Fréttablaðið - 20.01.2008, Síða 81

SUNNUDAGUR 20. janúar 2008
Gítarnámskeið
Hefst 21. janúar
12 vikur - 40 mínútna tímar - 1 sinni í viku
Einkatímar: kr. 47.000-
Geisladiskur með upptöku nemanda í lok námskeiðs.
Hóptímar fyrir 6-9 ára: kr. 35.000-
Gítarskólinn er aðili að frístundakorti Í.T.R. www.itr.is
Öll stílbrigði !
Fyrir byrjendur á öllum aldri og lengra komna
Gítarkennsla er okkar fag !
Gítarskóli Íslands Síðumúla 29 Sími 581-1281
gitarskoli@gitarskoli.is
www.gitarskoli.is
SJÁLFSTÆTT FÓLK - kl. 19:50 PRESSA - kl. 20:25 PRISON BREAK - kl. 22:00
Cold Case snýr aftur í kvöld kl. 21:15
FYRIR ÞRETTÁN ÁRUM
VORU ÞRJÚ BÖRN MYRT.
MÁLIÐ ER ÓLEYST.
segja að þeir hafi verið búnir að
ákveða dóm hans fyrirfram? „Ef
þeir hafa ekki verið búnir að því
mega þeir heita nær yfirnáttúru-
lega lögskarpir,“ segir hann þung-
ur á brún. „Þar með var búið að
lögleiða stærsta rán Íslands-
sögunnar,“ bætir hann við.
Áttu að verða víti til varnaðar
Í framhaldinu missti Erlingur ein-
býlishús sitt. „Mér var líka hótað
að húsið mitt yrði sett á uppboð en
ég var aðeins betur settur en
Erlingur svo mér tókst að verja
það,“ útskýrir Örn Snævar. Erling-
ur flutti til Grindavíkur og fóru
hans mál fyrir Héraðsdóm Suður-
nesja. Örn Snævar segir að þar
hefðu menn gengið harðar og
snaggaralegar fram en á Vest-
fjörðum. Erlingur fékk dóm sem
hann gat afplánað með því að vinna
í samfélagsvinnu í hálft ár en Örn
Snævar fékk ekki slíkan dóm.
„Vissulega hefur þetta kostað mig
vanlíðan og margar andvökunætur
enda var tekið hart á okkur þar
sem við áttum að vera víti til varn-
aðar fyrir þá sjómenn sem væru
líklegir til að gera eitthvað svipað.
Ég get þó ekki sagt að ég hafi
nokkurn tímann séð eftir þessu.
Mér gafst þarna tækifæri til að
vinna gegn óréttlætinu og ég hefði
séð eftir því alla tíð hefði ég ekki
gripið það.“
Er ekki enn búinn að ákveða skaða-
bótakröfur
Málið er sent fyrir Mannréttinda-
nefnd Sameinuðu þjóðanna þar
sem ályktað er gegn stjórnvöldum.
En hvað hefði þeir gert hefði álykt-
unin verið stjórnvöldum í vil? „Þá
hefði þetta bara verið búið,“ er
hann snöggur að svara. En hvað
tekur nú við? „Þetta mál allt saman
er búið að hanga eins og sverð yfir
okkur Erlingi en nú hangir það yfir
stjórnvöldum. Við erum alveg til-
búnir hvenær sem er að ræða við
þá en ég hef nú ekkert heyrt í þeim
ennþá. Þeir verða þó að vera búnir
að gera eitthvað í málinu áður en
eftirlitsmennirnir koma frá mann-
réttindanefndinni eftir hálft ár til
að meta hvort þeir hafi brugðist
ásættanlega við ályktuninni. Ég
teldi það skynsamlegast að sett
yrði á óháð nefnd sem myndi meta
það hvernig stjórnvöldum bæri að
bæta sitt ráð. En þeir skulu ekki
halda að þeir geti kæft málið í ein-
hverjum nefndum, við munum sko
aldeilis blása lífi í það ef þeir reyna
það. Við gefum ekki tommu eftir
og ef með þarf förum við með
málið til Mannréttindadómstólsins
í Strassborg.“
En hvernig myndu kröfur hans
hljóma ef hann yrði boðaður á
samningafund? „Ég hef nú ekki
sett upp neina tölu, ég er enginn
lögspekingur og veit ekki hvernig
bæri að meta skaðann. Ég man nú
ekki alveg hver fjárhagslegi skað-
inn er en þetta eru einhverjar
milljónir. Ekki veit ég heldur
hvernig ber að bæta skaðann fyrir
það að vera sviptur ærunni, að fá
ekki að búa á sínum heimaslóðum
og fá ekki að stunda atvinnu sína.
Hitt er alveg klárt að við hvikum
hvergi frá þeirri kröfu að það
verður að skipta um fiskveiðikerfi.
Þetta kvótakerfi eru móðuharðindi
af mannavöldum, það sjá það allir
sem þekkja til landsbyggðarinnar.
Best væri að taka upp sóknardaga-
kerfi líkt og Færeyingar eru
með.“
En hvernig varð honum innan-
brjósts þegar hann heyrði af álykt-
un mannréttindanefndar? „Það var
nokkuð skrýtið hvernig ég frétti af
því. Ég hafði verið að tala við
Erling og hann spurði mig hvað
væri að frétta af málinu. Ég sagði
að ég hefði ekkert frétt svo það
væri ekki slæm hugmynd hjá mér
að hringja í Lúðvík Emil Kaaber
lögmann okkar og spyrja hann út í
gang mála. Þegar ég hringdi í hann
var lögmaðurinn afskaplega kátur
en hann spurði hins vegar hvernig
stæði á því að ég hringdi einmitt á
þessari stundu. Ég sagðist bara
vera að forvitnast. Þá sagðist hann
hafa ætlað að taka upp tólið til að
hringja í mig þar sem álitið hefði
verið að berast honum og það væri
okkur í vil. Ég var í nokkurn tíma
að átta mig á þessu en vissulega
var mér létt enda hefði þetta allt
dottið niður hefði mannréttinda-
nefndin farið að eins og dómsvaldið
hér á landi.“
Auglýsingasími
– Mest lesið