö vinum til þess aö spila
og skemmta mér. Meiri tima
heldur en heima aö semja og
skipuleggja eigin tónlistarferil.
ZZ: Já, en þetta er ekki alveg
þaö sama og hugmyndin um plötu
sem einhvers konar persónulega
fullyröingu tónlistarmannsins.
JB: Þú getur raöaö upp mörg-
um persónulegum verkum saman
á plötu hvert á eftir ööru. t dag
hef ég misst áhugann fyrir sliku.
Ég er ánægöur aö hafa gert þetta,
en ég minnist þess, þegar ég llt
aftur og Ihuga „The pretender”.
Ég er allavega ánægöur aö þetta
er búiö.
Þetta minnir mig á sögu, sem
Lowell sagöi mér um John Lee
Hooker. Eihn af þeim yngri I
JACKSON
BROWNE