Fréttablaðið - 23.12.2006, Blaðsíða 68

Gunnari Þórðarsyni í Abba-
sýninguna á Broadway.
Einar segir að eins og fólk
geti ímyndað sér þá hafi á
þessum tíma tekið hina strák-
ana í hljómsveitinni töluverð-
an tíma að venjast Jónsa. „Ég
þurfti að sannfæra strákana
um að hann væri ekki alveg
svona klikkaður eins og hann
lét í áheyrnarprufunni,“ segir
hann og hlær að minningunni.
Jónsi tekur undir og segist
hafa verið alveg skelfilegur í
áheyrnarprufunum. „Eftir
það gengu símtölin milli
strákanna þar sem Einar
reyndi að telja þeim trú um
að ég væri ekki svona ruglað-
ur og Einar sagði mér að
strákarnir væru ekki svona
miklir karlar. Þá setti hljóða í
áheyrnarprufunum og það
var nú aldeilis ekki í fyrsta
sinn sem slíkt hefur gerst á
mínum ferli.“
Einar segir það líka hafa
tekið nokkur ár fyrir þjóðina
að venjast Jónsa en nú viti
fólk að hverju það gangi.
Spurðir út í nafnið á hljóm-
sveitinni segir Einar að þegar
hún var stofnuð árið 1998 hafi
fönkið þótt flottast og því hafi
þeir ætlað að spila fönktón-
list. „Við hétum Fönk í svört-
um fötum og þóttumst vera
eina bandið sem væri með
söngvara sem væri nógu
fönkaður. Við fengum samn-
ing við Sævar Karl og vorum
allir klæddir í svört jakkaföt
þegar við komum fram fyrstu
tvö árin og í brjáluðu stuði,“
segir Einar. „Í raun og veru
held ég að fólk hafi ekkert
verið að fíla okkar flutning á
fönk og soul-tónlist,“ bætir
hann við hlæjandi og Jónsi
tekur við: „Við erum náttúr-
lega líka hvítir en þetta er
tónlist þeldökks fólks og
þegar slíkt fólk kom á tón-
leika hjá okkur hló það bara
að þessum hvítu gulrótum
sem voru að rembast á svið-
inu.“
Einar segir að poppið og
rokkið hafi farið að læðast að
hjá hljómsveitinni í síauknum
mæli þannig að loks fór það
þannig að orðið Fönk var tekið
út úr nafni hljómsveitarinnar.
Einar segir að þeir sem hafi
gaman af að fara á böll og
skemmta sér komi á böllin
hjá þeim því það sé nákvæm-
lega enginn eins og Jónsi á
sviði. Jónsi segir málið vera
það að engin hljómsveit sé
eins og Í svörtum fötum. „Við
erum hamhleypur og vitleys-
ingar og spilum allt of hratt.
Það er algjör snilldarformúla
sem hefur virkað vel,“ segir
hann og Einar heldur áfram:
„Ef lögin eru spiluð nálægt
sínum rétta takti þá erum við
bara farnir að geispa og orðn-
ir óþreyjufullir og finnst allt
vera að fara til fjandans á
gólfinu.“
Jónsi segir hljómsveitar-
meðlimi vera rosalega mikla
tækifærissinna. „Við höfum
aldrei notast við uppskrifuð
prógrömm nema til hátíðar-
brigða. Við erum bara með
merkjakerfi okkar á milli sem
spannar öll 300-500 lögin sem
við kunnum og svo erum við
bara með tákn með tali milli
laga,“ segir hann og hlær.
Einar segir einn kost
hljómsveitarinnar vera að
hún geti brugðið sér í allra
kvikinda líki. „Við höfum til
dæmis mikið spilað á árshá-
tíðum þar sem fólk er á öllum
aldri og erum líka vinsælasta
grunnskólabandið þannig að
við getum teygt okkur í allar
áttir.“
Hljómsveitarmeðlimir Svörtu
fatanna eru allir fjölskyldu-
menn og ekki miklir djamm-
arar. „Við drekkum ekki áður
en við förum í vinnuna. Við
erum bara heima hjá okkur
þangað til ballið byrjar nema
það sé eitthvað sérstakt í
gangi,“ segir Jónsi.
Einar segir þá koma dálítið
úr annarri átt en margar
aðrar hljómsveitir. „Við erum
Við erum
hamhleyp-
ur og vit-
leysingar
og spilum
allt of hratt.
Það er al-
gjör snilld-
arformúla
sem hefur
virkað vel
V
ið erum búnir að starfa
saman í átta ár en
haustið 1998 kom Jónsi
inn í hljómsveitina.
Síðan þá höfum við
mest tekið okkur
þriggja vikna pásu þannig að við
höfum spilað mest allra hljómsveita
á Íslandi,“ segir Einar og bætir við:
„Núna þykir okkur tími til að segja
þetta gott, að minnsta kosti í bili.“
Hljómsveitin ætlar að enda á þrem-
ur dansleikjum í sínum helstu vígj-
um, í Sjallanum, á Players og á
Nasa.
Spurðir hvers vegna þeir hafi
ákveðið að hætta núna, segir Jónsi:
„Við erum spilaðir sem aldrei fyrr
og höfum átt miklu fylgi að fagna.
Við viljum ekki tapa því bara í ein-
hverju kæruleysi og vegna þess að
okkur langar til að spila.“ Jónsi segir
það rosalega gott að hafa mikla
spilagleði í hljómsveitum en þeir
vilji ekki að fólk fái nóg af þeim.
„Við ætlum að hvíla dísilvélarnar og
leyfa þeim að kólna aðeins,“ segir
hann.
Einar segir að í raun og veru hafi
það staðið til fyrir tveimur árum að
hætta en það hafi einhvern veginn
alltaf tafist. „Við erum allir að fara í
sína áttina hver núna og fæstir lík-
lega í tónlist,“ segir Einar. „Einn er
að fara að sinna bankaferlinum og
annar kennaraferlinum. Sá þriðji
ætlar að fara að sinna sumarbústöð-
unum sem hann er að byggja en ég
verð líklega bara að nota tækifærið
og auglýsa eftir vinnu,“ bætir hann
við og hlær.
Jónsi og Einar eru báðir búnir að
lifa eingöngu á tónlistinni í nokkur
ár. „Ég hef séð um að reka þetta
batterí og fengið eitthvert smotterí
fyrir það en annars hef ég bara lifað
á tónlistinni. Það hefur verið svo
rosalega mikið að gera hjá okkur að
það hefur gengið vel upp,“ segir
Einar.
Spurðir hvað sé í pípunum hjá
þeim segir Jónsi: „Ég má ekki segja
frá þremur hlutum sem ég er að
fara að gera.“ Einar segir hins vegar
ekkert vera ákveðið hjá sér varð-
andi tónlistina. „Ég er menntaður
viðskiptafræðingur og sé fram á að
starfa við fagið á næstunni.“
Jónsi og Einar segja hljómsveitina
upphaflega verið samsetta úr tveim-
ur kjörnum. „Það var vinskapur
Hrafnkels og Áka annars vegar og
hins vegar minn og Einars en við
vorum saman í Menntaskólanum á
Akureyri,“ segir Jónsi og bætir við:
„Þegar hljómsveitin Gullfiskarnir
leystist upp í öreindir stóð trommu-
leikarinn einn eftir og viðaði að sér
fjórum náungum en það vorum við
fjórir og við bundumst töluverðum
böndum.“
Einar segist langa svolítið til að
segja frá því þegar Jónsi kom inn í
hljómsveitina. „Það var nefnilega
þannig að upprunalega vorum við
með söngkonu með okkur sem heitir
Þóra Jónsdóttir en hún varð ólétt og
hætti. Þá héldum við áheyrnarpruf-
ur þar sem komu félagi Hrafnkels
og Áka úr Garðabænum og Jónsi,“
segir hann og þeir hlæja báðir.
„Þetta voru sem sagt mjög víðfeðm-
ar áheyrnarprufur á stærð við X-
Factor,“ skýtur Jónsi inn í en hann
var á þessum tíma nýfluttur í bæinn
og var að reyna að komast að hjá
Lýðræðisleg en tregafull ákvörð
Hljómsveitin Í svörtum
fötum hefur starfað
saman frá árinu 1998
en hefur nú ákveðið að
láta gott heita og hætta
samstarfinu. Sigríður
Hjálmarsdóttir hitti Jón
Jósep Snæbjörnsson og
Einar Örn Jónsson og
fór með þeim yfir feril
hljómsveitarinnar.