Fréttablaðið - 12.11.2007, Blaðsíða 20

Rut Ingólfsdóttir er ein þeirra
sem hefur ljósmyndun að
ástríðu og sést því oft munda
myndavélina.
Rut er við Hallgrímskirkju þegar
við hittum hana og beinir linsunni
ákveðið upp í steinda gluggana.
Þegar búið er að mynda hana sjálfa
er hún tekin tali í anddyri kirkj-
unnar þar sem einmitt hangir lítið
plakat eftir hana. „Þessa mynd tók
ég á gömlu filmuvélina mína,“
segir hún og er spurð nánar út í
vélina. „Það er Canon frá sjöunda
áratugnum með fastri 50 milli-
metra linsu og er alveg yndisleg.
Hentar mjög vel til að taka falleg-
ar andlitsmyndir. Vinur minn gaf
mér hana og hafði á réttu að standa
þegar hann sagði að það væri hollt
fyrir mig að fá vél sem ég þyrfti að
stilla sjálf til að kynnast samspili
ljósops og hraða. Ég keypti svo
þessa af honum,“ segir hún og
sýnir vélina sem hún er með í
höndunum. Hún er Fuji Pro Finep-
ix S3 og er stafræn.
Rut er frá Akureyri en býr á
Suðurnesjum. Þar kveðst hún hafa
gengið í ljósmyndafélagið Ljósop
og það hafi orðið henni hvatning.
Þá hafi hún farið að taka myndir
markvisst. Hún lýkur líka lofsorði
á ljósmyndakeppni.is sem hún
segir sniðugt framtak. En hvenær
kviknaði áhugi hennar á ljósmynd-
un? „Ég held þetta sé í blóðinu.
Mamma hefur alltaf verið að taka
myndir og bróðir minn líka. Meira
að segja langafi minn var að stilla
upp skóm og verkfærum og taka
listrænar myndir af þeim.“
Af því þetta er efni á tæknisíðu
verðum við að snúa okkur græj-
unni sem Rut er með um hálsinn.
Hún er mörgum kostum búin. „Ég
tek allar myndir í RAW en ekki
JPG, opna þær í Photoshop forrit-
inu í tölvunni. Það ferli er svipað
og ég framkallaði filmu í svart-
hvítu og gæti lýst og dekkt svæði.
Í staðinn fyrir að gera það í myrkra-
herbergi geri ég það í tölvunni. Ég
er ekki mikið fyrir að breyta
myndunum mínum fram úr hófi.“
Þar sem Rut æfði sig að stilla
gömlu vélina eftir birtuskilyrðum
og aðstæðum þá notar hún þá þekk-
ingu líka á nýju vélina, þó þar sé
möguleiki á algerri sjálfvirkni.
„Samt svindla ég svolítið og læt
vélina oft stilla ljósopið á móti
hraðanum sem ég vel og öfugt,“
segir hún og útskýrir það nánar.
„Ef ég ætla til dæmis að mynda
einhvern að stökkva og ná honum í
loftinu þá stilli ég á mikinn hraða
en vélin velur ljósopið.“
Flass kveðst Rut yfirleitt bara
nota í stúdíómyndatökur en sleppa
því ef hún sé að þvælast um. „Ég
stilli bara á hærra ISO-gildi ef
skuggsýnt er í kringum mig. Þessi
vél fer alveg upp í 1600.“
Þegar Rut er í lokin spurð hvað
sé svona skemmtilegt við mynda-
tökur svarar hún glaðlega. „Ég get
ekki teiknað en ljósmyndir eru
heppilegur miðill ef mann langar
til að tjá sig á öðru en máli. Svo hef
ég fiktað við að gera örsögur við
myndirnar. Það finnst mér gaman.“
Áhuginn er í blóðinu