Fréttablaðið - 27.10.2006, Síða 72

27. október 2006 FÖSTUDAGUR36
��������� ������������������
���������� ���������������������� ��������
�������������������� ����������������
��������������� �����������������������
����������� ��������������������������������
�����
������
��� ��������� ���������
����������������
����������������� ������
������
�����������
�������������������������� ����
�����������������������������
��������������������������������
����������������
����������
������������������
��������
����������
���������������
�����������������
����� ���������
����������������
������
����
�������� ���
�����
���
�����
���
������
��������
��������������
�������������������
�������������������
����������������
��������������� ���
���������������
��������������������
��������������
����������������
������
������
������
������
������
������
������
������
������
������
������
�������������
�����������
��������������
������
���������
�����������
�����������
������
���������������������
��������������������
Fyrir stuttu hélt ég
upp á tuttugu og
þriggja ára afmæl-
ið mitt í sjöunda en
jafnframt síðasta
skipti og í fram-
haldi af því fór ég
að velta aldri mínum svolítið fyrir
mér.
Þrátt fyrir að vera orðin þetta
gömul finnst mér ég alltaf bara
vera átján ára inni í mér að ein-
hverju leyti og þó að nokkur ár
hafi liðið síðan ég var það í raun
og veru finnst mér ég ekki hafa
breyst eins mikið á þeim tíma og
ég hefði búist við. Alls kyns merki
benda þó til þess að ég sé að eldast
og sum þeirra á mjög augljósan
hátt.
Í fyrsta lagi hefur gluggapóst-
ur sem berst til mín aukist veru-
lega síðustu ár sem ég tel vera
alveg öruggt fullorðinsmerki.
Í öðru lagi er ég oft farin að
byrja setningar á „Ég man þegar...“
og „Þegar ég var á þínum aldri“
sem bendir til þess að ég muni
tímana tvenna.
Í þriðja lagi er það farið að
heilla mig meira við stráka að þeir
séu í eða hafi lokið einhverju hag-
nýtu háskólanámi heldur en að
þeir spili á eitthvert hljóðfæri í
hljómsveit sem ég hélt aldrei að
myndi gerast.
Í fjórða lagi, og þetta segir allt
sem segja þarf, hef ég ekki lengur
áhyggjur af því að ég haldi vöku
fyrir nágrönnunum vegna þess að
ég sé alltaf með villt partí fram á
nótt heldur af því að þvottavélin
mín, sem er mikið notuð, er svo
hávær.
Ég geri mér því alveg grein
fyrir því að ég er enginn ungling-
ur lengur og þó að það hræði mig
pínulítið að næst þegar ég á afmæli
verð ég ekki lengur tuttugu og
eitthvað heldur þrjátíu, og eftir
það þrjátíu og eitthvað, hef ég
heilt ár til þess að venjast tilhugs-
uninni.
Reyndar hef ég fulla trú á því
að þegar þar að kemur verði ég
búin að sætta mig við aldurinn og
hugsa að allir þrjátíu og eins árs
afmælisdagarnir sem eru fram-
undan eigi bara eftir að verða
hinir skemmtilegustu.
STUÐ MILLI STRÍÐA Afmælisdagar
EMILÍA ÖRLYGSDÓTTIR ELDIST Á EIGIN HRAÐA
�
���������