Fréttablaðið - 28.02.2008, Qupperneq 64

36 28. febrúar 2008 FIMMTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
...og eitt spil
fyrir Jóa!
Takk! Str... Straight flush!
Jesús! Það er
nefnilega það!
Ok! Slakur, Jói! Nú skal
þér takast að halda
þér rólegum einu
sinni! Alveg slakur!
Rólegur, maður!
Róóólegur...
Andvarp!
Allt í lagi,
Palli?
Þessir aular uppfæra aldrei
heimasíðuna sína!
Brandararnir
eru minnst
þriggja daga
gamlir!
Skrifaðu þá harðort bréf
til þeirra þar sem þú
krefst endurgreiðslu!
Endur-
greiðslu?
Þetta er
ókeypis.
Já, það grefur
kannski aðeins
undan kröfunni.
Kröfur um
endur-
greiðslu
vegna slysa
Ég er sfinxinn! Ég
sé allt og veit allt. Í
þessum heimi og
öðrum...
Ó, volduga Sfinx!
Segðu mér hver
munurinn er á þér
og mér?
Fyrsti bók-
stafurinn.
Hann er
góður.
Hannes, þú haltrar!
Hvað gerðist? Ég stökk niður úr tré
og sneri
ökklann.
Og nú er
mér líka illt
í hnénu.
Af hverju er þér
illt í hnénu?
Ég stökk niður af renni-
brautinni á leiðinni
inn til að láta vita af
ökklanum.
Besti
afþreyingar-
vefurinn
2007
Úr umsögn dómnefndar: „Vefurinn sem hlýtur verðlaunin
Afþreyingarvefur ársins 2007 er í senn fræðandi, áhugaverður,
yfirgripsmikill og vinsæll en hefur um leið mikið
afþreyingargildi. Vefurinn inniheldur allt sem góður
afþreyingarvefur þarf að hafa, vel unninn texta, gott
myndmál, útvarpsefni, sjónvarpsefni, sem og síaukna aðkomu
notenda, sem er eitt af því sem skiptir sífellt meira máli hjá
framsæknum vefjum í dag. Vefurinn verður að teljast inni í
daglegum rúnti íslenskra netverja enda einn af fjölsóttustu
vefjum landsins.“
Sjá vef Samtaka vefiðnaðarins – svef.is
...ég sá það á visir.is
Samtök vefiðnaðarins völdu visir.is
besta afþreyingarvefinn fyrir árið 2007.
Í gær fór ég í búð til að
kaupa mér úlpu. Eftir að
hafa skoðað mig um í búð-
inni endaði ég með eina
sem mér leist ágætlega á.
Ég missti þó snögglega
áhugann eftir að ég leit á
verðmiðann og sá að hún
kostaði tæpar 35 þúsund krónur. Ég
gat ekki skilið hvernig hægt væri að
selja ekki merkilegri úlpu en svo
fyrir svo mikinn pening.
Staðreyndin er hins vegar sú að
það er hægt. Það er hægt því hér á
landi er fullt af fólki sem er geril-
sneytt öllu sem kallast verðvitund
og lætur bjóða sér nánast hvað sem
er.
Í haust fór ég í ferðalag til Íran.
Þar er verðlag eins frábrugðið því
sem við eigum að venjast og hugsast
getur. Mér hefur því þótt sérstak-
lega gaman síðan ég kom heim að
benda fólki á nýju Diesel-gallabux-
urnar mínar sem ég keypti þar á
1.800 krónur íslenskar. Það er um
það bil einn tíundi af því verði sem
maður greiðir fyrir buxur af þessu
tagi hér á landi. Ég notaði því auðvit-
að tækifærið og keypti þrennar slík-
ar úti í Íran.
En hvernig má það vera að sams
konar gallabuxur geti kostað tíu
sinnum meira hér á landi en í Mið-
Austurlöndum? Framleiðslukostnað-
ur er sá sami og ef eitthvað er þá
gæti ég ímyndað mér að milliliðirnir
séu fleiri þegar buxur af þessu tagi
eru keyptar í Íran. Hugsanlega er
ögn dýrara að flytja buxurnar alla
leið til Íslands en það er ekki svo
dýrt að verðið eigi að tífaldast. Svar-
ið er ósköp einfalt: Framleiðendur
og seljendur vilja auðvitað græða
eins mikið og þeir geta á vörum
sínum og land eins og Ísland, þar
sem verðvitund er af skornum
skammti, hlýtur því að vera paradís
kaupmannsins.
Ég held það sé hollt að hugsa sig
aðeins um þegar maður er að versla.
Gefa sér þó ekki sé nema eina mín-
útu til að velta því fyrir sér hvert
raunvirði vörunnar er og vega svo
og meta hvort maður sé virkilega til
í að borga uppsett verð. Fyrsta skref-
ið að lægra vöruverði hér á landi er
nefnilega ekki upptaka evrunnar eða
skattalækkanir stjórnvalda. Fyrsta
skrefið er verðvitund neytenda.
STUÐ MILLI STRÍÐA Fyrsta skrefið að lægra vöruverði
ÖRLYGUR HNEFILL ÖRLYGSSON ER HÆTTUR AÐ LÁTA BJÓÐA SÉR HVAÐ SEM ER