Fréttablaðið - 12.11.2007, Blaðsíða 44

Í dag langar mig aðeins
að fjalla um ullarsokka.
Það hefur vart farið
framhjá nokkrum Íslend-
ingi að það er kominn
nóvember og því er farið
að vera ansi kalt. Meira að
segja er stundum svo kalt að
á morgnana eru allir pollar frosnir,
eða í það minnsta fullir af krapi.
Árstíð ullarsokkanna er sem sagt
gengin í garð og væntanlega fáir
sem fagna því jafn innilega og ég.
Ekki aðeins þykir mér þægilegt
að ganga í ullarsokkum heldur þykir
mér einnig gaman að búa þá til.
Sökum smæðar sinnar og meðfæri-
leika er sokkur einstaklega hentugt
prjónaverkefni. Sokkur í vinnslu
getur fylgt skapara sínum hvert á
land sem er og er því afar fljótunn-
inn, enda tilvalið að bæta við hann
einni umferð hér og þar, til dæmis
þar sem maður bíður eftir afgreiðslu
í banka eða eftir því að komast í
tannlæknastólinn. Sokkaprjón er
mun uppbyggilegri leið til að stytta
sér stundir við bið en að blaða í
skítugu biðstofutímariti, það er
alveg bókað.
Ekki síður er skemmtilegt hvað
það eru til margar aðferðir við að
prjóna sokka. Ég kýs ávallt, ef ég
mögulega fæ því við komið, að byrja
á tánni og prjóna upp fótinn. Þessi
aðferð hefur marga kosti, ekki síst
þann að koma í veg fyrir það að
garnið klárist áður en maður er
kominn að tánni eða að maður klári
ekki garnið og sitji uppi með lítinn
afgangshnykil sem maður tímir
ekki að henda en notar aldrei í nokk-
urn skapaðan hlut. Sokkar sem eru
prjónaðir frá tánni og upp verða ein-
faldlega eins háir og garnmagnið
leyfir. Til er fólk sem kýs að byrja á
sokkastroffinu og prjóna sig niður;
það um það segi ég nú bara.
Að því undanskildu hvað það er
frábært að prjóna sokka eru þeir
náttúrulega hið mesta þarfaþing.
Þeir hafa bjargað ótöldum kynslóð-
um frá fótkulda og hælsærum, svo
ekki sé minnst á náttúrulega hæfni
litríkra sokka til að gleðja augað.
Ullarsokkar eru í alla staði framúr-
skarandi plögg og ég kýs að taka
þeim fagnandi í stað þess að eyða
tíma og orku í að kvarta yfir vetrar-
kulda.
MARKAÐURINN
á www.visir
alla daga