Fréttablaðið - 26.10.2007, Síða 51

eins er önnur af stóru sjónvarpsstöðv-
unum að ræða við mig um nýjan rokk-
þátt. Það er þó ekki komið á hreint enn
þá. Þessi eilífu ferðalög á milli Íslands
og Bretlands eru mjög slítandi en á
sama tíma og úrslitin í X-factor stóðu
yfir í fyrra var platan hans Garðars
Thors að koma út hér í Bretlandi svo
þetta var gífurleg vinna. Erfið en
skemmtileg svo álagið gleymdist fljótt.“
Spurður hvort hann geti valið sína eftir-
lætisstjörnu úr hæfileikaþáttunum hér
heima nefnir hann hinn færeyska Jóg-
van. „Mér finnst Jógvan langflottastur
en Hildur Vala náði líka frábærum
árangri. Ég sakna þess að vinna ekki
með Hildi en ég held að hún hafi í raun-
inni fengið alveg nóg af bransanum og
skil það. Ég trúi hins vegar að Jógvan
eigi erindi á alþjóðlegan markað,“ segir
hann. Umræður við talsmenn X-factor í
Bretlandi séu í gangi. „Við erum að
ræða málin og athuga hvort þeir geti
hjálpað mér við að koma Jógvan á fram-
færi hér og eins og málin líta út er aldrei
að vita nema hann komist í tónleika-
ferð með sigurvegurunum hérna úti.
Það er alvörupakki í risastórum tón-
leikahöllum.“
Það eru mörg járn í eldinum hjá Ein-
ari sem viðurkennir að hann geti átt
erfitt með að segja nei. „Þess vegna er
ég fluttur út – til að geta einbeitt mér
að aðalverkefninu. Ég lít samt ekki
undan ef ég kem auga á eitthvað, heima
eða hér úti, sem mér finnst eiga erindi.
Ég ætla ekki að gera eins og umboðs-
maðurinn sem sagði nei við Bítlana því
honum fannst of langt að keyra til
Liverpool. Ég hef mikla trú á Garðari
Thor og það tók aðeins eitt ár að koma
honum á þann stað að vera kallaður
arftaki Pavarottis sem var framar okkar
björtustu vonum. Þeir sem vilja gera
eitthvað lítið úr þeim árangri vita ekki
um hvað þeir eru að tala. Við ætlum að
taka allan þann tíma sem þarf í þetta og
höfum sett okkur skýr markmið: Við
hættum ekki einu sinni þegar hann er
orðinn heimfrægur. Þegar Garðar er
kominn í fremstu raðir mun hann geta
notið afrakstursins í tugi ára á meðan
sönghópur eins og Nylon verður ekki
túrandi á leikvöngum á efri árum.
Maður á samt aldrei að segja aldrei.
Eru Spice Girls ekki farnar af stað
aftur?”
Aðspurður um leyndarmál úr bók-
inni segir Einar mikilvægast að gefast
ekki upp þótt á móti blási. „Það er ekk-
ert nýtt leyndarmál en það má aldrei
gefast upp. Fólk verður að standa upp
og halda áfram þótt fyrsta tilraun mis-
takist. Þótt fyrsta lagið fari ekki nema í
annað sætið er aldrei að vita nema það
næsta komist í það fyrsta. Annað trix er
að vakna snemma alla morgna, vera að
allan sólarhringinn og vita allt á undan
öllum hinum.“ Bókin kemur út um
miðjan nóvember svo Einar mun taka
þátt í jólabókaflóðinu og hann er bjart-
sýnn. „Ætli ég verði ekki eins og tröllið
sem stal jólabókaflóðinu. Mér skilst að
Ólafur Ragnar Grímsson hafi frestað
útkomu sinnar bókar og mér finnst það
ekkert skrítið. Við ætlum að taka þetta,“
segir Einar skellihlæjandi.
indiana@frettabladid.is
X-FACTOR Við erum að ræða
málin og athuga hvort þeir geti
hjálpað mér að koma Jógvan á
framfæri hér og eins og málin
líta út er aldrei að vita nema
hann komist með í tónleikaferð
með sigurvegurunum hérna úti.
Það er alvörupakki í risastórum
tónleikahöllum.”
26. OKTÓBER 2007 | SIRKUS | BLS. 9
„En ég var sem sagt búinn að vera umboðsmaður Írafárs í
um það bil tvo mánuði þegar ég fór til Florída í frí með
Áslaugu konunni minni. Við gistum á einhverju móteli og
gerðum fátt annað en bara að slaka á. Eina nóttina, klukk-
an var kannski fjögur, hringir síminn eins og vitlaus og svo
aftur klukkutíma síðar. Klukkan sex gat ég ekki haldið
þetta lengur út og fór út á sundlaugarbakkann til að
athuga hvað væri í gangi. Þá sé ég að þeim á Séð og heyrt
hefur legið svona rosalega á að ná í mig. Ég hringi því til
baka og fæ vesgú þessa spurningu: „Eru Hanni og Birgitta
hætt saman?“
Úr Öll trixin í bókinni
BROT ÚR BÓKINNI:
„Ég er sem sagt kominn í nokkurn bobba þarna í ársbyrjun 2004 en akkúrat
þá bjóðast mér tónleikar með Deep Purple. Forsalan fór fram á Hard Rock í
Kringlunni, eitthvað sem mér fannst vel við hæfi. Þar var mættur einhver gæi
frá Neskaupstað og spyr mig hvort að það séu mörk á því hversu marga miða
megi kaupa. „Drottinn minn dýri, nei, keyptu eins marga miða og þú getur,“
svaraði ég. Hélt að hann væri kannski að tala um tuttugu miða eða eitthvað
svoleiðis. „Þá ætla ég að fá 200 miða,“ segir náunginn. Hann hafði þá verið
gerður út frá Neskaupstað til að kaupa miða fyrir allt plássið og nærsveitir
líka. Hann dró upp krítarkort og ég hafði nú takmarkaða trú á því að þessi
sala færi í gegn. Þetta var svona sjóarajaxl. En viti menn, 690.000 fóru í gegn
og ég var farinn að fá óraunveruleikatilfinningu.“
Úr Öll trixin í bókinni