Fréttablaðið - 27.10.2006, Síða 56

stelpubögg með
Siggu Dögg
Stefnumóta-
véfréttin ...
H vað er málið? Vel ég alltaf ranga stráka?“
Eðlilegt er að velta upp sjálfsásök-
unarspurningum þegar ástarmálin
eru í hönki. Við eigum það til að
takmarka piparsveinamarkaðinn við
stráka sem uppfylla ákveðin skilyrði
líkt og ,,töff í tauinu“. Þetta
vissulega þrengir annars breiðan
hóp pilta og útilokar þá sem álpast
út í gömlum strigaskóm og
flíspeysu. Þessir myndarlegu ungu
menn uppfylla ekki huglæga
,,draumaprinsalistann“ og því
gefum við þeim ekki tækifæri. Á
sama tíma má heyra háværar
kvörtunarraddir ,,ég vil bara
kynnast góðum strák,“ víðs vegar á
krám borgarinnar.
Ímyndum okkur heim þar sem listinn væri geymdur og svarið
við spurningunum væri að finna í
lítilli svartri kúlu, ,,magic 8-ball“.
Okkar eigin véfrétt. Engar fleiri
andvökunætur eða löng símtöl til
vinkvenna, einfaldlega bara spyrja
kúluna. Svarmöguleikarnir eru
tuttugu talsins, tíu jákvæðir og tíu
tvíræðir. Í stað þess að bera piltinn
saman við listann þá væri svarið í
höndum okkar, eina sem við
þyrftum að gera væri að hvolfa
kúlunni og þar með væri það
ákveðið, á stefnumót væri farið eða
sms sent. Með þessa véfrétt að
vopni ætti ástarlífið aldeilis að
komast á flug, listinn fokinn út í
veður og vind og kúlan ein ræður
ferðinni.
É g lét slag standa og tók kúluna með mér á barbrölt.
Ég byrjaði kvöldið á spurningunni:
Mun ég hitta sætan strák? Kúlan
svaraði : Allt bendir til þess.
Vongóð lagði ég af stað. Markmið-
ið var að spyrja kúluna einnar
spurningar á hverjum bar. Á fyrsta
barnum missti ég af tækifæri til að
dansa við einn heitan þvi ég fékk
svarið ,,nei“. Ég lét ekki deigan
síga og var staðráðin í að leggja
allt mitt traust á véfréttina. Á næsta
bar bauð ungur herramaður mér
upp á drykk. Hann hefði aldrei
komist í gegnum huglægu síuna
mína, ég hefði undir eðlilegum
kringumstæðum hafnað tilboðinu
hans en nú fékk ég engu um það
ráðið og þáði drykkinn með bros á
vör. Ég gaf mig á tal við hann og
reyndist þessi piltur og drykkurinn
vera hápunktur kvöldsins.
V éfréttinni hafði tekist ætlunarverk sitt, ég víkkaði
sjóndeildarhringinn minn og um
leið fjölgaði piparsveinunum um
þriðjung. Það er sígild tugga að
andstæður laðist að, kannski
þurfum við nútímakonurnar smá
hjálpartæki til að minna okkur á
það. Litla svarta hækju sem kemur
í veg fyrir að maður hjakkar í sama
farinu með sömu týpunum þar sem
aldrei neitt gengur upp. Ég lofa því
ekki að þetta sé skotheld leið til að
finna ástina en það sakar varla að
taka smá áhættu og prufa, hver
veit, kannski leynist ,,sálufélaginn“ í
krækiberinu sem þú hefur margoft
hundsað.
Á ég að gefa honum sjens? Svar:
Án efa!