Fréttablaðið - 14.03.2008, Blaðsíða 26

26 14. mars 2008 FÖSTUDAGUR
Staða umhverfis-
mála í Kópavogi
UMRÆÐAN
Umhverfismál
Það verður seint sagt að umhverfis-
málum sé gert hátt
undir höfði í bæjar-
stjórn Kópavogs.
Umhverfisráð undir
forystu Sjálfstæðis-
flokksins virðist þar
vera upp á punt og
þótt reglur geri ráð
fyrir að ráðið fundi
tvisvar í mánuði
hefur það einungis
fundað einu sinni frá áramót-
um. Þó ber umhverfisráði að
fylgjast með gerð skipulags-
áætlana og verulegum breyt-
ingum á þeim og gefa bæjar-
ráði umsögn um þær áður en
lokaafgreiðsla fer fram. Eins
skal umhverfisráð gefa umsögn
áður en veitt er framkvæmda-
eða byggingarleyfi í Kópavogi.
Allar framkvæmdir í landi
Kópavogs, sem stofnað geta í
hættu umhverfi í bæjarland-
inu, skulu háðar umsögn
umhverfisráðs.
En þrátt fyrir að skipulags-
breytingar í Kópavogi skipti
hundruðum á ársgrundvelli er
umfjöllun umhverfisráðs í
skötulíki. Þannig hafa skipu-
lagsbreytingar og meiri háttar
ákvarðanir runnið í gegnum
bæjarstjórn án umsagnar
umhverfisráðs. Ný lönd hafa
verið brotin undir byggð í
Kópavogi, vatnsverndarmörk
verið flutt til og síðast en ekki
síst má m.a. nefna að stærstu
skipulagsbreyting-
ar bæjarins fyrr
og síðar, þ.e. byggð
í Glaðheimum,
hafa runnið í gegn
án umsagnar
umhverfisráðs
bæjarins.
En núna nýlega
mátti þó sjá til-
gangsleysi
umhverfisráðs í
Kópavogi þegar
skipuriti bæjarins
var breytt og nýr
sviðsstjóri skipu-
lags- og umhverfis-
sviðs var ráðinn án auglýsing-
ar og umsagnar umhverfisráðs.
Umhverfissvið er reyndar ekki
til í Kópavogi nema þá hugsan-
lega í einhverri skúffunni á
bæjarskipulaginu. En þegar
umhverfisráð loksins fékk
málið til umsagnar var búið að
samþykkja ráðningu sviðs-
stjórans, auglýsa breytt skipu-
rit á heimasíðu bæjarins og nýr
sviðsstjóri umhverfissviðs
hafði þegar tekið til starfa og
sat fund umhverfisráðs þegar
starfslýsing og hugsanleg ráðn-
ing hans var til umfjöllunar!
Sorgleg staðreynd því af
öllum sveitarfélögum landsins
er líklega mikilvægast að
Umhverfisráð Kópavogs
standi í stykkinu og standi
vörð um náttúru bæjarins sem
stöðugt víkur fyrir stein-
steypu.
Höfundur er oddviti Samfylk-
ingarinnar í Kópavogi.
GUÐRÍÐUR
ARNARDÓTTIR
Bændur á Jökuldal gætu
keypt hálfa lóð í Reykjavík
UMRÆÐAN
Virkjanamál
Í Fréttablaðinu 12. mars 2008 er viðtal
við upplýsingafull-
trúa Landsvirkjunar,
Þorstein Hilmarsson,
þar sem hann greinir
frá því að greiddar
hafi verið til landeig-
enda við Jökulsá á Dal
250 milljónir og sé
þar borguð sú upp-
hæð sem fyrirtækið
sjálft telji eðlilega og geri ekki
ágreining um. Blessaðir bænd-
urnir, þessir bústólpar sem virða
skal vel samkvæmt Jónasi, áttu
hins vegar samkvæmt mats-
nefnd að fá um 550 milljónir í
sinn hlut.
Bændur flestir eru ósáttir við
þetta mat og hafa stefnt enda
getur allt verðmat verið afstætt
og allt að því fáránleg þversögn í
því hvers virði hlutirnir eru.
Það vill svo til að í sama Frétta-
blaði og umrætt viðtal við upp-
lýsingafulltrúann birtist er
ákveðið verðmat sem hafa má
hliðsjón af, því þar er auglýst til
sölu 3.630 fm lóð með 35 metra
heimkeyrslu og ásett verð er kr.
500 milljónir.
Er furða þótt maður setji það í
samhengi og í fyrirsögn greinar-
stubbs þessa að ef svo ólíklega
vildi til að Jökuldælir sameinuð-
ust um fjárfestingu þá gætu þeir
fyrir greiddar bætur frá Lands-
virkjun fyrir ána sína brott-
numda, afl hennar og hættu af
uppistöðulóni yfir höfði sínu og
eignum næstu tíu
þúsund ár keypt sér
hálfa lóð á höfuð-
borgarsvæðinu, að
vísu með heim-
keyrslu sem þeir
fengju þá væntan-
lega að hálfu.
Framkoma opin-
berra aðila gagnvart
bændum og eignum
þeirra hefur oft verið
ámælisverð og
þannig að enginn
höfuð borgarbúi hefði
þurft að sæta slíku.
Má til viðbótar ofangreindu
nefna nýleg þjóðlendumál sem
léku lausum hala þar til Þingey-
ingar stöðvuðu ósvinnuna.
Undirritaður gætir hagsmuna
eiganda jarðarinnar Klaustur-
sels á Jökuldal sem hefur alla tíð
mótmælt því að áin væri tekin úr
landi hans og á óheimilan hátt
flutt í önnur héruð án samþykkis
hans.
Hann hefur gert kröfu á Lands-
virkjun, sem tók ána hans gegn
vilja hans, að ánni verði aftur
skilað í árfarveginn fyrir landi
hans. Ella að Landsvirkjun
greiddi honum bætur sem mið-
uðust við hlut hans í ánni og þá
bótakröfu sem haldið var að
Landsvirkjun í matsmálinu og
síðan kröfu sem tók mið af nýjum
líftíma Hálslóns. Auðvitað furða
þessar kröfur Landsvirkjun sem
ekkert frumkvæði hefur átt í
samskiptum við umbjóðanda
minn annað en nema ána hans
brott gegn vilja hans. Sú orka
hins vegar sem tekin er úr afli og
falli árinnar fyrir landi umbjóð-
anda míns gæti vel dugað stóru
netþjónabúi og miðað við brott-
námstíma árinnar væri kostnað-
ur frumorkuþáttarins það lítill
að fjöldi aðila legði mikið á sig til
að fá þau viðskipti. Menn verða
nefnilega að sjá samhengi hlut-
anna, því verið er að borga fyrir
hækkandi orku inn í ófyrirséða
og langa framtíð.
Umbjóðandi minn hefur eins
og áður segir krafist þess að ánni
sé skilað og jafnframt bannað
Landsvirkjun að hleypa henni,
eftir þörfum Landsvirkjunar, á
land hans. Landsvirkjun getur
sem best leyst þann vatnsflutn-
ing eftir öðrum leiðum, ef þeir
telja sig ekkert þurfa að semja
við umbjóðanda minn frekar en
hingað til. Hugsanlega flytja þeir
yfirfallsvatnið í tankbílum niður
fyrir land Klaustursels eða til
sjávar, það er þeirra mál.
Hvað sem öllu þessu líður óska
ég bændum á Jökuldal velfarn-
aðar í sauðburði og því að rétta
hlut sinn vegna gríðarlegra eigna
sinna gagnvart Landsvirkjun um
leið og ég hvet ríkisstjórnina til
að hafa gott eftirlit með þessu
fyrirtæki landsmanna allra.
Höfundur er
hæstaréttarlögmaður.
ÖRLYGUR HNEFILL
JÓNSSON
Framkoma opinberra aðila
gagnvart bændum og eignum
þeirra hefur oft verið ámælis-
verð og þannig að enginn
höfuðborgarbúi hefði þurft að
sæta slíku.