Fréttablaðið - 25.02.2006, Blaðsíða 32

25. febrúar 2006 LAUGARDAGUR32
Við Ísafjarðardjúp leynast mörg skúffuskáldin með troðfullar ljóðaskúffur. Einn
þeirra er Aðalsteinn Valdimarsson
á Strandseljum en hann var ekki
hár í loftinu þegar skáldagyðjan fór
að krydda tilveru hans. Þegar blaða-
maður tók hús á Aðalsteini var hann
nýbúinn að gefa fénu og því hafði
hann tíma til að kafa í ljóðaskúffu
sína.
„Ég var farinn að leggja nokkurn
metnað í þetta um fermingu en það
eru margir hagmæltir hér við Djúp-
ið og menn geta alltaf átt von á því
að ljóðað sé á þá svo það var eins
gott að standast mönnum snúning-
inn þegar á reyndi. En svo setur
maður kannski eitthvað saman um
málefni dagsins þegar tilefni eru til
og þó ég horfi ekki mikið á Evróvis-
ión þá kom nú ein limra í kollinn á
mér þegar ég sá lokakeppnina hér
um daginn. Þá fyrst sá ég þessa
margumræddu Silvíu Nótt en hún á
eflaust eftir að vekja eftirtekt
meðal Evrópubúa rétt eins og Páll
Óskar gerði en eftir framgöngu
hans vorum við laus úr keppninni í
tvö ár svo hver veit að við verðum
laus fyrir fullt og allt eftir framlag
Silvíar. En limran er frekar í
jákvæðum tón:
Til Grikklands er söngkeppni sótt
og sigur skal unninn þar fljótt
því atkvæðin laðast
til Íslands sem hraðast
er syngur hún Silvía Nótt.“
Einnig geta tíðindi af vettvangi
stjórnmálanna verið kveikjan af
góðum brag hjá skúffuskáldinu.
„Nú eru prófkjör búin að tröllríða
landinu að undanförnu og því þykir
mér þessi eiga vel við núna:
Flokkatryggð ei fólkið heftir,
frambjóðenda stækkar skrá
svo bráðum verður enginn eftir
orðinn til að kjósa þá.“
Aðalsteinn hefur einnig séð
spaugilegu hliðina á forsetafram-
bjóðendum. „Einn forsetaframbjóð-
andinn kvartaði sáran undan því að
hann fengi ekki nægilega athygli
svo ég ákvað að veita honum mína
athygli og þá orti ég þessa vísu:
Friðarbósa framboðsljós
fæstir kjósi ljómi hans.
Tíðar glósur tjá ei hrós
tómatsósuforsetans.“
Þó að skúffuskáldið búi ógiftur á
afskekktum stað er ekki þar með
sagt að hann þekki ekki til háttsemi
kvenna sem oft geta reynst körlum
óráðanlegar rúnir. „Þetta er ekki
ort sérstaklega vegna eigin reynslu
en maður sér það í kringum sig að
sambúð kynjanna virðist brigðulli
en áður þegar fólk gifti sig til að
verja ævinni saman. Nú er hins
vegar tími raðkvænis runninn upp:
Köld oft þáðust kvennaráð,
karlar smáðir þoldu háð,
ástar þjáðir drygðu dáð,
dömum þráðum fengu náð.“
Einsog sjá má á tilþrifum skúff-
uskáldsins hefur hann greinilega
kíkt í ljóðabækur í gegnum tíðina.
„Ég á mér þrjú uppáhaldsskáld og
þau eru Jónas Hallgrímsson en
hann er svo skemmtilega ljóðrænn,
Steinn Steinarr sem var fæddur hér
hinumegin við Djúpið en hann var
svo beinskeyttur og heimspekin
skemmtileg sem hann viðraði í
sínum ljóðum. Og svo vil ég nefna
Sveinbjörn Beinteinsson en rímfimi
hans og braglist var með eindæm-
um. Hann á einnig mikinn þátt í því
að nýju lífi var blásið í forna brag-
arhætti sem hann hafði mikið vald
á.“ Sjálfur hefur Aðalsteinn brugð-
ið fyrir sér fornum bragarhætti og
þylur hann einn slíkan brag fyrir
lesendur:
„Einn skal hver hlaupa
ævibraut sína
að marki þó séu
mörg torleiði.
Vaskleiki mikill
þó verði til sigurs
enginn sig sjálfan
umflúið getur.
Svo hef ég líka fram að færa
heilræði og þá sannast hið forn-
kveðna að auðveldara er að gefa
heilræði en fara eftir þeim. En mitt
heilræði hljóðar svona:
Láttu hljótt þó lifir dátt,
lítt ei fljótt á matið grátt,
veittu þrótt í minni mátt,
mættu drótt með sinnið kátt.“
Varla sést högg á vatni þó að
skúffuskáldið hafi nú dregið all-
nokkur ljóð fram úr þungri ljóða-
skúffu en Aðalsteinn er hógvær
maður og telur ávallt að hætta beri
leik þá hæst standi. „Svona að
lokum tel ég við hæfi að kveða
þessa hérna. Það er nú svo að alltaf
eru þeir draumar sem aldrei rætast
fallegastir og eins er því farið með
kveðskapinn:
Ljóðmæli lýsa
leiftursnilld fest
en hin óorta vísa
alltaf er best.“
Þó að hin óorta vísa sé best
vonum við að skúffuskáldið láti
ekki af þessari iðju sinni sem glatt
hefur nærsveitunga í gegnum tíð-
ina í þessari fallegu en afskekktu
sveit fyrir vestan.
AÐALSTEINN VALDIMARSSON Á STRANDSELJUM Aðalsteinn tjáir sig um málefni sem
brenna á þjóðinni en mörg þeirra sýnast honum hégómleg og hjákátleg séð úr sveitinni
þar sem hégómi og yfirborðsmennska eru ekki hátt skrifuð.
Af Silvíu Nótt og tómatsósuforseta
SKÚFFUSKÁLDIÐ } AÐALSTEINN VALDIMARSSON